 |
|
|
De Amerikaanse presidentsverkiezingen 2004
Nog tot de presidentsverkiezingen van 2008 Home About this weblog Bronnen Mail mij 
Archief 08/10/2003 - 08/17/2003 08/17/2003 - 08/24/2003 08/24/2003 - 08/31/2003 08/31/2003 - 09/07/2003 09/07/2003 - 09/14/2003 09/14/2003 - 09/21/2003 09/21/2003 - 09/28/2003 09/28/2003 - 10/05/2003 10/05/2003 - 10/12/2003 10/12/2003 - 10/19/2003 10/19/2003 - 10/26/2003 10/26/2003 - 11/02/2003 11/02/2003 - 11/09/2003 11/09/2003 - 11/16/2003 11/16/2003 - 11/23/2003 11/23/2003 - 11/30/2003 11/30/2003 - 12/07/2003 12/07/2003 - 12/14/2003 12/14/2003 - 12/21/2003 12/21/2003 - 12/28/2003 12/28/2003 - 01/04/2004 01/04/2004 - 01/11/2004 01/11/2004 - 01/18/2004 01/18/2004 - 01/25/2004 01/25/2004 - 02/01/2004 02/01/2004 - 02/08/2004 02/08/2004 - 02/15/2004 02/15/2004 - 02/22/2004 02/22/2004 - 02/29/2004 02/29/2004 - 03/07/2004 03/07/2004 - 03/14/2004 03/14/2004 - 03/21/2004 03/21/2004 - 03/28/2004 03/28/2004 - 04/04/2004 04/04/2004 - 04/11/2004 04/11/2004 - 04/18/2004 04/18/2004 - 04/25/2004 04/25/2004 - 05/02/2004 05/02/2004 - 05/09/2004 05/09/2004 - 05/16/2004 05/16/2004 - 05/23/2004 05/23/2004 - 05/30/2004 05/30/2004 - 06/06/2004 06/06/2004 - 06/13/2004 06/13/2004 - 06/20/2004 06/20/2004 - 06/27/2004 06/27/2004 - 07/04/2004 07/04/2004 - 07/11/2004 07/11/2004 - 07/18/2004 07/18/2004 - 07/25/2004 07/25/2004 - 08/01/2004 08/01/2004 - 08/08/2004 08/08/2004 - 08/15/2004 08/15/2004 - 08/22/2004 08/22/2004 - 08/29/2004 08/29/2004 - 09/05/2004 09/05/2004 - 09/12/2004 09/12/2004 - 09/19/2004 09/19/2004 - 09/26/2004 09/26/2004 - 10/03/2004 10/03/2004 - 10/10/2004 10/10/2004 - 10/17/2004 10/17/2004 - 10/24/2004 10/24/2004 - 10/31/2004 10/31/2004 - 11/07/2004 11/07/2004 - 11/14/2004 11/14/2004 - 11/21/2004 11/21/2004 - 11/28/2004
|
zondag, augustus 24, 2003
Het vliegtuig maakte een lichte draai en zette langzaam voor de landing in. Vlak boven de vleugel, bij de stoelen met meer beenruimte, maar zonder uitzicht, zat een van de Democratische kandidaten voor het presidentschap, Peter Principal, de jonge senator uit Phantasia, Ohio. Op weg naar wat een van de ontelbare campagnestops van de komende veertien maanden zou worden. Hij bladerde wat gespannen door het inflight magazine, terwijl hij al droomde van een door zijn campagneteam gecharterd lijnvliegtuig, Principal Airways, met voorin zijn staf en achterin de meute journalisten die hem ongetwijfeld zou gaan volgen. Maar zover was het nog niet. Het was nu belangrijk om de eerste voorverkiezingen te winnen in Iowa en New Hampshire. De media zouden de rest van het werk doen en het geld zou binnenstromen.
Naast hem zat een norse kalende man met een bruingrijs baardje, Rawlins, die driftig op zijn laptop zat te timmeren, op zoek naar alweer een verdwenen bestand. Peter besefte dat hij van de man niet eens zijn voornaam kende, terwijl deze toch al vier maanden zijn campagneleider was. “Zou u niet nog even de speech doornemen, meneer de kandidaat?” Rawlins had de moed opgegeven en stopte zijn schootcomputer in de tas tussen zijn benen. “Ach, Rawlins, ik ken de speech nu wel uit mijn hoofd, en bovendien heb ik hem, even kijken, twee uur en vier minuten geleden nog gehouden, met groot succes, mag ik wel zeggen.” Prima horloge had hij toch. Zijn adviseur keek bezorgd. In zijn meer dan twintig jaar in dienst van kandidaten voor wat voor politieke functie dan ook, had hij dit type al tien keer gehad. Al moest gezegd worden dan de senator uit Ohio oratorisch goed onderlegd was. Hij was alleen nog nooit kandidaat voor het presidentschap geweest. Het vliegtuig was nu gezakt tot onder het wolkendek en het vliegveld kwam in zicht. “Ok,” zei Rawlins, terwijl hij het draaiboek voor zijn neus hield, “het wordt een korte stop. Uit het vliegtuig, podium op, toespraakje houden, zwaaien naar de fotografen, baby kussen en moven. De bus staat klaar voor de rest van de tour” Peter zuchtte nog eens diep en probeerde zich te concentreren. Maar hij was vastberaden deze race uit te zitten en te winnen. Op het podium stond een hekje, waar de kandidaat toch maar even aan schudde. Bob Dole had zeven jaar geleden het nieuws gehaald met een losstaand hekje. Dat zou hem niet overkomen. Hij keek op en liep naar de microfoon. De opkomst was redelijk, zeker voor een voorverkiezing. “Hallo New Hampshire!” begon Peter, terwijl hij trots rondkeek over de menigte van minstens vierhonderd man, die bijna allemaal zwaaiden met het roodblauwe “Principal for President”-bord. Zijn toespraak kwam er zonder horten of stoten uit, maar de reacties van zijn supporters waren lauw. Vreemd. Drie uur en acht minuten geleden was men in Ohio toch veel enthousiaster geweest. Maar dat was zijn thuisstaat. De cameralampen van de lokale tv-zenders gingen uit, en Rawlins loodste zijn kandidaat naar de bus. “Zo reageert iedereen toch weer anders op die speech van mij,” zei Peter, terwijl hij zijn plek halverwege de al wegrijdende bus opzocht. “Misschien noemde u New Hampshire iets teveel” sprak Rawlins, die tegenover Peter had plaatsgenomen en zijn eerste hap in zijn veertiende donut van de dag nam. “Hoezo dat?” vroeg Peter, die een flesje bronwater opendraaide en dat zonder morsen aan zijn lippen probeerde te zetten. “We zijn nu in Iowa.” gepubliceerd door Marc op zondag, augustus 24, 2003 # 
|
