De Amerikaanse presidentsverkiezingen 2004

Nog tot de presidentsverkiezingen van 2008


Home
About this weblog
Bronnen
Mail mij
Atom
This gif is freely copyable. Just right click, save Powered by
RSSify at WCC

This page is powered by Blogger. Isn't yours?

zondag, december 21, 2003
Bush-bashing in books
Ik heb de laatste weken drie boeken gelezen die zeer kritisch zijn over president Bush. In de VS hebben ze alledrie hoog in de bestsellerlijst gestaan, meestal samen met boeken waarin Liberals, Democraten en oud-president Clinton hard werden aangepakt. Waar we in Nederland het demoniseren als grootste dreiging voor de rechtsstaat hebben verheven, daar is het in de VS aan de orde van de dag. Leve de vrijheid van meningsuiting, is daar nog steeds het adagium. De drie boeken waren, Dude, where’s my country, van Michael Moore (maker van de documentaire Bowling for Columbine), Big Lies, van Joe Conason en Lies and the lying liars who tell them , door Al Franken.
Er zijn grote overeenkomsten tussen de drie boeken. Alledrie zijn het partijdige en openlijk eenzijdige verhalen waarin de aanval wordt geopend op president Bush en zijn conservatieve kornuiten in de media. Alledrie baseren zich op feiten en citaten die soms onjuist of uit hun verband zijn gerukt. Grappig is daarbij wel dat in het trio boeken vaak de cijfers en feiten worden weerlegd waarmee de Liberal-haters in hun boeken mee komen. De aanvallen richten zich naast Bush vooral op Ann Coulter (na het lezen van haar boeken lijkt een bad in zoutzuur opeens een prettig moment), Bill O’Reilly, Sean Hannity, Bernard Goldberg en meer rechtse commentatoren die vaak te zien zijn in discussieprogramma’s bij voorkeur op Fox News, te horen zijn bij talkradioprogramma’s van bij voorkeur Rush Limbaugh en te lezen zijn in boeken uit de bestsellerlijst van alle grote kranten.
Een heleboel kritiek snijdt hout. De rechtse commentatoren zijn van dik hout zaagt men planken en nemen het met de feiten niet zo nauw. Hun grote probleem is dat zij liberals, democraten en de antichrist Clinton zo haten dat zij volstrekt humorloos zijn geworden en dat maakt hun boeken en praatjes erg slecht te pruimen.
Nu kan je van Al Franken en Michael Moore een hoop zeggen, maar met hun gevoel voor humor is niet veel mis. Maar wat weer tegen hun boeken spreekt is dat ook zij steken laten vallen in hun feitenonderzoek en soms ook erg vrij citeren, natuurlijk in hun eigen voordeel. Dat doet af aan de kracht die hun boeken in potentie hebben. Joe conason pakt het van de drie nog het meest serieus aan, maar ook hij heeft al moeten toegeven dat zijn feiten niet altijd klopten. Maar alledrie beweren dat het idee achter hun boeken nog steeds overeind staat, en de liberals en Democraten (en oud-president Clinton) zullen ze daarin gelijk geven.
Persoonlijk vond ik Al Frankens boek het meest om te pruimen, maar welk boek u ook zou gaan lezen, u doet er goed aan om na het lezen even langs te gaan bij Spinsanity.com en de Dailyhowler.com, twee sites die als geen ander door de luchtballonnen van de linkse en rechtse boekenschrijvers heen prikken. Zolang u maar beseft dat u geen wetenschappelijke verhandeling leest, is er niets aan de hand. Oh, en lees ook eens een boek van een van die conservatieve jongens en meisjes, dan is uw beeld tenminste compleet.




© Marc van Gestel 2003 - 2004