 |
|
|
De Amerikaanse presidentsverkiezingen 2004
Nog tot de presidentsverkiezingen van 2008 Home About this weblog Bronnen Mail mij 
Archief 08/10/2003 - 08/17/2003 08/17/2003 - 08/24/2003 08/24/2003 - 08/31/2003 08/31/2003 - 09/07/2003 09/07/2003 - 09/14/2003 09/14/2003 - 09/21/2003 09/21/2003 - 09/28/2003 09/28/2003 - 10/05/2003 10/05/2003 - 10/12/2003 10/12/2003 - 10/19/2003 10/19/2003 - 10/26/2003 10/26/2003 - 11/02/2003 11/02/2003 - 11/09/2003 11/09/2003 - 11/16/2003 11/16/2003 - 11/23/2003 11/23/2003 - 11/30/2003 11/30/2003 - 12/07/2003 12/07/2003 - 12/14/2003 12/14/2003 - 12/21/2003 12/21/2003 - 12/28/2003 12/28/2003 - 01/04/2004 01/04/2004 - 01/11/2004 01/11/2004 - 01/18/2004 01/18/2004 - 01/25/2004 01/25/2004 - 02/01/2004 02/01/2004 - 02/08/2004 02/08/2004 - 02/15/2004 02/15/2004 - 02/22/2004 02/22/2004 - 02/29/2004 02/29/2004 - 03/07/2004 03/07/2004 - 03/14/2004 03/14/2004 - 03/21/2004 03/21/2004 - 03/28/2004 03/28/2004 - 04/04/2004 04/04/2004 - 04/11/2004 04/11/2004 - 04/18/2004 04/18/2004 - 04/25/2004 04/25/2004 - 05/02/2004 05/02/2004 - 05/09/2004 05/09/2004 - 05/16/2004 05/16/2004 - 05/23/2004 05/23/2004 - 05/30/2004 05/30/2004 - 06/06/2004 06/06/2004 - 06/13/2004 06/13/2004 - 06/20/2004 06/20/2004 - 06/27/2004 06/27/2004 - 07/04/2004 07/04/2004 - 07/11/2004 07/11/2004 - 07/18/2004 07/18/2004 - 07/25/2004 07/25/2004 - 08/01/2004 08/01/2004 - 08/08/2004 08/08/2004 - 08/15/2004 08/15/2004 - 08/22/2004 08/22/2004 - 08/29/2004 08/29/2004 - 09/05/2004 09/05/2004 - 09/12/2004 09/12/2004 - 09/19/2004 09/19/2004 - 09/26/2004 09/26/2004 - 10/03/2004 10/03/2004 - 10/10/2004 10/10/2004 - 10/17/2004 10/17/2004 - 10/24/2004 10/24/2004 - 10/31/2004 10/31/2004 - 11/07/2004 11/07/2004 - 11/14/2004 11/14/2004 - 11/21/2004 11/21/2004 - 11/28/2004
|
zondag, augustus 31, 2003
Het was vroeg in de ochtend toen Peter Principal, die zo graag de volgende president van de Verenigde Staten wilde worden, de klapdeuren van de conferentiezaal in een statig hotel ergens onderweg in Iowa opende. Binnen zat zijn campagneleider Rawlins – “Ik moet echt eens uitzoeken wat zijn voornaam is,” dacht Peter – die aan zijn vierde donut begon. Naast Rawlins, staand voor een flipover en driftig met een stift in de weer stond Walter Attlee, de pas ingehuurde politiek strateeg. Hij was het geweest die acht jaar geleden met behulp van één enkel vuig reclamespotje de enige Democratische concurrent van Clinton in 1996 had weggevaagd. Atltlee was nog steeds trots dat iedereen zich het spotje kon herinneren, maar niemand meer een idee had wie toch die Democraat was geweest.
Terwijl Principal een mok koffie inschonk, stak Attlee meteen van wal. “We hebben een probleem,” zei hij, terwijl hij naar zijn kunstwerk op de flipover keek en met de stift een lok haar uit zijn ogen schoof, daarmee een opwaartse rode curve over zijn voorhoofd trekkend. “Ik dacht dat de peilingen erg goed waren,” antwoordde de kandidaat. “Oh, vergis je niet,” zei Attlee meteen, “de peilingen zijn briljant. Je bent overal naar nummer 1 geschoten. Maar dat is het probleem. Je bent geen outsider meer. Je bent koploper. We moeten je opnieuw positioneren.” Peter protesteerde: “Opniew positioneren? Hoezo? Ik sta toch niet voor niets aan kop in de peilingen? Dat is toch omdat de kiezers verandering willen? Omdat ze mijn standpunten steunen?” “Standpunten? Schmantpunten!” riep Attlee met een sardonische lach. “Er moet maar één ding gebeuren met die standpunten: ze moeten opschuiven naar het midden. Verder is niemand geïnteresseerd in je standpunten, want die zijn bij iedereen hetzelfde. Wil je de Democratische nominatie winnen, dan moet je nu dezelfde standpunten innemen als je concurrenten.” Hij veegde over zijn bezwete voorhoofd en ontdekte de rode inkt. “Ja, maar…” de kandidaat was even op zoek naar woorden. Had hij hier niet een standaardantwoord voor uit zijn hoofd geleerd? Nee. “Maar ik ga toch niet de standpunten van Joe Lieberman napraten?” Attlee glimlachte. “Ik had het over de standpunten van je concurrenten. Lieberman is kansloos! Kiezers die de standpunten van Lieberman ondersteunen stemmen wel, maar gewoon weer op Bush, net als vier jaar terug. Nee, meneer de kandidaat, het gaat nu niet meer om de standpunten, het gaat om u. U bent de te kloppen kandidaat. Laat uw tegenstanders maar komen. We maken ze af.” Met een zakdoekje verspreidde Attlee de rode inkt over zijn hele voorhoofd. Hij was tevreden. Principal liet alles bezinken en dacht vooruit. Dat Attlee zijn Democratische tegenstanders zou afmaken leek hem duidelijk, maar de zittende president? “En Bush dan?” vroeg hij. “Over Bush hoeft u zich geen zorgen te maken. Daarvoor hebben we de perfecte oplossing,” zei Rawlins, die eindelijk zijn mond weer leeg had. “ Stelt u zich maar voor: een reclamecampagne met dit,” hij haalde een miniatuur-Bush in pilotenoutfit van onder de tafel vandaan, “pas in november in de winkels, maar nu al in ons bezit. Weet u in wat voor standjes die pop te vouwen is?” Pas toen Rawlins twee Barbies, een roze balletjurk, een pluche varken, een leren zweepje en een fles schenkstroop tevoorschijn haalde besefte Peter Principal dat hij nu echt op weg was naar het Witte Huis. gepubliceerd door Marc op zondag, augustus 31, 2003 # 
|
