De Amerikaanse presidentsverkiezingen 2004
Nog tot de presidentsverkiezingen van 2008 Home About this weblog Bronnen Mail mij
Archief 08/10/2003 - 08/17/2003 08/17/2003 - 08/24/2003 08/24/2003 - 08/31/2003 08/31/2003 - 09/07/2003 09/07/2003 - 09/14/2003 09/14/2003 - 09/21/2003 09/21/2003 - 09/28/2003 09/28/2003 - 10/05/2003 10/05/2003 - 10/12/2003 10/12/2003 - 10/19/2003 10/19/2003 - 10/26/2003 10/26/2003 - 11/02/2003 11/02/2003 - 11/09/2003 11/09/2003 - 11/16/2003 11/16/2003 - 11/23/2003 11/23/2003 - 11/30/2003 11/30/2003 - 12/07/2003 12/07/2003 - 12/14/2003 12/14/2003 - 12/21/2003 12/21/2003 - 12/28/2003 12/28/2003 - 01/04/2004 01/04/2004 - 01/11/2004 01/11/2004 - 01/18/2004 01/18/2004 - 01/25/2004 01/25/2004 - 02/01/2004 02/01/2004 - 02/08/2004 02/08/2004 - 02/15/2004 02/15/2004 - 02/22/2004 02/22/2004 - 02/29/2004 02/29/2004 - 03/07/2004 03/07/2004 - 03/14/2004 03/14/2004 - 03/21/2004 03/21/2004 - 03/28/2004 03/28/2004 - 04/04/2004 04/04/2004 - 04/11/2004 04/11/2004 - 04/18/2004 04/18/2004 - 04/25/2004 04/25/2004 - 05/02/2004 05/02/2004 - 05/09/2004 05/09/2004 - 05/16/2004 05/16/2004 - 05/23/2004 05/23/2004 - 05/30/2004 05/30/2004 - 06/06/2004 06/06/2004 - 06/13/2004 06/13/2004 - 06/20/2004 06/20/2004 - 06/27/2004 06/27/2004 - 07/04/2004 07/04/2004 - 07/11/2004 07/11/2004 - 07/18/2004 07/18/2004 - 07/25/2004 07/25/2004 - 08/01/2004 08/01/2004 - 08/08/2004 08/08/2004 - 08/15/2004 08/15/2004 - 08/22/2004 08/22/2004 - 08/29/2004 08/29/2004 - 09/05/2004 09/05/2004 - 09/12/2004 09/12/2004 - 09/19/2004 09/19/2004 - 09/26/2004 09/26/2004 - 10/03/2004 10/03/2004 - 10/10/2004 10/10/2004 - 10/17/2004 10/17/2004 - 10/24/2004 10/24/2004 - 10/31/2004 10/31/2004 - 11/07/2004 11/07/2004 - 11/14/2004 11/14/2004 - 11/21/2004 11/21/2004 - 11/28/2004
|
zaterdag, augustus 30, 2003
President Bush heeft alle journalisten die het Witte Huis verslaan, uitgenodigd voor een barbecue naast het zwembad op zijn ranch in Texas. Terwijl Bush met een flesje Buckler rondliep (ja, het bestaat nog), moesten de journalisten toegeven dat het niet slecht toeven was op de Prairie Chapel Ranch.
Wat er besproken werd tussen de president en de journalisten zullen we nooit te weten komen, want het feestje was vreselijk “off the record.” De journalisten mochten hun zwempak meenemen, maar nadat zij Barney, de Schotse Terriër van de president uit het zwembad zagen drinken en Spot, de andere presidentiële hond er baantjes in zagen trekken, nipten zij liever aan hun Australische (alles behalve Franse) wijn. Het bezoek aan de ranch was inclusief een persoonlijke tour door president Bush over het hele terrein. Bij vertrek werden de journalisten vriendelijk uitgeblaft door Barney.
Daar zijn ze weer: de oeroude cliché’s. De Republikeinen denken alle problemen op te lossen met belastingverlaging en de Democraten zijn allemaal “Tax and spend liberals.”
Ondanks de lichte economische stijging (voor het grootste deel te danken aan de oorlogseconomie (maar die heeft ook wonderen gedaan voor president Franklin Roosvelt in de jaren veertig)) is de Democratische kandidaat John Kerry niet optimistisch over de gezondheid van de economie. Hij wil daarom 25 miljard geven aan staten die met tekorten kampen vanwege het beleid van president Bush. Dat moet steun geven aan de economie en nieuwe banen creëren. Daarnaast wil Kerry de lasten verlichten voor modale gezinnen, door belastingverlagingen. Maar dat is geen enkel beletsel voor de woordvoerster van de Republikeinse partij in New Hampshire (campagne-advies: als je president bent laat je je politieke tegenstanders afzeiken door zo laag mogelijk personeel) om Kerry het etiket “Tax and spend liberal” op te plakken. Het zou eens op een inhoudelijke discussie uitdraaien. En dat terwijl Kerry nog redelijk gematigd is, ten opzichte van Bush. Hij wil slechts de belastingverlaging voor de hoogste 1 procent inkomens terugdraaien en bekritiseert juist zijn Democratische concurrenten Gephardt en Dean, die de hele belastingverlaging van Bush willen terugdraaien. De woordvoerder van een andere Democratische kandidaat, senator John Edwards (N.C.), stelt vast dat Kerry zijn plannen heeft overgenomen van Edwards. "Apparently the Edwards economic plan was on somebody's summer reading list," aldus de woordvoerder.
Onderzoek van het onafhankelijke Democracy North Carolina heeft uitgewezen dat van alle 1436 mensen die in North Carolina minstens 200 dollar hebben gedoneerd, 96 procent blank was en 67 procent van het mannelijk geslacht. Kiezers in de staat zijn voor 80 procent blank en voor 45 procent man. Onderzoeken in andere staten geven een soortgelijk beeld.
Voorstanders van staatsfinanciering voor verkiezingen zijn van mening dat het huidige systeem in het voordeel werkt van mensen met geld, ten koste van minderheden en minder bedeelden.
Al eerder behandeld hier, maar ik verwijs toch maar naar dit artikel uit USA Today over de gevolgen van de wijziging in de financiering van de campagnes door invoering van de McCaine - Feingold Bill, genoemd naar de indieners.
Wat opvalt is dat de wet vooral gesteund werd door de Democratische leden van het Congres, en gedwarsboomd werd door de Republikeinen, terwijl de wet nadelig uitvalt voor de Democraten en daarmee de Republikeinen op een voorsprong zet. Voor invoering van de wet, die het inzamelen van “soft money” indamt (grote bedragen, via rijke donoren, gestort op de rekeningen van steungroepen, en dus niet rechtstreeks op de rekeningen van de kandidaten), haalden de Democraten en Republikeinen ongeveer evenveel campagnegeld op. Nu is de verhouding 2:1 in het voordeel van de Republikeinen, die traditioneel meer rechtstreekse, kleine donaties ontvangt, die rechtstreeks aan de kandidaat worden gedaan (“hard money”), Terry McAuliffe, voorzitter van de Democratic National Committee, noemt de wet een “harde klap”. De landelijke Democratische partij verloor 70 procent van hun inkomen. Zij heeft haar hoop gevestigd op “Demzilla”, een nationale database met 158 miljoen namen van potentiële donoren. Het financieel voordeel van de Republikeinen heeft meerdere oorzaken: - Geld volgt de macht: de Republikeinen hebben de macht in het Witte Huis en in het Congres. Veel donoren (lobbyisten, grote bedrijven) geven liever geld aan mensen die op de juiste plek zitten om de donoren diensten te verlenen. - De “klasse” van politieke donoren (zij die jaarinkomens hebben boven de 100.000 dollar) identificeren zich qua politiek ideeëngoed meer met de Republikeinen. - Republikeinen hebben altijd hun basis van kleine donateurs gekoesterd, terwijl de activiteiten van de Democraten op dat gebied sporadisch waren. Zij leunden vaak op giften van de vakbonden, vrouwenbewegingen, milieubewegingen en andere “liberal” groepen. vrijdag, augustus 29, 2003
Marc Racicot, de baas van de Bush-campagne, is hardhandig met zijn hoofd tegen een stevig voorwerp aangelopen en is niet meer toerekeningsvatbaar. Tenminste, dat blijkt uit zijn uitspraken in een e-mail ten behoeve van fondsenwerven. In een verbluffende omdraaiing van de feiten stelt hij in de e-mail dat Bush niet genoeg geld heeft om zich te verweren tegen de aanvallen van de Democraten. Het woord gotspe kreeg hiermee weer een nieuwe dimensie, aangezien de Bush-campagne zelf zegt te verwachten zo'n 200 miljoen dollar in te zamelen, zonder dat er een Republikeinse tegenkandidaat te verwachten is.
Verder citeerde de mail uit de schandelijke beschuldigingen van Democraten aan het adres van de arme weerloze president. Howard Dean zou Bush zelfs hebben vergeleken met de Taliban en hebben beweerd dat Bush de verkiezingen van 2004 wil uitstellen. Klein detail is dat Dean dat niet heeft gezegd, maar wie heeft de werkelijkheid nodig wanneer de fantasie zo aantrekkelijk is?
Columnist en auteur Richard Reeves brengt het gerucht de wereld in dat Hillary Clinton nu toch echt overweegt om zich kandidaat te stellen. Directe aanleiding zouden de dalende populariteitscijfers zijn waarmee Bush te kampen heeft. Reeves heeft zelfs een datum, 6 september, waarop de senator uit New York en haar team van adviseurs, opiniepeilers en natuurlijk haar echtgenoot zal beslissen om alsnog in te stappen in de race. Enige haast zou geboden zijn omdat in november en december de deadlines voor inschrijving voor de eerste voorverkiezingen zijn. Directe aanleiding voor het gerucht is het feit dat senator Clinton in Easthampton, NY, bezig was met fondsenwerving. En waar om zou ze dat nou doen? In haar eigen staat? Misschien dat ze opgewonden is geworden van een aantal opiniepeilingen die haar tussen de 37 en 48 procent van de Democratische stemmers in de voorverkiezingen geeft, terwijl haar concurrenten nu ieder maximaal 20 procent halen.
Het klinkt allemaal interessant, maar tegelijkertijd ook enorm vaag en verdacht. Als Matt Drudge van de vlekkerige website Drudgereport.com er jubelend mee komt, trekt uit mijn computer meteen een lucht van vissen met een zuurstoftekort op. De meeste Democraten wachten op Hillary in 2008.
Op een gegeven moment wordt alles een interessant onderwerp. We zijn nog meer dan een jaar verwijderd van de verkiezingen en CNN besteedt al aandacht aan de vrouwen van de kandidaten, die als alles goed gaat met echtgenoot, die weinig benijdenswaardige rol van First Lady op zich mogen nemen. En dat blijken – in het geval van de Democratische kandidaten – bemoeials in de orde van grootte van Hillary Clinton te zijn:
Adele Graham, vrouw van senator Bob Graham uit Florida, zegt dat ze haar mond open trekt wanneer zij dat nodig acht en alles leest wat er over haar man wordt geschreven. Teresa Heinz (inderdaad van de ketchup) Kerry en Judy Steinberg Dean (arts) gebruiken hun eigen achternaam in het dagelijks leven, behalve nu, gedurende de kandidatuur van hun echtgenoten. Jane Gephardt, vrouw van Dick, heeft haar man ervan overtuigd voor abortus te zijn. Hij was daarvoor een fervent tegenstander. Maar ze blijft naar eigen zeggen meer een adviseur achter de schermen. Ook Hadassah Lieberman en Elizabeth Edwards bemoeien zich waar nodig met het beleid en de kandidatuur van hun echtgenoten. Thuis zitten en koekjes bakken lijkt een eigenschap uit het verleden. Van de meer kansloze kandidaten is alleen Al Sharpton getrouwd, met Kathy Jordan, een voormalige achtergrondzangeres van James Brown. Zij houdt zich stil op de achtergrond en doet geen interviews. Afgevaardigde Dennis Kucinich (Ohio) en voormalig senator Carol Mosely Brown (Illinois) zijn gescheiden en zouden bij winst in november 2004 de eerste ongetrouwde president zijn sinds Woodrow Wilson in 1914, toen zijn vrouw overleed. Soms heeft CNN een hoog Privé- en Story-gehalte. donderdag, augustus 28, 2003
De activisten die generaal Wesley Clark graag als presidentskandidaat zien, hebben inmiddels toezeggingen voor 1 miljoen dollar, mocht de generaal toehappen. De website draftwesleyclark.com heeft 30.000 mensen gemobiliseerd om de generaal in een brief te vragen zich kandidaat te stellen. Hij is nog geen kandidaat maar krijgt inmiddels genoeg media-aandacht om de top-5 van Democratische kandidaten binnen te sluipen. In de laatste Zogby-peiling komt hij vanuit niets op 4,9 procent. En dat is dus zonder het voeren van een campagne. Clark heeft eerder reeds toegezegd pas in september over zijn politieke toekomst te beslissen.
President Bush maakt in de tussentijd geen vrienden door in het kader van de kosten voor de oorlog in Irak de salarisverhogingen van ambtenaren te beperken tot 2 procent. Dat geldt voor tweederde van de in totaal 1,8 miljoen federale ambtenaren in Amerika. De bonden zijn vanzelfsprekend niet blij. Voorzitter van de grootste vakbond AFL-CIO, John Sweeney, zei: "While Bush is cutting workers' wages in the name of fighting terrorism, he has meanwhile pushed through unaffordable millionaire tax cuts that do nothing to create jobs and which worsen our nation's long-term economic prospects."
Misschien moet ik de naam van dit weblog veranderen in Dean 2004, maar ik kan er ook niks aan doen dat Dean in ongeveer elke post opduikt. He is everywhere. Dit keer in een peiling van Zogby International, een onafhankelijke opiniepeiler, die met de stand van zaken komt in New Hampshire, de staat waar de eerste voorverkiezing plaats vindt.
Hoewel 64 procent van de Democratische ondervraagden denkt dat Bush wel weer zal winnen, zetten ze toch hun geld in op Dean, liever dan een van de gematigder en daarom in theorie kansrijkere kandidaten. Dean staat bovenaan met 38 procent, gevolgd door John Kerry met 17 procent. In eerdere peilingen stond Kerry nog bovenaan. Dick Gephardt staat op 6 procent (-5), net als Joe Lieberman. Dean's andere concurrenten, die hij aanspreekt onder de algemene noemer "Bush-lite" volgen op nog grotere afstand. Het percentage zwevende kiezers daalde van 29 naar 23 procent. Het is niet handig om je vast te bijten in de cijfers. Want het zijn niet meer dan cijfers, in een peiling met een foutmarge. Ik kan het niet genoeg zeggen: de enige betrouwbare peiling is de (voor)verkiezing zelf.
De George W. Bush pop lijkt populairder te zijn dan zijn evenbeeld van vlees en bloed. Het speelgoed, dat veertig dollar moet kosten, kan pas vanaf 31 oktober geleverd worden, omdat er een enorme wachtlijst is. Voor dat bedrag krijgt men wel een volledig naar eigen inzichten te vormen pop, met helm en zuurstofmasker, met reddingsvest en een parachute-tuig. De pop zal helaas niet helemaal lijken: de voortdurend licht verbaasde gelaatsuitdrukking van de president zal niet op de pop terug te vinden zijn.
Het is overigens niet de eerste Buh-pop. In december 2002 werd een pop verkocht die bekende uitspraken van de president liet horen, zoals: "We're working hard to put food on your family," and "I will not hold this nation hostile". Deze poppen waren in een week uitverkocht.
Het houdt weer niet op met nieuws over Dean, de kandidaat waar de Amerikaanse pers maar geen genoeg van krijgt. Hij heeft nu een manier gevonden om zijn verzamelde miljoenen aan uit te geven. Inderdaad: aan tv-reclame. Het Dean-team zal in zes belangrijke staten voor de voorverkiezingen voor 1 miljoen dollar aan reclamezendtijd inkopen. Dat zal gebeuren in Arizona, New Mexico, Oklahoma, South Carolina, Washington en Wisconsin.
Ook de campagne van Dean moet wennen aan de toegenomen aandacht. Men verwachtte in Spokane, de hoofdstad van Washington (lekker restaurant daar: The Old Spaghetti Factory) een man of 150, 200 voor een toespraak van de Democratische presidentskandidaat. Op de bewuste locatie stonden inderdaad een man of 200 klaar en Dean begon meteen aan zijn toespraak. Hij werd voorzichtig onderbroken door het publiek dat hem meldde dat zij deel uitmaakten van het overtallige publiek, dat was uitgeweken naar deze binnenplaats, en dat Dean zijn toespraak dus op de verkeerde plaats hield. Er bleken nog twee van zulke groepen te zijn. En dus nog een zelfde aantal in de officiële ruimte. Dit jubelende verhaal komt van de camapgneleider van Dean, Joe Trippi, die ongetwijfeld hoopt op een oneindige reeks van dit soort voorvallen. En dat zal wel lukken: vanwege de overweldigende aandacht is het gratis speciale telefoonnummer 866 DEAN4US al een keer vastgelopen, net als hun weblog blogforamerica.
woensdag, augustus 27, 2003
Volgens Newsweek wordt de recallsoap in California gebruikt als preview voor de komende presidentsverkiezingen. Er is meer media-aandacht voor Arnold Scharzenegger dan voor welke presidentskandidaat dan ook en de winnaar in de recall kan een indicatie zijn voor welke partij er in november 2004 met de 55 kiesmannen vandoor gaat. President Bush probeert zich verre te houden van de strijd in de Sunshine State en de aangevallen Democratische gouverneur Gray Davis vraagt Clinton om advies. Van de ex-president wordt binnenkort verwacht dat hij in California campagne zal voeren voor de gouverneur en medekandidaat en vice-gouverneur Cruz Bustamante. Er gaan in het Democratisch kamp stemmen op om de recall-procedure ook tegen president Bush in te zetten, al weet niemand of de recall-wet wel bestaat op federaal niveau.
Recall? In California hebben de Republikeinen een eeuwenoude wet afgestoft die de mogelijkheid biedt om met genoeg handtekeningen van ontevreden kiezers de gouverneur af te zetten, de zogenaamde "recall". Dat is momenteel de Democraat Gray Davis en hij wordt verantwoordelijk geacht voor de financiële problemen waarin de staat verkeert en voor de problemen rond het electriciteitsnet (California heeft de afgelopen tijd nogal wat stroomstoringen meegemaakt). Er moet nu dus een nieuwe gouverneur komen en iedereen mag zich kandidaat stellen (tig handtekeningen en een x bedrag aan inschrijfgeld, beide zeer redelijk). Dat is inmiddels gebeurd, met als bekendste kandidaat Mr. "een-lettergreep woordenschat" Arnold Schwarzenegger. Oh ja, meeste stemmen gelden.
Generaal Wesley Clark, beoogd Democratisch presidentskandidaat, heeft toegezegd om vóór zijn bezoek aan Iowa in september kenbaar te maken of hij zich kandidaat zal stellen of niet. Zijn eigen deadline is 19 september, wanneer hij de University of Iowa in Iowa City zal toespreken. Volgens een onafhankelijke opiniepeiler en Democratische activisten zal hij bij deelname een groot aantal stemmen afpakken van de top drie kandidaten in Iowa, vooral van John Kerry.
De generaal leidde in 1999 de NATO-militairen in Kosovo. Verder is hij een Rhodes-scholar (een prestigieuze studiebeurs die hij net als Bill Clinton won) en gedecoreerd Vietnam-veteraan. Hij trad tijdens de Irak-oorlog dit jaar regelmatig als militair expert op bij CNN. Clark is nog geen lid van de Democratische partij, dus in theorie zou zijn politieke carrière net zo kunnen verlopen als die van Colin Powell, die ook in de belangstelling van de Democraten heeft gestaan als potentiële presidentskandidaat.
Kandidaat Dean moet er aan wennen dat hij niet meer wordt beschouwd als outsider. Hij heeft nu meer weg van de ruim van fondsen voorziene "front-runner" voor de Democratische nominatie. Peilingen laten hem aan de leiding zien in zowel Iowa als New Hampshire en hij probeert het momentum vast te houden door de strijd uit te breiden naar belangrijke staten als Washington en Michigan. Naarmate zijn campagne vordert, schuift Dean overigens steeds meer naar het gematigde midden, waar toch de meeste stemmen moeten zijn te behalen. De verwachting is dat hij zijn sterke anti-oorlog- en anti-Bush-standpunten zal matigen. In het zuiden en westen van de VS zou hij anders geen kans maken. En zo levert het systeem elke vier jaar toch weer altijd een gematigde Democraat of gematigd conservatieve Republikein op, die slechts in de details van elkaar te onderscheiden zijn (inderdaad: Bush geldt in de VS als een gematigd conservatief).
Het is natuurlijk veel te vroeg om hem al echt tot front runner te bombarderen, maar de Amerikaanse media hebben daar minder moeite mee. Zij zien de verkiezingen het liefst als een sportwedstrijd, met achterliggers en koplopers, en als goede Amerikanen besteedden zij het liefst alleen aandacht aan de mogelijke winnaars, terwijl zij het ploeterende achterveld uit het oog verliezen.
De enige vrouwelijke presidentskandidaat is de Democrate Carol Mosely Brown. In een nog steeds door blanke mannen gedomineerd veld wordt zij als kansloos gezien. Ook Mosely Brown is nog steeds niet officieel gestart met haar campagne, maar zal dat op 22 september doen, en heeft inmiddels de steun van twee vrouwenorganisaties in haar zak. De eerste is de National Organization for Women, ofwel NOW, die een half miljoen leden heeft en zich in zet voor vrouwenrechten, net als de veel kleinere National Women's Political Caucus, met maar 25.000 leden.
Mosely Brown heeft het zwaar in het hanige Democratische kandidatenveld, en dat blijkt bijvoorbeeld uit haar moeite met het inzamelen van genoeg geld voor haar campagne. Eind juni had zij slechts 22.126 dollar in kas.
Op 3 september zal president Bush ontbijten met de Nederlandse minister-president Balkenende. De president ziet enorm uit naar deze topontmoeting, waarin hij niet alleen de relatie tussen Europa en Amerika zal bespreken, maar waarin hij electoraal zal profiteren van de sterke persoonlijkheid en electorale kracht die de CDA-politicus nog steeds heeft bij Nederlandse afstammelingen in vooral Michigan en andere noordelijke staten. Ook zal Bush onze minister-president verzoeken nog een keer uit te leggen hoe je Brinta eet.
dinsdag, augustus 26, 2003
Volgens het het congressionele Budget Office zal de Amerikaanse federale overheid in 2004 een tekort hebben opgebouwd van 480 miljard dollar. Het tekort zal alleen maar toenemen, tot wel 1,4 biljard (trillion) dollar in de komende tien jaar.
Het laatste record was een tekort van 290,4 miljard dollar in 1992, toen Bill Clinton aantrad. Eerdere berekeningen spraken van een lager tekort en een verwachting van een vertrek uit de rode cijfers, maar door de kosten van de oorlog in Irak werden de cijfers naar beneden gecorrigeerd. Het Budget Office van het Congres is onpartijdig. De Democraten verwachten dat de cijfers nog meer gaan tegenvallen, omdat de regering-Bush van plan is om nog meer belastingen te gaan verlagen en omdat de defensiekosten alleen maar zullen stijgen. De budget-experts van de Democraten komen daarom uit op een tekort van 494 miljard in 2004 en 3,7 biljard over de periode 2004-2013. De Republikeinen beloven het budget weer recht te trekken en weerspreken dus de cijfers van de Democraten. Zij verwachten dat de economie zal aantrekken en dat de belastingverlaging dan juist zal werken als stimulans voor de economie.
Nummer vier van de zeven geplande debatten tussen de Democratische presidentskandidaten zal op 25 september worden gehouden op de campus van Pace University, in samenwerking met kabelzender CNBC en de Wall Street Journal. Over de eerste drie heb ik al eerder geschreven en over de laatste drie is nog niets bekend.
Het debat zal worden geleid door Brian Williams van NBC News en een panel met journalisten van beide organiserende mediabedrijven.
De inwoners van de stad New York gaan in november stemmen over een voorstel van de Charter Revision Commission om de Democratische en Republikeinse voorverkiezingen voortaan achterwege te laten. Daar voor in de plaats zou een verkiezing moeten komen in september, open voor de kandidaten van beide partijen, waarna in november de top 2 het in een tweede verkiezing mogen uitvechten.
Dat is een voorstel van een panel dat door burgemeester Michael Bloomberg is aangesteld. Dit plan zal overigens niet voor de presidentiële verkiezingen gelden, maar voor de meeste verkiesbare functies in de stad, inclusief die van burgemeester.
Generaal Wesley Clark, afgestudeerd politicoloog en econoom, wilde in het CNN-programma Crossfire nog steeds niet zeggen of hij zich kandidaat stelt als Democratisch presidentskandidaat. Sterker nog, hij wilde zich nog niet eens binden aan een van de twee partijen. De Republikeinen zijn goed omdat ze een eenheid vormen en veel geld kunnen binnen halen. De Democraten zijn goed omdat ze overstromen van goede ideeën. Maar in de tussentijd haalde de generaal flink uit naar het beleid van Bush:
"Look, we went into Iraq under false pretenses. We've got the Army tied up there. We can't reinforce those forces very well because we don't have enough forces to really roll it over. We've got an emerging nuclear problem in North Korea that hasn't been dealt with. Al Qaeda is apparently seeping in and building its structures inside Iraq, the very thing we supposedly went to war to prevent. And we've never found the weapons of mass destruction." "There apparently was no imminent nuclear threat. And yet we're now going to have to use our credibility to muster support to go after Iran and prevent them Iran from developing nuclear weapons. So I think there's some enormous challenges in foreign affairs. And, of course, there's the job side. I've got two brothers-in-law and a nephew currently unemployed. That's never happened to our family before." "And I know millions of other Americans have the same feelings, because we're at 6.2 percent joblessness. We've lost 2.6 million jobs over the last 2 1/2 years."
Taxichauffeurs in Boston krijgen een cursus beleefdheidsvormen voor de komende Democratische Conventie in de stad, die gepland staat voor juli 2004. De kern van de cursus is: zeg "alstublieft" en "dank u wel", kleed je netjes aan, rijd niet door rood en voorkom grof taalgebruik. Een cursus die in elke grote stad met taxi's op zijn plaats zou zijn. Maar in Boston hoeven alleen de 35.000 bezoekers van de Conventie, waar de Democratische presidentskandidaat zal worden gekozen, een goede indruk van de stad te krijgen.
Sommige taxichauffeurs zeggen dat de eisen te hoog worden gesteld in een stad waar de inwoners net zo bekend zijn om hun goede manieren als New York. Of zoals taxichauffeur Simon Shepsis zegt: "There are sometimes situations when you have to run a red light."
Afgelopen zaterdag startte Howard Dean zijn Sleepless Summer Tour, langs acht steden. De naam van de tour mag enige verbazing opwekken, aangezien de zomer toch al even aan de gang is. Maar strikt genomen is er niks mis. Bovendien is de naam weer een steek onder water naar de maand vakantie die Bush zich veroorloofde te nemen op zijn ranch in Crawford, Texas.
De tour wordt gebracht als een rock-concert, met bijpassende verkoop van tour-t-shirts.
Bush tourt door het noordwesten van de VS op zoek naar kiezers en nog meer geld. Wat heeft de regering-Bush dan gedaan voor deze regio, dat ze hun stem aan hem moeten geven? Inderdaad: de visstand, vooral die van zalm, is verbeterd, en dat is niet ten koste gegaan van de stroomwinning via waterkracht in die regio. Dat klinkt niet bijzonder, maar beide issues zijn wel degelijk belangrijk voor de inwoners aldaar.
Vier jaar terug verloor Bush in de staat Washington van zijn Democratische tegenstander. Dat wil hij nu zien te voorkomen. Een fondsenwerfactie in Seattle voor 800 aanhangers leverde hem weer 1,4 miljoen dollar op. maandag, augustus 25, 2003
Niemand had het mij verteld, dat John Kerry zich nog steeds niet officieel kandidaat heeft gesteld. Dat gaat hij doen op 2 september in Charleston, South Carolina, met op de achtergrond het vliegdekschip de USS Yorktown. Dat laatste is natuurlijk een rechtstreekse verwijzing naar de PR-stunt van Bush op 1 mei, toen hij het einde van de Golf-oorlog aankondigde vanaf het dek van de USS Abraham Lincoln, waar hij net met een straaljager op geland was.
Het vliegdekschip moet ook het contrast weergeven tussen Kerry, die in de Vietnam-oorlog als marinier licht gewond raakte, en Bush, die in de Vietnam-oorlog in een straaljager van de National Guard op cactussen in Texas schoot. Kerry staat momenteel achter Dean in de peilingen in New Hampshire. Met deze actie probeert hij zich weer te profileren.
Voor het eerst sinds het aantreden van Bush zijn meer Amerikanen tegen het aanblijven van de huidige president (49%) dan voor (44%). In april was nog 52% voor het aanblijven van Bush. Dat meldt The Engelse Guardian die weer Newsweek citeert. Verder is de Amerikaanse bevolking zeer bezorgd over de militaire aanwezigheid in Irak: 69% was bang dat Amerikaanse soldaten nog jaren in Irak gestationeerd zouden zonder goede bescherming. Toch vindt een ruime meerderheid (61%) nog steeds dat de invasie van Irak terecht was.
Maakt het uit wat iemand eet als hij president wil worden? Een goede vraag, en dit keer nog relevant ook, aangezien de Democraat Dennis Kucinich veganist is. Hij is niet zomaar vegetariër, maar hij eet ook geen zuivelproducten. Inderdaad, net als Volkert van der G., maar laat het Kucinich niet horen, al is demoniseren in de VS beter ingeburgerd dan in Nederland.
Dennis Kucinich reist door het land. Hij wil zieltjes winnen. Maar krijgt hij ook de stemmen van de zuivelindustrie? Van de veeboeren? Kucinich hoopt van wel. En dus ging hij lunchen bij The Dairy Barn, op de Iowa State Fair. Maar in een land waar ijsjes net zo gewoon zijn als hamburgers, kan de politicus uit Ohio het nog knap moeilijk krijgen. In Iowa meldt hij dat hij voor familieboerderijen is, maar dat is elke kandidaat als hij in Iowa op bezoek is. Kucinich werd acht jaar geleden veganist , toen hij 48 was, om indruk te maken op zijn toenmalige vriendinnetje.
In een aardig interview met Democratische kandidaat Howard Dean, zijn zoveelste optreden voor de media in korte tijd, toonde CNN's Late Edition dat mensen toch nerveus beginnen te worden van de ex-gouverneur van Vermont.
Zo was daar Democratisch concurrent Joseph Lieberman: "He could well be a ticket to nowhere. He could take the Democratic Party out into the political wilderness for a long time, because his positions, in my opinion, don't even reflect the majority of Democrats, let alone the majority of the American people." Waarop Dean reageerde met: "I think Joe's campaign is in some trouble and he knows it." Maar ook de tegenpartij begint de frontale aanval op Dean, in de bekende venijnige vorm van humor waar de Republikeinen groot mee zijn geworden: Lid van het Huis van Afgevaardigden Tom Delay, leider van de Republikeinse meerderheid: "While everyone else got the memo that big-government, blame-America-first liberalism died with disco... [gelach] ... the Howard Dean Democrats still want to party like it's 1979. [gelach]." Ook daar was Dean niet van onder de indruk: "I balanced budgets; Tom DeLay has never done that." "I made sure every child in my state had health insurance. In Tom DeLay's state, they just cut 230,000 children off health care because they couldn't balance their budget." "I delivered jobs. The Republicans haven't delivered any jobs for a long time. And the Republicans haven't balanced the budget for 34 years in this country." "Let's let the American people decide who's the centrist, who's the mainstream political force here. I think Congressman DeLay and the president are way out there on the extremes." zondag, augustus 24, 2003
Het vliegtuig maakte een lichte draai en zette langzaam voor de landing in. Vlak boven de vleugel, bij de stoelen met meer beenruimte, maar zonder uitzicht, zat een van de Democratische kandidaten voor het presidentschap, Peter Principal, de jonge senator uit Phantasia, Ohio. Op weg naar wat een van de ontelbare campagnestops van de komende veertien maanden zou worden. Hij bladerde wat gespannen door het inflight magazine, terwijl hij al droomde van een door zijn campagneteam gecharterd lijnvliegtuig, Principal Airways, met voorin zijn staf en achterin de meute journalisten die hem ongetwijfeld zou gaan volgen. Maar zover was het nog niet. Het was nu belangrijk om de eerste voorverkiezingen te winnen in Iowa en New Hampshire. De media zouden de rest van het werk doen en het geld zou binnenstromen.
Naast hem zat een norse kalende man met een bruingrijs baardje, Rawlins, die driftig op zijn laptop zat te timmeren, op zoek naar alweer een verdwenen bestand. Peter besefte dat hij van de man niet eens zijn voornaam kende, terwijl deze toch al vier maanden zijn campagneleider was. “Zou u niet nog even de speech doornemen, meneer de kandidaat?” Rawlins had de moed opgegeven en stopte zijn schootcomputer in de tas tussen zijn benen. “Ach, Rawlins, ik ken de speech nu wel uit mijn hoofd, en bovendien heb ik hem, even kijken, twee uur en vier minuten geleden nog gehouden, met groot succes, mag ik wel zeggen.” Prima horloge had hij toch. Zijn adviseur keek bezorgd. In zijn meer dan twintig jaar in dienst van kandidaten voor wat voor politieke functie dan ook, had hij dit type al tien keer gehad. Al moest gezegd worden dan de senator uit Ohio oratorisch goed onderlegd was. Hij was alleen nog nooit kandidaat voor het presidentschap geweest. Het vliegtuig was nu gezakt tot onder het wolkendek en het vliegveld kwam in zicht. “Ok,” zei Rawlins, terwijl hij het draaiboek voor zijn neus hield, “het wordt een korte stop. Uit het vliegtuig, podium op, toespraakje houden, zwaaien naar de fotografen, baby kussen en moven. De bus staat klaar voor de rest van de tour” Peter zuchtte nog eens diep en probeerde zich te concentreren. Maar hij was vastberaden deze race uit te zitten en te winnen. Op het podium stond een hekje, waar de kandidaat toch maar even aan schudde. Bob Dole had zeven jaar geleden het nieuws gehaald met een losstaand hekje. Dat zou hem niet overkomen. Hij keek op en liep naar de microfoon. De opkomst was redelijk, zeker voor een voorverkiezing. “Hallo New Hampshire!” begon Peter, terwijl hij trots rondkeek over de menigte van minstens vierhonderd man, die bijna allemaal zwaaiden met het roodblauwe “Principal for President”-bord. Zijn toespraak kwam er zonder horten of stoten uit, maar de reacties van zijn supporters waren lauw. Vreemd. Drie uur en acht minuten geleden was men in Ohio toch veel enthousiaster geweest. Maar dat was zijn thuisstaat. De cameralampen van de lokale tv-zenders gingen uit, en Rawlins loodste zijn kandidaat naar de bus. “Zo reageert iedereen toch weer anders op die speech van mij,” zei Peter, terwijl hij zijn plek halverwege de al wegrijdende bus opzocht. “Misschien noemde u New Hampshire iets teveel” sprak Rawlins, die tegenover Peter had plaatsgenomen en zijn eerste hap in zijn veertiende donut van de dag nam. “Hoezo dat?” vroeg Peter, die een flesje bronwater opendraaide en dat zonder morsen aan zijn lippen probeerde te zetten. “We zijn nu in Iowa.”
De eerste weken van de campagnes voor de voorverkiezingen werd, hoe kan het ook anders, gedomineerd door de Democratische partij. De aandacht van de media was echter afgeleid door de recall perikelen in California. Arnold Schwarzenegger levert nou eenmaal een beter plaatje op dan een groepje grijze muizen die graag president willen worden.
Maar mocht er aandacht worden besteed aan de (voor)verkiezingen, dan stonden drie zaken centraal: geld, internet en Howard Dean. Om met de laatste te beginnen, als er iemand optimaal heeft geprofiteerd van de aandacht van de media, dan is het Howard Dean. Hij is nog steeds geen frontrunner binnen het Democratische veld van “would be”-kandidaten, maar dankzij zijn fondsen- en ledenwervende inspanningen op het internet heeft hij tot nu toe het meeste geld van alle kandidaten bijeen gesprokkeld, en – veel belangrijker nog – een enorme stroom publiciteit. Wonderen daargelaten, is het nu duidelijk dat uit het rijtje Lieberman, Gephardt, Dean en Kerry de Democratische kandidaat voor het presidentschap gaat komen. Generaal Wesley Clark heeft nog steeds geen beslissing genomen, maar is een potentiële outsider. Terwijl tijdens de vorige verkiezingen het internet al vaker is ingezet als fondsenwerfinstrument (zo haalde een van de Republikeinse kandidaten John McCain via internet 1 miljoen dollar binnen), lijkt het nu alsof de media in een vorm van collectieve amnesie het internet als briljant nieuw medium heeft ontdekt. Maar met een groep Democratische kandidaten waar de spanning niet af spat, is dat nog begrijpelijk ook.
Op de voor Amerika-liefhebbers prachtige site gaat maker Frans Verhagen in op een aantal vragen over de verkiezingen.
Hij begint met het antwoord op de vraag of Bush in 2000 de verkiezingen niet heeft gestolen. Nee, antwoordt Verhagen correct, als er al iemand de verkiezingen heeft gestolen dan waren het de rechters van het Supreme Court. Gore had weliswaar landelijk de meeste stemmen (50.996.116 tegen 50.465.169 voor Bush), maar de VS kent geen verkiezingen gebaseerd op proportionele vertegenwoordiging, zoals in Nederland. Iedere staat houdt eigen verkiezingen en is goed voor een bepaald aantal kiesmannen, afhankelijk van de hoeveelheid inwoners. Verder is het principe Winner takes all en dat betekent dat de winnaar – of hij nu 1 stem meer heeft of een miljoen – alle kiesmannen toegewezen krijgt. De kiesmannen kiezen op hun beurt weer de president. De partij van de winnende kandidaat wijst de kiesmannen aan (en dat zijn natuurlijk ook vrouwen) en in theorie mogen zij stemmen op wie ze willen, maar u kunt er op rekenen dat zij dat op de kandidaat van hun partij doen. Had Gore kunnen winnen in Florida? Verhagen gelooft van niet en ik ben er ook van overtuigd dat de situatie in Florida in 2000 (alle sleutelposities rond de hertelling waren in handen van loyale Republikeinen en de Supreme Court van de VS ook) het voor Gore onmogelijk maakte om te winnen. Bovendien: de Democraten zochten naar een min of meer nette oplossing, de Republikeinen wilden koste wat het kost winnen. Dat maakt een groot verschil. Ik ben ervan overtuigd dat wanneer de hertelling zonder partijkabaal was uitgevoerd, Gore nu in het Witte Huis had gezeten. Maar ik weet ook dat niemand iets opschiet met de constatering. Gore heeft zijn verlies erkend en Bush is de president van de VS. Er is één maar: is Bush ook de president van alle Amerikanen? Van de 205.814.000 stemgerechtigde Amerikanen stemden 155.000.000 niet op hem. Meer dan 50 procent van de stemgerechtigde Amerikanen heeft helemaal niet gestemd. Het is een trend die er al decennia lang hetzelfde uit ziet. De meeste Amerikanen hebben geen vertrouwen in de politiek. En dat is belangrijker om te weten dan of Bush nou wel of niet eerlijk in het Witte Huis is terecht gekomen.
|