Boys on the bus. Zo heten de journalisten die achter een kandidaat aan reizen en daar verslag van doen. En er dan na de verkiezingen een boek over schrijven (mocht de kandidaat het tot de verkiezingen in november uithouden). Een boek dat ik dan weer koop. Iedere journalist wil nu graag mee met generaal Wesley Clark. Journalisten wedden niet graag op het verkeerde paard, dus proberen ze met hun verslaggeving bij te dragen aan het succes van de kandidaat die ze volgen. Gewoon, voor die boekendeal. Erg hè?
Soms is de kandidaat zo vervelend dat de journalisten hem alsnog de grond in schrijven. Vraag maar aan Al Gore. Of liever aan de journalisten die hem volgden.
De journaliste van Newsweek mag van haar baas met Clark mee. Clark is op dit moment nog heel open naar de pers. Hij klaagt ook in hun bijzijn over andere journalisten. Heerlijk, vinden journalisten dat. Mooie stukjes. Persoonlijk relaas. Straks, mocht Clark de Democratische kandidaat worden, zitten de journalisten achterin de campagne-Boeing, en neemt de afstand tot de kandidaat alleen maar toe. En hij wordt voorzichtiger. Dus nu is het moment om gebruik te maken van de onervarenheid en openheid van Clark. Dat weten ze bij Newsweek heel goed. Dat weten ze bij de hele pers heel goed.
gepubliceerd door Marc op dinsdag, september 30, 2003 #