De Amerikaanse presidentsverkiezingen 2004

Nog tot de presidentsverkiezingen van 2008


Home
About this weblog
Bronnen
Mail mij
Atom
This gif is freely copyable. Just right click, save Powered by
RSSify at WCC

This page is powered by Blogger. Isn't yours?

vrijdag, oktober 31, 2003
Hap, slik, weg
Onlangs is duidelijk geworden waarom president Bush zoveel geld binnenhaalt in zo weinig tijd. De fondsenwerfactiviteiten gaan meestal gepaard met een etentje en de president eet sneller dan wie dan ook. Dat vertrouwde zijn veiligheidsadviseur Condi Rice tenminste Oprah toe, en een paar miljoen kijkers. "If you're not careful, he'll be on dessert and you're still eating the salad." Rice noemde Bush een atletisch eter: "He watches what he eats, but he just eats it very, very fast." Het is niet gezond, maar boy, bespaart het tijd. Bijvoorbeeld tijd om naar nóg een geldinzameling af te reizen.



Peilgeil met de Democraten
Spannend, nieuwe cijfertjes. Nu over de populariteit van de Democratische kandidaten. Het grootste nieuws: de snelle opmars van Clark lijkt tot stilstand te zijn gekomen. Begin oktober leidde Clark de peiling nog, met 21 procent. Nu staat hij met 15 procent vrijwel gelijk met Howard Dean, die op 16 procent staat. Dick Gephardt steeg van 8 naar 12 procent.
Wat ook opviel was dat steeds meer Democraten (er wordt alleen gepeild onder geregistreerde Democraten, dus dat zegt niet per se iets) gaan voor een “liberal” als hun kandidaat. Nog lang geen meerderheid – 39 procent – want 53 procent wenst zich nog steeds een gematigde Democraat als kandidaat.



Bijverdienen
De Democraten doen zich graag voor als de partij van de middenklasse. Dat kan wel zo zijn, maar dat betekent niet dat Democratische politiek adviseurs een salaris verdienen waar de middenklasse zich in kan herkennen. De man die namens het Democratisch Nationaal Comité de Democratische conventie voorbereidt, Rod O’Connor, verdient voor 15 maanden werk 190.000 dollar. Zijn collega’s zitten daar onder, maar het hoofd communicatie van de DNC verdient nog steeds een ton.
Als je O’Connors salaris afzet tegen een Congreslid (ongeveer $158.000), een huisarts ($149.000) of een astronaut (een magere $78.000), dan komt de Conventiebaas er leuk vanaf. Hij verdient ongeveer vier keer zoveel als een gemiddelde leraar ($44.400) en vijf keer zoveel als een doorsnee politieagent ($39.000). Maar alles is relatief. Boston is de locatie van de Democratische conventie, en daar denken ze 30 miljoen dollar in te zamelen om het evenement te kunnen bekostigen.



You can call me Al
Hoewel Howard Dean door concurrent Al Sharpton wordt aangevallen op zijn standpunt wat betreft minderheden (Sharpton heeft ergens een oude uitspraak van Dean opgesnord die geïnterpreteerd kan worden alsof Dean tegen positive discriminatie is), heeft Dean wel een belangrijke steunbetuiging binnen. Jesse Jackson Jr., lid van het Huis van Afgevaardigden en zoon van tweemalig presidentskandidaat dominee Jesse Jackson Sr., heeft zich achter Dean geschaard omdat hij de enige kandidaat is die zegt waar het op staat. Senior heeft nog geen keuze gemaakt, maar Dean wacht op diens verlossende telefoontje.



donderdag, oktober 30, 2003
Bush bashing: the continuing story…
Als je Bush-aanhangers echt pissig wil krijgen moet je blijven terugkomen op de nasleep van de verkiezingen van 2000 in Florida. Vooral blijven roepen dat de verkiezingen door Bush zijn gestolen. Mocht u Frans Verhagen (van www.amerika.nl) boos willen krijgen, dan is dit haast een verplicht gespreksonderwerp. Niet te vaak op een avond over beginnen. Dat is slecht voor zijn gezondheid.
Er zijn tientallen boeken verschenen over dit prachtige stukje Amerikaanse verkiezingsgeschiedenis. Eentje die op mijn verlanglijst staat en niet alleen Florida maar alles rond het presidentschap van Bush behandelt, is The best democracy money can buy, van Greg Palast. Op zijn eigen site (www.gregpalast.com) vindt u wat hij allemaal ontdekt heeft:

What really happened in Florida?

Five months before the election, Florida Secretary of State Katherine Harris ordered the removal of 57,700 names from Florida’s voter rolls on grounds that they were felons. […] If you’re not on the list, you don’t get to vote.
[…]
My office carefully went through the scrub list and discovered that at minimum, 90.2 percent of the people were completely innocent of any crime – except for being African American. We didn’t have to guess about that, because next to each voter’s name was their race.

When I questioned Harris’ office about the high percentage of African Americans on the scrub list, they responded, “Well, you know how many black people commit crimes.”


Is this the only way votes were stolen?

No. There were 8,000 Floridians who had committed misdemeanors, but were counted as felons. Their votes were scrubbed. […]

The biggest wholesale theft occurred inside the voting booths in black rural counties. In Gadsden County, one of the blackest in the state, thousands of votes were simply thrown away. Gadsden used paper ballots which are read by an optical reader. Ballots with a single extra mark were considered “spoiled“ and not counted. The buttons used to fill out the ballots were set up – with approval from Bush and Harris – to make votes appear unclear to the machine. One in eight ballots in Gadsden was voided by the state.

The same ballots were used in Tallahassee County, which is mostly white. There only one in 100 votes was “spoiled.” What made the difference? In Tallahassee, ballots were read on the premises, and if they were marked incorrectly, voters were sent to revote until they got it right. In the black counties, the votes were trucked off immediately. There were no machines on site. Voters weren’t told that their votes were spoiled, and they certainly weren’t permitted to re-vote.

Bush-fans vinden dat we niet zo moeten zeuren over die vorige verkiezingen. Bush zit er nu en is beëdigd als president. Punt uit. Daarover verschillen de meningen. En dat zal altijd wel zo blijven.



Joe, the campaign spot
Joe Lieberman heeft zijn eerste campagnespotjes gemaakt. Het is een groot geheim hoe lang ze zullen draaien en hoe duur ze zijn, maar willen ze een effect hebben in New Hampshire, waar Lieberman er verre van goed voor staat, dan zal hij ze zo vaak moeten draaien tot ze op het netvlies van de inwoners van de staat geëtst zijn. Onderwerpen van de twee spotjes zijn Liebermans belastingplannen en kritiek op het beleid van president Bush in Irak. Hij probeert naar eigen zeggen met de spotjes de mensen te laten inzien dat hij een “andere” kandidaat is. Voorlopig is het “anders” als in kansloos.



Kindvriendelijk
George W. Bush won vier jaar geleden de verkiezingen met onder andere de slogan “Leave no child behind.” Hij zou ervoor zorgen dat de Amerikaanse kinderen, vooral die uit kansarme gezinnen, het beter zouden krijgen. Erg succesvol is Bush niet geweest in dat opzicht. Michael Moore paste de slogan al een beetje aan: “Leave no billionaire behind.” En daar is Bush erg succesvol in geweest.
Wesley Clark maakt van de kinderen ook weer een issue. Hij zal als hij president is ijveren voor een ziektekostenverzekering voor alle Amerikaanse kinderen. Prijskaartje: 695 miljard dollar voor tien jaar. Voor dat bedrag zouden ook meer volwassenen toegang tot de verzekering moeten krijgen dan nu het geval is. Veel andere Democratische kandidaten hebben soortgelijke plannen. Het is dus niet zo dat de ex-generaal nu iets revolutionairs roept.



woensdag, oktober 29, 2003
Dean maakt nieuws
Zou dit nu gescript zijn? Kandidaat Howard Dean liep, op bezoek in Hornton, Iowa, over een familieboerderij naar de varkens, kriebelde de grootste eens lekker onder zijn kin en stelde zich hardop de koppen in de krant voor: “Governor speaks with Washington Lobbyists.” Ik wil het niet weten, maar het tekent de kandidaat, die zich opstelt als anti-establishment kandidaat. Hij vergeleek niet lang geleden al eens Congresleden met kakkerlakken (niet eens zo heel vergezocht) maar heeft daar inmiddels zijn excuses voor moeten aanbieden. Het leven van de outsider gaat niet over rozen.
Oud-kandidaat Bob Kerrey waarschuwde Dean dat hij zich toch een beetje moet inhouden, maar daar voegde hij aan toe: "The problem is what he's doing is working. If he'd followed my advice at the beginning of the campaign, he'd probably be in sixth place."



Joe kiest voor McCain
Dat Joe Lieberman de meest conservatieve Democratische kandidaat in de race is, was inmiddels bekend. Maar in een radiotalkshow vertelde de voormalig running mate van Al Gore dat hij, als hij hij tot president verkozen zou worden, de Republikeinse senator John McCain, ook voormalig presidentskandidaat (en Vietnam-veteraan en oorlogsheld. Heel belangrijk in deze campagne) zou vragen om minister van defensie te worden. Niet lachen, het is eerder gebeurd. Clinton benoemde de Republikein William Cohen tot minister van defensie in zijn tweede kabinet.



klagende kandidaten
Hoewel de debatten voor de meeste kandidaten goud waard zijn, omdat ze hun boodschap gratis via de tv over het hele land verspreiden (aan degenen die kijken dan tenminste), beginnen uit een aantal kampen toch woorden van kritiek te komen. Vooral van de kandidaten die er op het drukke podium nauwelijks tussen komen. Zoals te verwachten krijgen de kandidaten met de grootste monde de meeste aandacht en daarna de kandidaten die door de kandidaten met de grootste mond worden aangevallen. Voor de rest is het, zo klinkt de kritiek, zonde van de tijd. Wie zijn de ontevredenen? John Kerry (moet niet zeuren. Hij krijgt veel spreektijd), Al Sharpton, Carol Moseley Braun, Dennis Kuchinich. Kortom: een kwestie van teveel kandidaten en te weinig tijd. Of zoals een van de adviseurs van Joe Lieberman zei: "Take one hour, sprinkle it with nine candidates, throw in a dash of opening and closing statements and the obligatory Iraq question and voilà, you have a guaranteed recipe that prevents any single candidate from breaking out."



New recruits
Wesley Clark heeft er zin in, in New Hampshire. Zijn campagne in die staat is net begonnen en met veel bombarie opende hij zijn hoofdkwartier aldaar. Hij stapte het gebouw binnen onder de muziek van Van Halen’s “Right now” en sprak zijn troepen toe: "You don't know what you signed up for," waarschuwde hij. "You're going to work harder than you've ever worked in your life, you're going to carry a stronger message than you ever thought you could carry and you're going to do more and reach more and make more happen." Deze peptalk is hard nodig, omdat de voormalig generaal aan een inhaalrace moet beginnen. De peilingen geven hem in New Hampshire voorlopig geen reden tot vreugde.



dinsdag, oktober 28, 2003
Volle bak?
Zaterdag was een belangrijke avond. De Marlins versloegen de New York Yankees voor de vierde keer en wonnen daarmee de World Series. Een dag later ging in Detroit het zoveelste debat (OK, nummer 5) tussen de negen Democratische presidentskandidaten van start. Het werd ongetwijfeld uitgezonden door C-SPAN, waarop al dit soort debatten altijd braaf wordt getoond, net als sessies in het Congres waar vaak meer mensen op de publieke tribune zitten dan voor de tv. Maar ja, in Detroit was op zondag de democratie aan het werk. Da’s ook mooi.
In het debat werd de zwarte piet vrijwel unaniem naar president Bush geschoven. Geen verrassing, want dat gebeurt alle debatten lang al. Maar Bush zal er geen last van hebben gehad, want zoveel kijkers als er zaterdag naar Fox keken, zo weinig keken er zondag naar Fox News, waar het debat werd uitgezonden.
Al Sharpton kreeg nog het meeste applaus, met: We cannot afford to play Bush roulette ... with the lives of American troops”." Verder warden de koplopers vanzelfsprekend niet gespaard, dus Wesley Clark en Howard Dean konden in de verdediging. Voor een debat om in de vergetelheid te raken zou het toch eerst gezien moeten worden. Dat is teveel eer voor de 90 minuten verloren tijd in Michigan.



Huiskamerpolitiek
Leuke reportage van Radio 1 Journaal-correspondent Tim Overdiek bij een fondsenwerfactiviteit voor Howard Dean, gewoon bij een aanhanger thuis, in het bijzijn van een paar vrienden en vriendinnen. Zo doet Dean dat dus, beginnen aan de basis. Want daar zitten de beste kiezers. Amerikaanse politiek ten voeten uit.



Peilgeil in New Hampshire
Ik denk dat de opiniepeilers niet zullen stoppen met peilen voordat ze alle inwoners van New Hampshire een keer hun mening hebben ontlokt. Dus hier is weer een tussenstand van de peilers in opdracht van de Boston Globe en WBZ (ik heb geen idee wie of wat dat is. Sorry). Peilen is net als het weer voorspellen met een blinddoek voor en de weercomputer uit. Misschien voel je het aan je eksterogen, maar of dat nou betrouwbaar is.
OK, in dit geval kan je wel iets aan de peiling aflezen. De verschillen zijn zo groot tussen nummer 1 en 2 dat nummer twee wel heel veel geld naar New Hampshire moet schuiven wil het tij snel keren. Howard Dean staat nog steeds comfortabel aan kop, met 13 procent voorsprong op nummer 2, John Kerry. Dus:
Dean: 37 %
Kerry: 24%
Edwards: 9%
Clark: 8%
Gephardt: 7%
Lieberman: 5%



Twee Democratische Rambo's
Ik was een held in Vietnam. Nietes, ik was een held in Vietnam. Trouwe lezers van de weblog weten dan dat het gaat om de strijd tussen John Kerry, Vietnam-veteraan en oorlogsheld, en Wesley Clark, ex-generaal, Vietnam-veteraan en oorlogsheld.
De andere kandidaten houden zich op dit vlak stil, ook Bush, die tijdens de Vietnam-oorlog slechts achtjes mocht draaien in een straaljager boven het zand van Texas (leve de National Guard). De beide Democratische helden laten niet na hun roemrijke oorlogsverleden bij elke campagnestop over de toehoorders uit te storten, immers, wanneer je bent neergeschoten in Vietnam, ben je als geen ander geschikt om de oorlog tegen het terrorisme te leiden. Vinden ze. Zelf.
Van de andere kandidaten hebben alleen John Edwards en Howard Dean meegeloot om naar Vietnam gestuurd te worden. Toen Edwards aan de beurt was, was de dienstplicht net afgeschaft. Dean werd ingeloot, maar vervolgens afgekeurd vanwege een aandoening aan zijn wervels, spondylolysis. Dean, zelf huisarts en dus verondersteld bekend te zijn met deze aandoening, wist in een interview drie keer op rij het woord “spondylolysis” niet correct te spellen. In zin verdediging moet ik zeggen dat Dean minder problemen had met het spellen van het woord “potato”, de tongbreker waar voormalig vice-president Dan Quayle de rest van zijn leven mee zal worden geconfronteerd.
Dennis Kuchinich was ook afgekeurd, vanwege een hartruis, was tegen de oorlog, maar had naar eigen zeggen geen dienst geweigerd wanneer hij was goedgekeurd. Zijn zuster en twee broers dienden wel in het leger, en een van zijn broers ook in Vietnam.
Dick Gephardt nam de Bush-route en diende in de National Guard, Lieberman wist niet hoe snel hij vader moest worden, toen een reden voor vrijstelling, en Al Sharpton was net te jong om in Vietnam te dienen. Carol Moseley Braun was als vrouw vrijgesteld van welke dienstplicht dan ook.



Peilgeil: Bush
Een nieuwe nationale peiling bleek nodig om uit te zoeken wie de meeste trouwe supporters heeft. Een peiling waarbij het alleen maar telt als je zeker weet of je voor de ene of de andere stemt. Een peiling dus waar Bush in het voordeel moet zijn, want bij de Democraten is, zoals, bekend, de kandidaat nog niet bekend. Domme peiling dus. Foei, onderzoekers van Ipsos-Public Affairs. Dus wat is de uitkomst? Inderdaad, hoorngeschal, vlaggen in top: 40 procent zegt zeker voor president Bush te stemmen en 33 stemt zeker tegen hem. 24 procent ten slotte zal op iemand anders stemmen. Dat laatste is onnodig vaag: stemt die 24 procent dan op de Democratische kandidaat of toch maar op een derde kandidaat waarvan niemand weet wie dat is? Zonde van het geld en zonde van de tijd van de ondervraagden.
De peiling leverde nog meer verrassend cijfermateriaal op: Bush blijkt in Kentucky en Mississippi populairder dan in het heel land gemiddeld. Vier jaar terig won hij die staten met een ruime 15 procent verschil, dus echt opgewonden kon ik niet worden van deze primeur.



maandag, oktober 27, 2003
Rollebollen in het stro
De Florida straw poll, waarover ik al op 22 oktober berichtte, zal geboycot worden door alle negen Democratische kandidaten. Een straw poll is een soort beautycontest: de kiezers mogen zeggen op wie ze denken te gaan stemmen, maar de uitslag wordt nergens voor gebruikt en heeft geen waarde. Scott Maddox, de voorzitter van de Democratische partij in Florida noemt de boycot risicovol. "Do you really think the presidential candidates are going to ignore Florida?" vroeg hij zich af. "Any candidates who ignore Florida do so at their own peril."
Sommige kandidaten waren bang dat de straw poll in het voordeel zou zijn van Howard Dean, die zo net als Jimmy Carter en Bill Clinton voor hem zichzelf op de politieke kaart zou kunnen zetten.



Bush ziet mogelijkheden in California
De Bush-campagne ziet na de recall-festiviteiten in California kansen om deze grote staat te winnen in november 2004. De laatste Republikein die California wist te winnen was George Bush senior in 1988. Winnen van de staat is belangrijk, omdat die 55 kiesmannen levert, een vijfde van de noodzakelijke 270 kiesmannen. De staat staat nu bekend als Democratisch, maar na de winst van Schwarzenegger denken de politiek strategen van Bush dat er weer kansen zijn om daar te winnen. Vier jaar geleden won Gore er nog van Bush met 54%-42%. De staat kan dus veel bezoekjes van Bush verwachten en hij zal er ook veel geld in stoppen, tot groot plezier van de lokale tv-zenders, die daar steevast de vruchten van plukken door de hoge inkomsten door reclamespotjes.
De Democraten in California menen dat de winst van Schwarzenegger niet per se een teken is dat de staat naar de Republikeinen schuift. De stemming was eerder boosheid over het beleid van gouverneur Gray Davis dan een hernieuwde aantrekkingskracht van de Republikeinse partij. Schwarzenegger is ook veel gematigder dan president Bush.



Grote geld achter Bush
De financiële wereld van Wall Street zit vrijwel exclusief in het kamp van president Bush. Zij doneren grote bedragen aan de campagne van de president en doen dat, hoe kan het ook anders, uit eigenbelang (een natuurlijke reactie). Het beleid van Bush is vooral in het voordeel van de Amerikaanse industrie en daarmee ook in het voordeel van banken en andere financiële instellingen. Zij zouden gek zijn als ze Bush niet zouden steunen.
Uit een studie van Texans for Public Justice, dat de campagnegeldstromen onderzoekt en analyseert, blijkt dat 20 procent van de donaties aan Bush uit de financiële sector komt, een stijging vergeleken met vier jaar terug, toen dat 14 procent was. Uit die sector komen ook minstens 38 nieuwe fondsenwervers, de Rangers en Pioneers, die zich persoonlijk inzetten voor het vinden van zoveel mogelijk donoren voor de herverkiezingscampagne van de president.



Peilgeil op de universiteit
President Bush is populairder aan het worden op de universiteiten in de VS. Een onderzoek van Harvard University’s Institute of Politics wijst dat uit. Van de ondervraagde studenten vindt 61 procent dat Bush het goed doet als president. Dat is een stuk hoger dan de peilingen door het land heen, waar Bush op 53 procent staat (volgens een Washington Post-ABC News-peiling). De studenten verkozen Bush ook boven een generieke Democratische kandidaat: 39 – 34 procent.
In tegenstelling tot het imago dat ze hebben, zijn Amerikaanse universiteiten geen links bolwerk. 38 procent vindt zichzelf onafhankelijk of partijloos, 31 procent zegt Republikein te zijn en 27 procent is Democraat. Bij de Democraten was Joe Lieberman het populairst (17%), gevolgd door Howard Dean (16%).



Felle spotjes van Dean
De campagne van Howard Dean is de eerste die niet naar Clintons oproep tot eenheidheeft geluisterd. Als eerste Democraat kwam men namelijk met een spotje waarin Dean zijn Democratische concurrenten aanvalt. Vooral de ervaren politici van het stel worden neergezet als “Washington politicians” (een vieze term), die er niet in zijn geslaagd een goede medicijnkostenregeling te treffen en die inconsistent zijn geweest wat betreft de oorlog in Irak. Dean noemt geen namen, maar die zijn eenvoudig te raden: Dick Gephardt en John Kerry, Deans belangrijkste concurrenten.
De reclamespotjes zullen draaien in New Hampshire, Iowa, rond Boston en in delen van Vermont.
De Kerry-campagne stuurde de scripts van Deans spotjes direct naar alle media met als begeleidende tekst: “Dean goes negative.” De Gephardt-campagne ontweek het n-woord en beroemde zich op Gephardts staat van dienst. Dean intussen vond de spotjes helemaal niet negatief, maar een antwoord op de aanvallen van zijn concurrenten op zijn politieke standpunten. Zijn tegenstanders putten moed uit de vermeend negatieve spotjes: Volgens een woordvoerder van Kerry: "The only plausible explanation for going up with a negative attack ad is a decline in your own poll numbers." En een woordvoerder van Gephardt: "Clearly we're doing something right."
Dean heeft het voordeel dat hij zoveel geld heeft binnengehaald in de voorgaande maanden, dat hji zich kan veroorloven het initiatief te nemen in het uitzenden van reclamespotjes. "We aren't waiting for them to go negative," zegt Joe Trippi, campagne-manager van Dean.



In de struiken
Columniste Molly Ivins heeft een nieuw boek geschreven: Bushwacked. In haar column legt ze uit dat je best kritisch kunt zijn over iemand (in dit geval niemand minder dan president Bush) zonder hem te haten. Zij beklaagt zich erover dat zij door de rechtse media wordt neergezet als “just another Bush-hater.” Dat vindt ze niet terecht, want ze is tegen het beleid van Bush en niet tegen de persoon. Ze vindt dat volwassenen dat onderscheid zouden moeten kunnen maken. Zo niet de rechtse media.



zondag, oktober 26, 2003
Geen stem voor Clark
Teveel spreken, te veel in vliegtuigen rondvliegen met slechte luchtverversing, te weinig slap: Clinton raakte er al eens zijn stem door kwijt, en nu heeft ook Wesley Clark, de man die in alles zoveel mogelijk op Clinton wil lijken (behalve dan, denk ik, wat betreft de bovenmatige interesse in andere vrouwen dan zijn eigen), een verkoudheid, een virusinfectie en strottenhoofdontsteking. Niet fijn voor de generaal, maar hij wordt nu wel gedwongen om meer te luisteren dan te praten, en in mime zijn antwoorden uit te beelden. Hij communiceerde verder veel met pen en blocnote en werd door zijn team volgegoten met heet water, honing en citroen.
Een praatje in het auditorium van Concord High School werd noodgedwongen een fluistercampagne, in de goede zin van het woord, en zijn toehoorders, tien leerlingen hingen, eveneens noodgedwongen, aan zijn lippen.



De rekenmachine van Clark
In een speech op de campus van de University of New Hampshire in Manchester heeft Wesley Clark uit de doeken gedaan hoe zijn fiscale plannen er uit zien. Volgens de ex-generaal moeten de belastingverlagingen van Bush zo veel mogelijk teruggedraaid worden. De welvarende Amerikanen zullen iets meer belasting moeten gaan betalen. Geld dat vrijkomt wil Clark investeren in gezondheidszorg en andere prioriteiten. Even wat cijfers. Het gedeeltelijke terugdraaien van de belastingverlaging levert in tien jaar 1,1 biljard (“trillion”) dollar op. Daarnaast denkt Clark 225 miljard binnen te halen door de overheid efficiënter te laten werken, 300 miljard door mazen in de belastingwet te dichten en 125 miljard door minder geld uit te geven aan Irak dan dat hij denkt dat Bush zal doen. Een lager tekort zal bovendien 600 miljard dollar minder aan rente kosten. De totale besparing zou dan komen op 2,35 biljard dollar.
De Republikeinen en Democraten waren maar al te graag bereid om deze plannen aan flarden te schieten. Volgens de Republikeinse gouverneur van New Hampshire, Craig Benson, waren de plannen slecht voor kleine bedrijven en waren ze weer een schoolvoorbeeld van tax-and-spend-beleid. Volgens rivaal Joe Lieberman heeft Clark een deel van zijn plannen van hem geleend, en John Edwards beweert hetzelfde.



Winterschilders steunen Dean.
De International Union of Painters and Allied Trades, oftewel de vakbond van schilders, is de eerste vakbond die Howard Dean steunt. De vakbond van 140.000 schilders, behangers, stuccers en vloerbedekkingleggers in de VS en Canada, heeft Dean verkozen boven Dick Gephardt, die tot nu toe het meest fanatiek is gebleken in het verzamelen van vakbondssteun (20 vakbonden tot nu toe). De verfende vakbondsbonzen vinden Dean een goede kandidaat omdat hij teleurgestelde Democraten weer weet te mobiliseren en het internet gebruikt om nieuwe kiezers te bereiken.
John Kerry, een van Deans rivalen, heeft zijn tweede vakbond voor zijn karretje weten te spannen – de 50.000 leden tellende Utility Workers Union of America.



Edwards zoekt steun ouderen
Democratische kandidaat John Edwards komt met een plan om de zorg voor ouderen te verbeteren. Het gaat om een plan met een looptijd van tien jaar en zal 3,5 miljard dollar moeten gaan kosten. Het geld gaat zitten in betere zorgstandaarden en hogere salarissen voor zorgpersoneel. Edwards presenteerde zijn plan in Iowa, dat op Florida, Pennsylvania en West Virginia na het hoogste percentage inwoners boven de 65 jaar heeft. De plannen zouden ook in het voordeel zijn van jongere mensen die hun bejaarde ouders verzorgen. "No family should go broke or break down caring for parents and every health care worker should treat patients with dignity, and be treated with the same dignity by employers," zei Edwards.



Peilgeil: Lieberman ingehaald in New York
Joe Lieberman is een beetje bedroefd. Het ging al niet zo denderend met zijn campagne – hij had besloten om maar geen moeite meer te doen in Iowa – maar het tij lijkt ook te keren in een van de staten waar hij volgens de peilingen nog vooraan stond: New York. Een recente peiling van het Institute of Public Opinion liet zien dat Lieberman (16 procent) de leiding nu moet delen met – surprise, surprise – Howard Dean (18) en Wesley Clark (14). 22 procent had nog geen keuze kunnen maken. Foutmarge +/- 5 procent.



Clinton roept op tot eenheid
Oud-president Clinton heeft in het laatste nummer van American Prospect, een “liberal” tijdschrift, de Democratische presidentskandidaten opgeroepen om elkaars campagne niet zwart te maken en om niets te doen dat de Democratische partij kan splijten. "I think it is highly counterproductive to spend a great deal of time trying to identify the wings of the party and having each wing criticize each other," zei Clinton. "We can't win if people think we're too liberal. But we can't get our own folks out if people think we have no convictions. So the trick is to get them both." Het klinkt allemaal logisch en dat is het natuurlijk ook. Maar zie je maar eens te onderscheiden van de ander zonder jet e vergelijken met die ander. De Democratische kandidaten staan al gezamenlijk achter het standpunt dat Bush weg moet, dus dat levert weinig verschillen op. Het is voor de kandidaten te hopen dat de kiezer in de voorverkiezingen snel massaal voor één van hen zal kiezen. Dan is dat probleem tenminste snel opgelost.




© Marc van Gestel 2003 - 2004