De Amerikaanse presidentsverkiezingen 2004
Nog tot de presidentsverkiezingen van 2008 Home About this weblog Bronnen Mail mij
Archief 08/10/2003 - 08/17/2003 08/17/2003 - 08/24/2003 08/24/2003 - 08/31/2003 08/31/2003 - 09/07/2003 09/07/2003 - 09/14/2003 09/14/2003 - 09/21/2003 09/21/2003 - 09/28/2003 09/28/2003 - 10/05/2003 10/05/2003 - 10/12/2003 10/12/2003 - 10/19/2003 10/19/2003 - 10/26/2003 10/26/2003 - 11/02/2003 11/02/2003 - 11/09/2003 11/09/2003 - 11/16/2003 11/16/2003 - 11/23/2003 11/23/2003 - 11/30/2003 11/30/2003 - 12/07/2003 12/07/2003 - 12/14/2003 12/14/2003 - 12/21/2003 12/21/2003 - 12/28/2003 12/28/2003 - 01/04/2004 01/04/2004 - 01/11/2004 01/11/2004 - 01/18/2004 01/18/2004 - 01/25/2004 01/25/2004 - 02/01/2004 02/01/2004 - 02/08/2004 02/08/2004 - 02/15/2004 02/15/2004 - 02/22/2004 02/22/2004 - 02/29/2004 02/29/2004 - 03/07/2004 03/07/2004 - 03/14/2004 03/14/2004 - 03/21/2004 03/21/2004 - 03/28/2004 03/28/2004 - 04/04/2004 04/04/2004 - 04/11/2004 04/11/2004 - 04/18/2004 04/18/2004 - 04/25/2004 04/25/2004 - 05/02/2004 05/02/2004 - 05/09/2004 05/09/2004 - 05/16/2004 05/16/2004 - 05/23/2004 05/23/2004 - 05/30/2004 05/30/2004 - 06/06/2004 06/06/2004 - 06/13/2004 06/13/2004 - 06/20/2004 06/20/2004 - 06/27/2004 06/27/2004 - 07/04/2004 07/04/2004 - 07/11/2004 07/11/2004 - 07/18/2004 07/18/2004 - 07/25/2004 07/25/2004 - 08/01/2004 08/01/2004 - 08/08/2004 08/08/2004 - 08/15/2004 08/15/2004 - 08/22/2004 08/22/2004 - 08/29/2004 08/29/2004 - 09/05/2004 09/05/2004 - 09/12/2004 09/12/2004 - 09/19/2004 09/19/2004 - 09/26/2004 09/26/2004 - 10/03/2004 10/03/2004 - 10/10/2004 10/10/2004 - 10/17/2004 10/17/2004 - 10/24/2004 10/24/2004 - 10/31/2004 10/31/2004 - 11/07/2004 11/07/2004 - 11/14/2004 11/14/2004 - 11/21/2004 11/21/2004 - 11/28/2004
|
zaterdag, januari 24, 2004
Het is nog lang niet zeker dat Iowa in 2008 de eerste staat met voorverkiezingen zal zjin. Binnen de Democratische partij is er althans en discussie losgebarsten, want er zijn wel meer staten die al die publiciteit en inkomsten die daaruit voortkomen wel zien zitten. De voorzitter van de Nationale Democratische partij, Terry McAuliffe zei eerder deze week: "As you know, there's a tremendous amount of folks around this country who think their state ought to be first. There's going to be a lot of negotiations going on."
Er wordt een commissie ingesteld die zal onderzoeken hoe de Democraten in 2008 gaan nomineren. Klinkt heel Nederlands. De Republikeinen zullen tijdens hun conventie in New York een discussie starten over hun nominatieproces. Maar daar heeft men geen probleem met de start van het seizoen in Iowa.
Het Pentagon wil het mogelijk maken voor militairen om via internet hun stem uit te brengen voor voorverkiezingen en de algemene verkiezingen. Dat wordt ze afgeraden door vier computer-experts in een ministerieel adviespanel, die veel te grote risico’s van hacken voorzien.
Hackers zouden de stemservers kunnen lamleggen met “denial of service”-aanvallen, ze kunnen met nep-websites stemmen opvangen en wijzigen, eigenlijk kunnen hackers alles wat een stemming via internet problematisch zou maken. Het Pentagon is natuurlijk niet van plan om de plannen in de ijskast te leggen. Wat weten computerwetenschappers er nou van? Bovendien deelden zes andere computerexperts in het panel deze zorg niet. Meeste stemmen gelden.
Jeff Jacoby, een van de columnisten van de Boston Globe, stelde de Democratische kandidaten en aantal wat minder voor de hand liggende vragen, waar iedereen toch weer een braaf antwoord op wist te geven. De enige aardige vraag was: van welke Amerikaanse president zou u een portret ophangen in het Witte Huis?
De vraag was naar aanleiding van de keus van Ronald Reagan, namelijk Calvin Coolidge, die geheel in lijn met de verkiezingsleuzen van Reagan voor belastingverlaging en een kleinere rol voor de overheid was. Ook nu weer kwam van vrijwel elke Democratische kandidaat een veilig antwoord (soms zelfs twee): drie keer Franklin D. Roosevelt, tweemaal Truman, tweemaal John F. Kennedy. Maar de enig overgebleven zwarte kandidaat Al Sharpton, week geheel in stijl af van de veilige antwoorden, hoewel zijn keuzes wel geheel in lijn zijn met zijn politiek. Het eerste portret zou van Lyndon B. Johnson zijn, omdat het de Texaanse Democraat was geweest die de Civil Rights Act had getekend. Het andere portret zou dat van Republikein Abe Lincoln zijn, het waarom voor deze keuze mag duidelijk zijn.
En u dacht dat er na hun favoriete muziek geen domme lijstjes meer werden gevraagd aan de kandidaten? Mis, Associated Press kon natuurlijk de verleiding niet weerstaan ook de favoriete films van het afgelopen jaar van de Democraten te vragen.
Dennis Kucinich en Dick Gephardt (inderdaad, nog een oud lijstje ook): “Seabiscuit” Wesley Clark: “Lord of the Rings” John Kerry: “Old school” Al Sharpton: “Antwone Fischer” (dat was in 2002, Al) Joe Lieberman: “Mystic River” Howard Dean: Afgelopen jaar campagne gevoerd, geen film gezien John Edwards: Film? Bioscoop? Geen tijd.
De wollen trui met ruitjespatroon die Wesley Clark droeg op een campagne-evenement in New Hampshire een week of wat geleden is te koop aangeboden op eBay. De trui haalde de pers omdat de oud-generaal doorgaans strak in het pak gekleed gaat. Volgens de pers was de trui een poging van Clark om meer vrouwelijke kiezers te trekken. Dat kunt u nu als u genoeg biedt ook. De bieding online startte op $50 en het hoogste bod is momenteel $5400. Het geld gaat vanzelfsprekend naar een goed doel.
vrijdag, januari 23, 2004
En voor een Democratische voorverkiezing hoort natuurlijk een debat. Zo ook in New Hampshire, waarin de kandidaten nu eens niet elkaar in de haren vlogen maar hun pijlen gezamenlijk op president Bush richtten. Verder draaiden ze hun riedeltje standpunten af, voor veel kijkers ongetwijfeld nieuw, maar voor de media oud nieuws. Zij hielden zich dus bezig met belangrijke zaken als:
Wat werd er allemaal niet helemaal correct weergegeven door de kandidaten? Hield Howard Dean zich nog een beetje in? Hoe zit het met de electability van de kandidaten?
Dat John Kerry en John Edwards financieel hebben geprofiteerd van hun goede resultaten in Iowa mag geen verrassing zijn. Kerry haalde online alleen al 365.000 dollar binnen en Edwards zag 250.000 de kas instromen. En wie haalde er na Iowa 590.000 dollar binnen? Howard Dean. Of, zoals u hem beter kent, de geïmplodeerde Howard Dean. Daarmee blijft Dean nog steeds de rijkste kandidaat. Hij haalde in totaal 41 miljoen binnen.
Tegelijkertijd kondigde Dean aan als president nog verder te willen gaan in de hervorming van de campagnefinanciering. Om alle schijn van belangenverstrengeling te voorkomen wil hij dat het maximumbedrag dat een individu kan doneren van 2000 dollar teruggeschroefd wordt naar 250 dollar. Dit lijkt erg op de voorstellen die John McCain vier jaar geleden deed voor hij zich uit de race om de Republikeinse nominatie terugtrok. Dean wil het systeem van matching funds voor de campagnes aanpassen zodat het niet langer achterhaald is, zoals dit seizoen bleek, toen Dean en Kerry uit het systeem stapten om te kunnen blijven concurreren met president Bush. De Federal Election Commission mag van Dean worden afgeschaft. De commissie is volgens hem tandeloos en dient de partijen en niet het publiek.
Zoals gezegd, was de grote verrassing van Iowa John Edwards, de man met de eeuwige glimlach, de positieve boodschap en de onwil om zijn tegenstanders onheus te bejegenen. Zijn campagnestaf is minder scrupuleus. Die verspreidde een memo met manieren om de tegenstanders van Edwards aan te vallen.
Edwards wist van niets: "I found out about (the memo) tonight for the first time and I take full responsibility for anything that happened in my campaign. ... It is wrong and I have given (campaign workers) instructions it's not ever to happen again." Maar we willen natuurlijk allemaal weten wat er in het memo stond en gelukkig heeft ABC News een kopie er van in handen weten te krijgen. Wereldschokkend is het allemaal niet: Howard Dean is een "Park Avenue elitist from New York City" John Kerry heeft "the stale record of a Washington insider." Verder blijft het een aardige nette man met een positieve boodschap. Want zo onderscheiden de media hem van de anderen.
Wesley Clarks campagne heeft zijn mond voorbij gesproken in New Hampshire. Ergens midden in de nacht liet een Vietnamveteraan die Clark introduceerde ontvallen dan John Kerry wel een hele snelle restyling achter de rug heeft: "John Kerry has had an extreme makeover in Iowa, he's gone from being a Boston-born man of privilege, a man of wealth — to a man of the people" Aldus Brian Hardy. Clark wist niet hoe snel hij dat weer moest rechtbreien: "I consider (Kerry) a patriot, I consider him a distinguished senator, and I consider him a fine presidential candidate. It's up to the people of New Hampshire to draw a distinction between us."
Net op tijd. Hoopt het team van Clark.
Het was te verwachten: John Kerry doet het leuk in de peilingen in New Hampshire sinds hij afgelopen maandag in Iowa heeft gewonnen. En waarom de uitslag van één peiling laten zien terwijl er alweer minstens zes peilingen zijn gehouden. De tendens is in ieder geval duidelijk: Kerry haalt Howard Dean overal in. Het lijkt er vooralsnog niet op dat John Edwards voor dezelfde verrassing zal zorgen als in Iowa. Bovendien doet Wesley Clark nu mee in New Hampshire en daar doet hij het niet slecht, als we de peilingen mogen geloven. Wat misschien ook niet verrast, is de afwezigheid van Joe Lieberman bij de eerste vier. Verder moet gezegd worden dat de foutmarge varieert van plus of min 4 tot plus of min 5, en dat is flink, maar bij tracking polls (dagelijks peilingen met gemiddelde van afgelopen twee à drie dagen) schijnt dat normaal te zijn. Dat u het weet. En als laatste: vergeet vooral niet te kijken naar het percentage “weet niet” in de peilingen: van 14 tot 25 procent. Dat is erg veel, minder dan een week voor de voorverkiezingen.
Boston Globe/WBZ 21-22 januari John Kerry, 34% Howard Dean, 19 Wesley Clark, 14 John Edwards, 11 Joe Lieberman, 3 Weet niet, 15 Suffolk University 20-21 januari Kerry, 27% Dean, 19 Clark, 15 Edwards, 7 Lieberman, 6 Weet niet, 25 Boston Herald-RKM, 20-21 januari (itt de andere peilingen geen tracking poll) Kerry, 31% Dean, 21 Clark, 16 Edwards, 11 Joe Lieberman, 4 Weet niet, 14 American Research Group, 19-21 januari Kerry, 27 Dean, 22 Clark, 19 Edwards, 9 Lieberman, 7 Weet niet, 14 CNN-USA Today-Gallup, 19-21 januari Kerry, 30 Dean, 25 Clark, 18 Edwards, 11 Lieberman, 8 Kucinich, 4 Weet niet, 4 University of New Hampshire-FOX News-WMUR-TV-WCVB-TV, 19-21 januari Kerry 30 Dean 25 Clark 19 Edwards 8 Lieberman 7 Kucinich 3 Weet niet 7 De peilingen verouderen overigens waar je bij staat, de percentages in ieder geval. Wat mij opvalt, is dat de volgorde redelijk constant is de laatste dagen: Kerry, Dean, Clark, Edwards, Als je de laatste dagen alleen op de media zou afgaan, dan zou Dean in de peilingen geïmplodeerd moeten zijn. Dat is niet het geval. Dat kan twee dingen betekenen: of de peilingen deugen niet, of de kiezer laat zich niet zomaar door een stapel journalisten voorschrijven wat ze moeten vinden. Wie mijn vorige posts heeft gelezen weet dat ik al overtuigd ben van het eerste, maar ik denk dat het tweede ook zo is. Als we iedereen moeten afschrijven die een keer wat fout heeft gedaan, dan krijgt het Witte Huis nooit meer een bewoner. Je kan je bovendien afvragen wat erger is: liever zwijgen dan liegen over dronken achter het stuur zitten (of zeggen dat tot je veertigste alcoholist zijn een jeugdzonde is) of na een verkizingsnederlaag 3500 supporters toespreken (toeschreeuwen)?
Howard Dean zal er deze campagne waarschijnlijk nooit meer vanaf komen: zijn overenthousiaste optreden nadat de uitslag van de Iowa cacus bekend was geworden. Muziekfreaks hebben via internet al geluidsbestanden verspreid waar op de beat van harde dance-muziek zijn geschreeuw te horen is: “We’re going to South Carolina and Oklahoma and Arizona and North Dakota and New Mexico. We’re going to California and Texas and New York!”
Ook populair bij de mixers is zijn “Yeagh!” Een van de eersten was overigens voornaamgenoot en radioman Howard Stern, die Deans kreten over een pittig stukje AC/DC mixte. Online-tijdschrift Right Magazine zette het nummer “Dean Goes Nuts Remix” online. De nummers bleken enorm populair te zijn. Hordes surfers beluisterden de nummers in ieder geval en blokkeerden een aantal servers. http://homepage.mac.com/lileks/.Public/Yeagh.mp3 http://barlowfarms.com/howarddean.wav
Charles Barkley, voormalig profbasketballer, geeft wel eens commentaar bij wedstrijden van de NBA op de tv-zender TNT. Vlak na de Iowa caucus kwam het gesprek op presidentskandidaten en Barkley werd helemaal enthousiast over John Edwards, aan wie hij zelfs geld had gedoneerd. Sportprensetator Ernie Johnson was verbaasd: "Charles, I thought you were a Republican." Barkley heeft wel eens overwogen om zich als Republikein kandidaat te stellen voor het gouverneursschap van Alabama. Barkley antwoordde: "That was before they started screwing all the poor people!" Charles Barkley is multimiljonair.
(Salon.com via Democrats.org)
Hoe leg je als campagnemanager van Howard Dean zijn ietwat hysterische optreden op de verkiezingsavond in Iowa uit? Joe Trippi doet een gooi op Dean’s weblog:
The Real Story Here’s the real story on Monday night – the one the press still hasn’t told. I’ve been around campaigns for a long time. On most campaigns, if you come in third in Iowa with 18% and you go to the after party, you’re lucky to find 4 people there. Most every one by the time it’s over has left to find another party and another campaign. But on Monday night Howard Dean walked in to the ballroom in Des Moines and there were 3500 people there. And the energy was higher than most victory parties I’ve been to. The Governor looked out at the room and saw 3500 people who had come from all across the country because they believed in changing their country and he wanted them to know how proud he was of them and their efforts. And he wanted them to know that we’re going on no matter what. He wasn’t thinking about the cameras. It was the people right in front of him who had done so much because they believe in a better America that he was speaking to. That the press would report on his speech for one day is understandable. But what’s remarkable is that they could run it over and over for 48 hours and still call it journalism. The State of the union took place. The next day we find out that Bush plans to ask for $40 billion more for his war in Iraq. But what do they run over and over again? We’re going to fight back in New Hampshire. We’re getting our message out. I’ve been reading your comments on the blog and the forum and your emails and the dedication you’re showing now is what is going to win this. Maar het is te laat. Het cliché is gebakken.
First Lady Laura Bush heeft aangekondigd zich dit jaar wat intensiever met de campagne van haar man te bemoeien. Het is de laatste keer dat dat kan, dus zij doet het ook voor een deel om nostalgische redenen.
“I already have done a lot of fund-raisers for Bush-Cheney 04 and I will continue to do fund-raisers," zei Laura Bush, "and I'm sure that as it gets down closer to the fall campaign, I'll travel more with him." donderdag, januari 22, 2004
Laat ik hier de eerste zijn die de uitslag van de Republikeinse caucus in Iowa meldt: George W. Bush is door de Republikeinen in de staat aangewezen als hun keus voor de presidentiële nominatie van hun partij. De verrassing is natuurlijk niet dat Bush heeft gewonnen, maar dat er überhaupt een caucus is georganiseerd door de Republikeinse partij in de Iowa. Erg druk was het ook niet geworden, maar vernederende drama’s bleven zoals verwacht uit. Geen verrassings-tegenkandidaat dus. Op de Republikeinse caucussen werd zelfs niet eens officieel gestemd. Dat was met maar één kandidaat ook eigenlijk te gek voor woorden geweest. De caucussen werden gebruikt om de verkiezingskoorts onder de Republikeinen op te stoken en om lokale verkiezings-officials te selecteren.
Soms heeft nieuws een hoog theekransje-gehalte. Zoals dit nieuws van Associated Press: de muziekvoorkeuren van de kandidaten. Echt iets dat de kiezer wil weten na de zenuwslopende race in Iowa. Maar goed, misschien levert het nog stemmen van fans op:
Wesley Clark: Greatest Hits van Journey Howard Dean: Music van Wyclef Jean (“Jonge kiezers, stem op mij!”) John Edwards: "The Essential Bruce Springsteen" (Hij bedoelt “Glory Days”) John Kerry: "Abbey Road" van de Beatles (Kerry wordt steeds leuker) Dennis Kucinich: Alle muziek van Willie Nelson (Kucinich heeft geen keus) Joe Lieberman: "Sueno" van Andrea Bocelli (Lieberman blijft het buitenbeentje) Al Sharpton: Alle muziek van Yolanda Adams
In de zoektocht naar het waarom van de overwinning van John Kerry in Iowa gooit Associated Press er een opiniepeiling tegenaan. Waarom niet. De peilingen van de afgelopen tijd waren toch al zo’n succes.
Uit de peiling bleek het volgende: - Vier van de tien kiezers maakte pas in de laatste week een keus. - Kerry eindigde hoog bij groepen die Dean dacht in de zak te hebben: jong-volwassenen, mensen die voor het eerst deelnamen aan de caucus en tegenstanders van de oorlog in Irak. - Beslissend bij 29% van de kiezers voor hun keuze van een kandidaat waren diens standpunten. Zowel Dean las Kerry als John Edwards deden het gelijkmatig goed in deze groep. - Van de kiezers die de juiste ervaring belangrijk vonden (20% van de ondervraagden) koos het grootste deel voor Kerry (71%) - Driekwart van de ondervraagde caucus-gangers is tegen de oorlog. Een derde deel daarvan stemde op Kerry, Dean en Edwards kregen een kwart elk. - In 2000 kwam een derde van de stemmers uit een huishouden met een vakbondslid. Nu was dat minder dan een kwart. Foutmarge plus of min 4. Voor wat het waard is.
De winst van John Kerry in Iowa kan in het nadeel werken van Wesley Clark. Hoezo? Voor de caucus was Howard Dean de koploper in de landelijke peilingen en leken de Democraten die niet zo gecharmeerd waren van de oud-gouverneur van Vermont op zoek naar een tegenkandidaat. Gezien zijn stijging in de peilingen leek Clark die “anti-Dean”-kandidaat. Maar de plotselinge winst van Kerry zou roet in het eten kunnen gooien. Kerry lijkt nu voorlopig het beste alternatief voor Dean. Maar ook dat blijft een gok en kan over en week weer helemaal anders zijn. Die onzekerheid maakt dat de kansen op een lang voorverkiezingsseizoen na gisteren enorm zijn gestegen. Dure grap voor de kandidaten, maar voor liefhebbers van de verkiezingen is het prachtig.
Joe Lieberman bestaat nog. Hij hoopt nog steeds dat zijn besluit om niet in Iowa meet e doen de juiste was. Hij bivakkeert al weer meer dan een week in New Hampshire, waar hij samen met zijn campagnestaf de ijskou probeert te weerstaan. Voor Lieberman is het komende dinsdag, 27 januari, de dag van de waarheid, net zoals gisteren dat voor Dick Gephardt was. Een teleurstellend resultaat in New Hampshire betekent ongetwijfeld exit voor Lieberman. Hij warmt zich voorlopig aan de endorsement die hij kreeg van de Union Leader, de grootste (en enige) krant in de staat. Misschien helpt het hem net zo als de endorsement van de Des Moines Register aan John Edwards. Wellicht zoekt hij nu ook de steun van de vrouw van de gouverneur van New Hampshire. Dat zou in Iowa namelijk voor Kerry de doorslag kunnen hebben gegeven.
De Union Leader kiest in haar hoofdredactionele commentaren doorgaans de zijde van Republikeinen, maar toch gaat de voorkeur nu uit naar Lieberman: "Make no mistake. We have great differences with many of his social and big-spending positions. But in a campaign in which the flip-flops and outrageous statements are unending, Joe Lieberman's refusal to pander is refreshing and remarkable. He is worth the consideration and support of independent-minded primary voters," Aldus de krant.
Wesley Clark heeft in het kader van bipartisanship (samenwerking tussen de twee grote partijen) een oud-adviseur van Republikein John McCain aan zijn team toegevoegd. Het gaat om John Weaver, die deel uitmaakte van de voorverkiezingscampagne van McCain tegen George W. Bush in 2000. McCain hield het destijds zo lang uit omdat hij de steun kreeg van veel onafhankelijke kiezers. Clark wil mee vissen uit die vijver en maakt dus gebruik van de expertise van Weaver. Net als Clark sloeg McCain vier jaar geleden ook de Iowa caucus over. De Republikein won verrassend in New Hampshire. Ook dat zal Clark hem graag nadoen.
Voor handtekeningenjagers was het in Iowa een gouden tijd. Want de Hollywoodsterren streken neer in de staat, waar ze probeerden hun favoriete kandidaat aan stemmen te helpen. Handtekeningen geven was een groot succes, maar hun kandidaat aan een overwinning helpen minder.
Met uitzondering van James Taylor en Kathleen Turner dan, want die juichten voor John Kerry. Martin Sheen, die in het succesvolle The West Wing van NBC president Bartlet speelt, had zijn geld ingezet op Howard Dean, net als regisseur Rob Reiner (voor de ouderen onder u: “Meatball” in All in the family). Acteur Danny Glover (bekend van de Lethal Weapon-films) en country-zanger Willie Nelson stonden helemaal achter Dennis Kucinich, die in Iowa op een triest nul punten (nil pointes, zero points) bleef staan. Andere sterren die zich altijd voor een Democratische kandidaat uitspreken, zoals Steven Spielberg, Warren Beatty en filmproducent Davin Geffen, hebben zich nog onthouden van een endorsement. Die wachten op een uiteindelijke Democratische kandidaat.
De Des Moines Register heeft precies bijgehouden hoeveel dagen elke kandidaat zijn hoofd in Iowa heeft laten zien. De minst efficiënte kandidaat (gemeten naar uiteindelijk resultaat) was Dennis Kucinich, die 54 dagen rondzwierf door de staat (en zelfs alle counties aandeed in die tijd) en toch maar 39 state delegates heeft gehaald. Meest efficiënte kandidaat is verassend genoeg Wesley Clark. Een verblijf van slechts drie dagen in Iowa leverde hem toch nog drie state delegates op. Dat je dan met die state delegates netto helemaal niets kunt, daar gaat het natuurlijk niet om.
NAAM DAGEN Howard Dean 76 John Kerry 73 Dick Gephardt 67 John Edwards 64 Dennis Kucinich 54 Bob Graham* 22 Joe Lieberman 16 Carol Moseley Braun* 13 Al Sharpton 7 Wesley Clark 3 Total 381 Bron: Register research * uit de race gestapt Iowa levert aan de Democratische conventie in totaal 56 gedelegeerden, waarvan er 45 via de caucus zijn aangewezen. De gedelegeerden uit alle staten kiezen op de conventie de presidentskandidaat. Kerry heeft met zijn winst 20 gedelegeerden verzameld, Edwards 18, en Dean 7. Gephardt wist geen enkele gedelegeerde aan zich te binden, maar aangezien hij uit de race om de Democratische nominatie is gestapt, doet dat er niet meer zo toe. woensdag, januari 21, 2004
Het was een Tel Sell-reclame van bijna een uur, met een luid juichend publiek. Maar er werden geen messensets verkocht door president Bush in het Congres, maar beleid. Stevig conservatief beleid. De State of the Union bracht niet veel nieuws, maar is wel het document waarmee de Republikeinen de verkiezingen in gaan.
Ik kan denk ik het best maar een aantal passages knippen en plakken, waar nodig voorzien van commentaar. Over de oorlog tegen het terrorisme: "We have faced serious challenges together and now we face a choice. We can go forward with confidence and resolve or we can turn back to the dangerous illusion that terrorists are not plotting and outlaw regimes are no threat to us. [...] "We are seeking all the facts. Already the Kay Report identified dozens of weapons of mass destruction-related programme activities and significant amounts of equipment that Iraq concealed from the United Nations. Had we failed to act, the dictator's weapons of mass destruction programs would continue to this day. Had we failed to act, Security Council resolutions on Iraq would have been revealed as empty threats, weakening the United Nations and encouraging defiance by dictators around the world. " Hier impliceert de president dat onder een Democratische president de VS weer in een kwetsbare positie komt. Zeer flauwe kul. Een aantal Democratische kandidaten was tegen de oorlog in Irak. Geen van hen zei: "kom, laten we maar ophouden met al die veiligheidsmaatregelen." Irak was geen directe bedreiging voor de VS, en de wereld is niet veiliger geworden nu Saddam is gearresteerd. Er zit geen terrorist te sidderen in een grot. Zij zijn eerder aan het trainen. Over het unilateralisme van de VS: "Some critics have said our duties in Iraq must be internationalized. This particular criticism is hard to explain to our partners in Britain, Australia, Japan, South Korea (news - web sites), the Philippines, Thailand, Italy, Spain, Poland, Denmark, Hungary, Bulgaria, Ukraine, Romania, the Netherlands, Norway, El Salvador (news - web sites), and the 17 other countries that have committed troops to Iraq." Lief, maar Thailand, Denemarken, de Oekraïne en Nederland zijn toch niet met goed fatsoen bondgenoten van formaat te noemen. Bovendien had Bush misschien wel de steun van de regeringen van die landen, maar niet per se van de inwoners. Geen steun van De VN, Rusland, Duitsland, Frankrijk, China. Wel unilateralisme, wel retoriek. Maar dat mag bij een Tel Sell-reclame. Over de economie: "The pace of economic growth in the third quarter of 2003 was the fastest in nearly 20 years. New home construction: the highest in almost 20 years. Home ownership rates: the highest ever. Manufacturing activity is increasing. Inflation is low. Interest rates are low. Exports are growing. Productivity is high. And jobs are on the rise. These numbers confirm that the American people are using their money far better than government would have and you were right to return it." Waarom gebruikt Bush in zijn toespraak de gegevens van het derde kwartaal van 2003? Wat gebeurde er precies in het vierde kwartaal? Inderdaad: zo goed als niets. Een paar honderd nieuwe banen, beperkte economische groei, begrotingstekorten tot voorbij de horizon, met uitzicht op nog meer. Ook ik zou dan de nadruk op de voorlopig eenzame opleving van de economie in het derde kwartaal van vorig jaar leggen. Bush stuurt binnekort een nieuw aantal voorstellen voor belastingverlaging naar het Congres. Daarmee verwacht hij het begrotingstekort te halveren binnen vijf jaar. Over zeden: "In my budget, I propose a grassroots campaign to help inform families about these medical risks. We will double federal funding for abstinence programs, so schools can teach this fact of life: Abstinence for young people is the only certain way to avoid sexually transmitted diseases." In de wereld van president Bush en zijn Christelijk conservatieve achterban is er geen plaats voor seksuele voorlichting en voorbehoedsmiddelen. Een onderwerp waarover met de meeste Republikeinen geen discussie valt te voeren. Over het homohuwelijk: "Congress has already taken a stand on this issue by passing the Defense of Marriage Act, signed in 1996 by president Clinton. That statute protects marriage under Federal law as the union of a man and a woman, and declares that one state may not redefine marriage for other states. Activist judges, however, have begun redefining marriage by court order, without regard for the will of the people and their elected representatives. On an issue of such great consequence, the people's voice must be heard. If judges insist on forcing their arbitrary will upon the people, the only alternative left to the people would be the constitutional process. Our nation must defend the sanctity of marriage." De opvallendste zin voor mij was "If judges insist on forcing their arbitrary will upon the people…" De president doet namelijk precies hetzelfde. Met zijn voorstellen dringt hij zijn arbitraire wil op aan de bevolking. Maar dat is vanzelfsprekend iets heel anders. Zijn normen en waarden zijn de norm. Het wachten is op de eerste opiniepeilingen. Ik ben er van overtuigd dat hij met deze reclamespot weer een stijging in zijn waarderingscijfers zal zien. Dat gebeurt namelijk na elke State of the Union. Dus een verrassing zal het niet zijn.
Op het laatste moment hebben de supporters van Dennis Kucinich een deal gesloten met de campagne van John Edwards. Mochten de kiezers van iedere kandidaat in een van de caucussen samen niet genoeg steun voor hun kandidaat krijgen (15 procent van de aanwezigen), dan zouden ze op de ander stemmen. Dat heeft Edwards in ieder geval geholpen, want Kucinich haalde helemaal nergens de 15 procent van de aanwezige caucus-gangers en al zijn supporters stemden daarom op Edwards.
Dat koste sommige aanhangers van Kucinich moeite, adus de Des Moines Register. Kiezer Ann Michaelson: "I'm torn. Edwards is a second choice. He's a trial lawyer. It makes my blood run cold."
De tv-networks waren redelijk tevreden over hun verslaggeving in Iowa. Ditmaal rapporteerden zij de verrassingen in plaats van ze te veroorzaken, zoals ze in 2000 deden toen ze Florida eerst aan Gore gaven en dat weer moesten intrekken.
De nieuwszenders Fox News Network, CNN, MSNBC en C-SPAN bleven de hele avond verslag doen uit Iowa. ABC, CBS en ABC braken gedurende avonden slechts een paar keer in in hun reguliere programmering. Wat nu wel goed ging was het peilen van de uitslag. De networks werkten samen met de nieuwszenders in de National Elections Pool en die cijfers, verkregen uit peilingen bij het begin van de caucus-bijeenkomsten, gecombineerd met de peilingen van AP, gaven de goede uitslag. De volgorde van de uitslag was in ieder geval correct.CBS was de eerste zender die de winst in Iowa toekende aan John Kerry. Dat is bij Amerikaanse zenders heel belangrijk, eerste zijn. Nog belangrijker dan wie de winnaar eigenlijk is. Fox News Network was de eerste die de campagne van Dick Gephardt ten grave droeg, al om iets over acht uur ’s avonds.
Eigenlijk een nog grotere verrassing dan de winst van John Kerry, die in de laatste peilingen wel al aan kop ging in Iowa, was de tweede plaats van John Edwards. Niemand had hem ook maar in de buurt van de 32 procent gegokt waar hij nu eindigde. Zijn optimisme na afloop was dan ook grenzeloos. "Tonight, we started a movement that changed this country, that will sweep across America," sprak Edwards tegen zijn aanhang. "The people of Iowa tonight confirmed that they believe in an uplifting vision to change America."
Wie vindt trouwens ook dat Edwards klinkt als Bill Clinton en er uit ziet als Twan Huys van Nova?
Howard Dean had maar een verklaring voor zijn nederlaag in Iowa: de onophoudelijke aanval op hem door zijn tegenstanders en de pers. Hij probeerde in zijn speech na afloop van de caucus zijn supporter enthousiast te houden voor zijn campagne en was daarin, zo lieten de beelden zien, misschien iets te enthousiast. De beelden zullen ongetwijfeld de hele avond op de grote zenders in de VS te zien zijn geweest, want, zo bleek al eerder uit onderzoek, de media, en dan in ieder geval de grote networks, waren negatiever in de berichtgeving over Dean dan over de andere kandidaten.
Maar Dean bleef realistisch: "Of course, I'd rather come in first, but we didn't - and we're alive. We just need to fight like crazy. I'm determined to take this country back from George Bush, who cares more about corporations than ordinary Americans." Maar of zijn felicitaties aan het adres van John Kerry en John Edwards helemaal gemeend waren weet ik niet. Aan de andere kant. Hij had ze ook niet kunnen feliciteren.
Alle aandacht in de media ging terecht uit naar John Kerry, die zichzelf tot “Comeback Kerry” verhief, met een knipoog naar Bill Clinton die zichzelf in 1992 de “Comeback Kid” noemde toen hij in New Hampshire verrassend tweede werd, terwijl hij door iedereen was afgeschreven. Vandaar.
Net als de andere kandidaten die in Iowa mee deden is ook Kerry spoorslags naar New Hampshire afgereisd. Wesley Calrk, die Iowa oversloeg maar toch nog een paar procent van de stemmen wist te krijgen, reageerde direct op de nieuwe frontrunner Kerry: "He's got military background, but nobody in this race has got the kind of background I've got." Voormalig koploper Howard Dean bleef strijdlustig: "I used to be the front-runner when I went out to Iowa, but I'm not the front-runner any more. But New Hampshire has a great tradition of supporting the underdog. So guess what. Let's go get them." NRC Handelsblad zag een hysterische Dean tijdens zijn speech na afloop van Iowa. Ik zag een kandidaat die iets te enthousiast over zijn nederlaag probeerde te komen. Dean ziet zichzelf dus als underdog in New Hampshire, maar daarin is hij niet alleen. Om een of andere vreemde reden heeft ook John Kerry verklaard als underdog naar New Hampshire af te reizen. Waarschijnlijk is de champagne verkeerd gevallen, want dat kan de nieuwe koploper toch niet met droge ogen beweren.
Na de caucus in Iowa heeft Dick Gephardt, troosteloos geëindigd op de vierde plaats, aangekondigd zich terug te trekken als kandidaat. Het lid van het Huis van Afgevaardigden meldde dit in een speech na afloop van de caucus: "My campaign to fight for working people may be ending tonight, but our fight will never end." Gephardt keert terug naar St. Louis, Missouri, en zal daar zijn terugtrekking officieel verkondigen. Alle steun van de bijna 24 vakbonden heeft hem dus niet geholpen. De vakbonden die achter Howard Dean stonden hebben hem overigens ook niet aan de overwinning geholpen. De organisatie van de twee kandidaten was dik in orde, maar kennelijk heeft die de uitslag niet beslist. Sterker nog: slechts 23 procent van de caucus-stemmers kwam uit een vakbondshuishouden en John Kerry kreeg meer vakbondsstemmen dan Gephardt.
dinsdag, januari 20, 2004
Twee vragen dringen zich op na de uitslag in Iowa: aan wie gaat Dick Gephardt zijn steun toezeggen? En waarom is John Kerry een goede kandidaat?
De eerste vraag is de lastigste. Duidelijk is aan wie Gephardt zijn steun niet gaat geven: Howard Dean. Die heeft hij in de aanloop naar Iowa zo regelmatig hard aangevallen, dat het mij zeer zou verbazen als Gephardt aan hem zijn endorsement zou geven. Steun aan Dennis Kucinich of Al Sharpton zou ook zonde van de moeite zijn. Dat zie ik Gephardt in ieder geval niet doen. Blijven over: John Kerry, John Edwards en Wesley Clark (Joe Lieberman is te rechts voor Gephardt). Mijn gok is dat Gephardt zal kiezen voor de winnaar van Iowa: John Kerry. Zelfde politieke achtergrond, namelijk brave leden van het Congres, een beetje kleurloos, maar met de meeste ervaring van de overgebleven kandidaten. In een outsider als Clark ziet hij wellicht niets, en ook de keus voor Edwards zou van een vermetelheid blijk geven die niet bij Gephardt past. Hij kan er natuurlijk ook voor kiezen om helemaal geen kandidaat tijdens de voorverkiezingen te steunen. De tweede vraag is eenvoudiger. Waarom Kerry? OK, Kerry is een saaie stijve man, maar sommigen meten hem een charme aan die ik persoonlijk niet zie, maar ik zit hier in Nederland en kan ook alleen op de plaatjes af gaan. Kerry is een oorlogsveteraan en dat spreekt Amerikanen aan. Kerry heeft ruime ervaring in Washington. De ene helft van de kiezers vindt dat niets en de andere helft vindt dat een noodzaak. Het is namelijk heel mooi om als outsider Washington te bestormen, maar eenmaal in het Witte Huis dient de realiteit zich aan dat de president niets kan met een Congres dat zich tegen hem verzet. Hoe je het ook wendt of keert, zonder de samenwerking met de Senaat en het Huis van Afgevaardigden mislukt elke president. Kijk naar de beginperiode van Jimmy Carter en naar de eerste jaren van Bill Clinton. De kiezers willen een kandidaat die kans maakt tegen president Bush. De "electability" van een kandidaat is belangrijk voor de Democraten, want Bush moet weg en dat moet gebeuren door te stemmen op iemand die Bush weg kan krijgen. In de komende weken zal beslist worden wie die verkiesbare Democraat zal worden. Die strijd is nog niet gestreden.
Laten we voor de lol eens kijken naar de laatste peiling voor de caucus in Iowa van Reuters, MSNBC en Zogby. Zij peilden op de verkiezingsochtend de volgende stand:
John Kerry: 25% Howard Dean: 22% John Edwards: 21% Richard Gephard: 18% En inderdaad, ze hebben de nummer één op de goede plek gezet. Maar de cijfertjes blijken een gigantische puinhoop. Net als de volgorde van de drie volgende kandidaten. Zelfs als de foutmarge van 4,5% in acht wordt genomen. Het verschil tussen de laatste peiling van Kerry en de uiteindelijke uitslag is een enorme +13%! Bij Dean is het -4%, bij Gephardt -7% en Edwards een niet onaardige +11%. Alleen Dean blijft dus binnen de foutmarge van de peiling. Een felicitatie aan de opiniepeilers is op zijn plaats. In hun verdediging kunnen ze zich met recht beroepen op de structuur van de caucus, die goed voorspellen vrijwel onmogelijk maakt. Maar als je weet dat de uitslag niet gaat kloppen, laat zo'n peiling dan achterwege.
John Kerry heeft de Iowa caucus gewonnen. De peilingen gaven een spannende race tussen vier kandidaten aan en ze bleken noch de volgorde goed te hebben, noch de kleine verschillen:
1. John Kerry 38% 2. John Edwards 32% 3. Howard Dean 18% 4. Richard Gephardt 11% John Kerry ("The comeback Kerry") verklaarde zichzelf alvast tot nieuwe president va de Verenigde Staten. Het is zijn feestje, dus wie ben ik om hem te vertellen dat de voorverkiezingen nog niet voorbij zijn. John Edwards verklaart zichzelf tot morele winnaar, en inderdaad, een week geleden had niemand zijn tweede plaats durven voorspellen. Grote verliezers zijn Dean en Gephardt en vooral de laatste. Gephardt moest Iowa winnen, want hij had er de beste organisatie, zo zei hij. Maar kennelijk is het mantra organisatie, organisatie, organisatie gisteren minder van belang geweest. Gephardt heeft zijn conclusies getrokken en heeft zichzelf uit de strijd genomen. Grote vraag: gaat Gephardt zijn steun en organisatie overdoen aan een andere kandidaat? Zo ja, wie? Waarschijnlijk niet Howard Dean. Die zal zijn wonden likken en zich voorbereiden op een zwaar verkiezingsseizoen. Kerry gaat ongetwijfeld garen spinnen bij deze uitslag en de strijd in New Hampshire is weer helemaal open.
Interessante cijfers weer in de laatste peiling van de New York Times en CBS News. De approval rating van Bush is gezakt naar 50 procent en in een strijd van de huidige president tegen een anonieme Democratische kandidaat draait uit op een 43-45% verlies voor Bush. Maar Bush blijft hoge ogen gooien op gebied van nationale veiligheid en anti-terrorisme. 64 procent vindt Bush nog steeds een sterke leider.
Landelijk gezien blijft Howard Dean nog steeds de populairste Democratische keus (24%), gevolgd door Wesley Clark (12%). Maar het grote voorbehoud is dat 64 procent van de ondervraagden meldt dat het nog te vroeg voor ze is om zeker te weten op wie ze gaan stemmen. Saillant detail: 58 procent van de ondervraagden vindt het bouwen van een permanent ruimtestation op de maan het risico en het geld niet waard. Dat zal een slapeloze nacht voor de president opleveren… En ook hier: de peiling is genomen voor de Iowa caucus. Reken maar dat de cijfertjes tot aan de verkiezingen in november alle kanten op blijven schieten.
Volgens een peiling van de American Research Group neemt in New Hampshire de steun van onafhankelijke kiezers (zij die niet geregistreerd lid van een politieke partij zijn) aan Howard Dean af. Zijn steun onder die groep daalde flink met 21 procentpunten. Bij uitstek onafhankelijke kiezers willen hun stem geven aan wat zo mooi een “verkiesbare” kandidaat heet. Blijkbaar wordt Dean momenteel niet als zodanig gezien. Wesley Clark, John Kerry en John Edwards profiteren van de terugslag van Dean bij de onafhankelijken. Het anti-oorlogsstandpunt van Dean kan hebben bijgedragen aan de daling. Volgens een peiling van de University of New Hampshire is juist 69 procent van de onafhankelijken voor de oorlog in Irak.
Dat is pech voor Dean, maar principes zijn principes. De uitslag van de Iowa caucus is overigens niet meegenomen in deze peiling, dus verwacht binnenkort heel andere cijfers.
Slechts een dag na de caucus in Iowa is er opeens de State of the Union, waarin de president zal jubelen over hoe goed het wel niet gaat in de VS en wat voor prachtige toekomst de grootste democratie van de wereld tegemoet gaat. Toeval? Maar natuurlijk niet. De toespraak is met opzet vlak achter de Iowa caucus gezet, als kan de president de State of the Union niet zomaar houden wanneer hij wil Januari is toch wel de verplichte maand.
Volgens Republikeinse ingewijden was het doel niet om de aandacht af te leiden, maar meer om van onderwerp te veranderen: de agenda van president Bush. De Democraten denken dat de spannende race in Iowa er voor zal zorgen dat het Witte Huis niet in zijn opzet(de aandacht afleiden dus) zal slagen.
Joe Lieberman liet het niet na om te roepen: Howard Dean was de nieuwe George McGovern, de Democratische anti-Vietnamoorlogskandidaat uit de jaren zestig. Hij werd destijds weggevaagd door Richard Nixon. Dat zou weer gebeuren, zei Lieberman, als de Democraten Dean naar voren zouden schuiven als hun presidentskandidaat.
En wie ontvangt de endorsement van George McGovern – still going strong? Inderdaad, Wesley Clark. En, zo zei de oud-kandidaat: "We're not going to lose this time. […] I think the best of the lot is Wesley Clark." Tot zover het politieke gevoel van Joe Lieberman. maandag, januari 19, 2004
Sommige Democratische campagnes in Iowa zijn bang dat overijverige supporters van buiten de staat zich zullen voordoen als inwoners van Iowa en gaan stemmen. Het team van Dick Gephardt is het meest nerveus. Zij beschuldigen de aanhang van Howard Dean van dergelijke malicieuze intenties. De campagne van Dean heeft al zijn stafmedewerkers beloftes laten tekenen dat zij zich buiten het caucus-circus zullen houden. Er lopen door heel Iowa zo’n 3500 Dean-vrijwilligers rond.
Angst voor fraude is niet ongegrond. Er is weinig nodig om door te gaan voor inwoner van Iowa bij deelname van de caucus: volgens de wet kunnen ongeregistreerde kiezers zich registreren bij elk van de 1993 precinct-caucussen. Een bewijs van inwonerschap is niet vereist. Als er problemen zijn zal de Democratische partij van Iowa meteen ingrijpen, zo heeft men toegezegd. Juristen van de minister van justitie van Iowa staan klaar.
De caucus in Iowa is een getrapt systeem en blinkt niet uit in overzichtelijkheid. Tenminste dat vinden de media. Zij kunnen namelijk niet eenvoudig met eigen betrouwbare peilingen komen waarmee ze de uitslag kunnen voorspellen voordat de officiële cijfers binnen komen. Om de media tegemoet te komen zal de Democratische partij in Iowa via een nieuw rapportagesysteem proberen om sneller met de officiële einduitslag te komen en wel om tien uur ’s avonds.
Maar de cijfers zullen niet de hoeveelheid individuele stemmen zijn die de kandidaten hebben gekregen, maar het percentage aan gedelegeerden die elke kandidaat heeft weten te verzamelen gebaseerd op de steun die zij op lokaal (precinct-)niveau hebben weten te verzamelen. Vaag? Vaag. Alle uitslagen van de 1993 precincts worden opgeteld en daarop wordt een hoeveelheid gedelegeerden per kandidaat berekend. Nog steeds niet helemaal betrouwbaar, want op county-, district- en state-niveau kunnen er nog dingen veranderen, maar het vermoeden is dat dat niet veel zal afwijken van de eigen “educated guess”. Onzekere factor is dat de kandidaten een soort kiesdrempel moeten halen per lokale caucus – zo’n 15 procent doorgaans. De mensen die op de kandidaat met minder dan 15 procent van de stemmen hebben gestemd moeten een nieuwe keus maken. Deze regel maakt het zo moeilijk voor de media om goed te peilen. Maar na de uiteindelijke stemverdeling per precinct zal de 15%-regel niet veel meer uitmaken. Er blijven namelijk waarschijnlijk alleen maar kandidaten met een grotere aanhang over.
Wanneer niemand haar meer had verwacht, duikt ze nu op in Iowa: Judy Dean, de cameraschuwe echtgenote van Howard Dean. Zij sprak tweemaal vijf zinnen bij campagnestops van haar man in Davenport en Cedar Rapids in Iowa.
Als ik haar was, zou ik lekker thuis mijn werk blijven doen en haar man lekker aan zijn eigen carrière laten werken. Dat kan hij best. Maar de media zijn weer blij met haar bezoek aan Iowa en de aanhang van Dean vast ook. Mocht Judy het schoppen tot first lady, dan krijgt iedereen nog genoeg van haar te zien. Lijkt me vroeg genoeg.
Het zal geen verrassing zijn, maar de verwachting is dat er in Iowa een record-opkomst zal zijn op de caucusdag maandag. Meerdere kanshebbers en een verdeeld land dragen daar aan bij. In 1988 kwamen er 125.000 mensen opdagen voor beide partijen in totaal. Dat is het te verbeteren record. De minister van binnenlandse zaken van Iowa Chet Culver verwacht dat record er maandag aan gaat: “It’s going to be a big night.”
In 2000 namen er 61.000 Democraten en 86.000 Republikeinen deel aan de caucus. Dit jaar worden twee keer zoveel Democraten verwacht en er zijn veel inspanningen door alle campagneteams om de kiezers naar de caucus-bijeenkomsten te krijgen. Veel publiciteit, veel telefoontjes en veel post. Ook is de verwachting dat er veel nieuwe kiezers op komen dagen, die vooral in beweging zijn gebracht door de campagne van Howard Dean. Dat zou in zijn voordeel kunnen werken. Er is ook een flinke groei in kiesregistraties in Iowa geweest. Ook dat wijst in de richting van een recordopkomst. De afgelopen tien maanden zijn meer dan 90.000 inwoners van Iowa geregistreerd, terwijl registratie meestal pas op de dag van de caucus plaats vindt.
Interessante studie van het Center for Media and Public Affairs. De nieuwsrubrieken van de grote Amerikaanse tv-networks (ABC, CBS en NBC) blijken Howard Dean negatiever in beeld te brengen dan zijn Democratische concurrenten. De andere kandidaten worden voor driekwart van de tijd die aan ze besteed wordt positief behandeld, terwijl Dean voor meer dan de helft negatief in het nieuws kwam. Vlak na de endorsement van oud-vice-president Al Gore was de positieve aandacht voor Dean bij de networks nog 59 procent positief.
Het Center, een onpartijdige mediawaakhond, stelde ook vast dat de networks 62 procent minder aandacht aan de verkiezingen besteedden dan in 1996, toen er ook een zittende president herkozen kon worden. Dit onderzoek moet niet onderschat worden. Als je de media niet mee hebt, krijg je het erg moeilijk in de verkiezingen. Het lijkt erop dat de meerderheid van de journalisten een hekel heeft gekregen aan Howard Dean. Dat is een slecht voorteken. Vier jaar geleden vond de pers Al Gore maar aan nare kandidaat. Zij lieten niet na om dat in hun rapportage te laten blijken. Versprekingen van Gore werden opgeblazen. Gore werd beschuldigd van jokken (zo zou Gore hebben beweerd dat hij het internet had uitgevonden. Wat hij nooit heeft gezegd. En meer van dat soort ongecontroleerde foute beweringen). Dat heeft hem waarschijnlijk in Florida mede de kop gekost. De pers bleek meer bereid de klinkklare onzin van de Bus-advocaten te geloven dan de terechte bezwaren van Gore. De vice-president werd in het defensief gedrukt door een vijandige pers en dat heeft hem ongetwijfeld niet geholpen. Dean moet er dus rekening mee houden dat de vijandige houding van de pers hem parten zal gaan spelen. Ik weet niet waarom die omslag opeens is ontstaan. Wel weet ik dat ze er in het Dean-team heel snel iets aan moeten doen. Als het niet al te laat is.
De voorzitter van de Democratische partij in Iowa is Gordon Fischer. Hij werd de afgelopen maanden overstelpt door interviewaanvragen van journalisten. Uit hun vragen maakte hij op dat hun grootste misconceptie is dat de caucus een gecompliceerde kieswijze is. Dat is niet waar, volgens Fischer: "It's a lot like sixth-grade gym. You just divide up into different groups and go to your corner." Inderdaad. Als het zo wordt uitgelegd snapt iedereen het. De werkelijkheid is overigens iets gecompliceerder.
De maatregelen die na het kiesdebacle in 2000 zijn genomen, zijn maar mondjesmaat doorgevoerd. Het Congres heeft 3,9 miljard dollar toegezegd om de verouderde stemapparatuur te vervangen, maar er is nog nauwelijks geld overgemaakt. De Election Assistance Commission (EAC), die is ingesteld om staten te helpen verkiezingsproblemen te verminderen, is pas in december aangesteld en de leden hebben nog steeds geen kantoorruimte of computers om hun werk te doen.
Daarom zit het er dik in dat nog steeds heel veel kiezers geconfronteerd zullen worden met prikkaarten en andere mechanische kiesmachines. En de kiezers die wel mogen stemmen op een stemcomputer hebben er nog steeds weinig vertrouwen in dat die accurater zijn dan hun oude machines. Het komt er op neer dat er nu te weinig tijd is om alle problemen van vier jaar terug op te lossen. Het moet nu te snel en dat zal weer nieuwe fouten opleveren. De schuld kan met een gerust hart op het bordje van het Congres gelegd worden, die de afgelopen vier jaar niets naders heeft gedaan dan het uitstellen van maatregelen. De nieuwe voorzitter van de EAC ziet vooralsnog weinig problemen. DeForest B. Soaries Jr. zegt dat er te weinig onderzoek is gedaan naar falende apparatuur op landelijk niveau. Hij voorziet weinig probelemen dit jaar maar is wel gefrustreerd dat zijn commissie niet genoeg tijd en geld heeft om zijn taak afdoende te verrichten.
De invloed van de wet op de campagnefinancieringshervorming op de verkiezingen van dit jaar reikt ver. De Federal Election Committee zal gaan onderzoeken of er nieuwe regels nodig zijn om vast te stellen of de zogenaamde “527-committees” mogen doorgaan met het inzamelen en uitgeven van miljoenen in ongelimiteerde “soft money”-bijdragen van bedrijven vakbonden en rijke donoren.
In de nieuwe wetgeving is het inzamelen van soft money door de nationale partijen namelijk verboden. Dat trof vooral de Democraten, die traditioneel veel geld binnenkregen via de partij, in plaats van via de afzonderlijke kandidaten (die maar beperkte hoeveelheden donaties mogen aannemen). De 527-committees vallen officieel niet onder de wetgeving, omdat ze niet gerund worden door de nationale partij, maar door onafhankelijke belangengroepen. Behalve dan dat die groepen niet onafhankelijk zijn. De groepen besteedden hun geld aan tv-reclame en activiteiten om mensen naar de stembus te krijgen. Ze mogen geen kandidaten rechtstreeks steunen. Eigenlijk doen de 527-commissies hetzelfde als wat de nationale partijen deden voor de invoering van de wet, met dezelfde fondsen. Republikeinen argumenteren dat met het toestaan van de organisaties de geest van de wet wordt aangetast. Daar zit wat in. Regelgeving kan al in mei vastgesteld worden, zodat zie invloed heeft op de verkiezingen van november.
Zoals de lezers van het boek “Dude, where’s my country?” van Michael Moore weten heeft hij al zijn gewicht ingezet voor de verkiezing van Wesley Clark als Democratisch presidentskandidaat en daarna natuurlijk als president van de Verenigde Staten. Voor sommigen kan dat een verrassing zijn, aangezien Moore vier jaar geleden een stuk linkser in zijn kandidaatsvoorkeur was. Toen steunde hij namelijk Ralph Nader, de kandidaat van de Green Party. Maar Michael Moore heeft zijn keus voor oud-generaal Clark al vroeg bekend gemaakt, lang voordat Clark zichzelf officieel kandidaat had gesteld. Dus de endorsement voor Clark op zijn website (www.michaelmoore.com) is een weloverwogen keus.
Internettijdschrift Slate houdt van lijstjes. Niet te beroerd om de meest onzinnige zaken rond de verkiezingen te onderzoeken hebben ze nu een top-tien samengesteld van de slapste persberichten uit de verkiezingscampagne.
10. Zo’n 150 Bush-supporters komt bijeen in Michigan om president Bush te steunen. 9. Voormalig luitentant-gouverneur van Hawaii Mazie Hirono steunt John Edwards. 8. Sportcommentator Chris Berman van Kabelsportzender ESPN steunt Joe Lieberman 7. Gallup-peiling toont aan dat zwarte kandidaat Al Sharpton het goed doet bij… zwarte kiezers. 6. John Kerry krijgt de officiële steun van Randy Filiault, gemeentraadslid van Keene City. 5. De indianenstam van de Abenaki in Vermont steunt de kandidatuur van Wesley Clark. 4. Dick Gephardt gaat met "The Great Gephardt Iowa Pie Challenge" op zoek naar de beste taart in Iowa. 3. Vierdejaars studente van de University of Michigan, Avra Siegal, steunt de campagne van Howard Dean. 2. Dennis Kucinich zamelt geld in met Patch Adams, de arts, activist en oprichter van het Gesundheit! Institute, en die door Robin Williams op het witte doek werd vereeuwigd in de film “Patch Adams.” 1. Michael Fitzgerald, business manager van de lokale afdeling van de International Brotherhood of Electrical Workers (IBEW) steunt Caol Moseley Braun (dit was op de steun van twee vrouwenorganisaties na, ongeveer de belangrijkste endorsement die ze kreeg).
Elke campagne houdt zijn tegenstanders in de gaten. Daarvoor hebben ze allemaal een afdeling “opposition research”, die uitzoekt of de concurrentie wel eens iets fouts heeft gezegd, geschreven of gedaan, en dan vooral iets zegt wat hij vroeger heeft tegengesproken. Op een of andere duistere manier komt zo’n uitspraak of document dan in handen van de pers, die er de voorpagina’s mee vult, hoe onbenullig het nieuws ook is.
Wesley Clark heeft een heel fanatieke researcher, Chris Lehane, die het inmiddels voor elkaar heeft van elk slecht nieuws over de concurrenten van Clark de schuld te krijgen. De campagne van Howard Dean is er van overtuigd dat Lehane achter alle negatieve berichtgeving zit die de laatste weken over de oud-gouverneur in de media zijn verschenen. Met de negatieve berichtgeving rees ook de ster van zijn baas Clark in de peilingen, dus de argwaan van de staf van Dean is wel enigszins te begrijpen. De negative berichtgeving varieerde van het nieuws dat Dean als gouverneur zijn aandelen in bankinstellingen heeft verkocht tot zijn negatieve opmerkingen over het systeem van caucussen in Iowa. In alles ziet de Dean-campagne de hand van Lehane. En ze vinden dat hij te ver gaat. Vooral omdat hij zijn kunstjes nu binnen de partij vertoont en daarmee de partij schaadt. Negatieve aanvallen op de Republikeinen zijn natuurlijk geen probleem. Lehane, in andere gevallen zo verliefd op camera en microfoon dat hij een plaag lijkt, weigert nu commentaar. Lehane werkte vroeger voor John Kerry en daar deed hij precies hetzelfde. Jim Jordan, de voormalig campagnemanger van Kerry zei over Lehane: "Chris understands the essential dynamic of politics, which is punch or be punched." Het was Lehane die in 2000 een spotje van de Bush-campagne ontdekte dat in een dertigste van een seconde het word “rats” liet zien in een anti-Gore onderwerp. Dat leverde ongemakkelijke momenten op voor Bush en zijn team, want de media pikte het prominent op. zondag, januari 18, 2004
Howard Dean heeft net van oud-president Jimmy Carter lovende woorden ontvangen. Dean was op bezoek in Plains, Georgia, de woonplaats van Carter. Carter ging net niet zo ver dat hij Dean officieel steunde, maar het scheelde niet veel. In 1976 verraste Carter de Democraten in het hele land door de caucus in Iowa te winnen. Daarmee werd Iowa van significant belang in de daaropvolgende voorverkiezingen.
Carter prees Dean om zijn geloof en zijn standpunt tegen de oorlog in Irak. Dean prees Carter om zijn morele leiderschap in binnen- en buitenlandse politiek. Of deze bijna-endorsement Dean iets zal helpen in Iowa weten we over anderhalve dag.
Maandag 19 januari is de Iowa Caucus. In een caucus komen de geristreerde kiezers van een partij bijeen om hun voorkeur voor een kandidaat aan te geven. In Iowa worden 1993 caucussen op precinct-niveau gehouden. Zij kiezen afgevaardigden voor de caucussen op county-niveau, die weer afgevaardigden kiezen voor de caucussen op district-niveau. De laatste caucus wordt op state-niveau gehouden en daar wordt uiteindelijk de winnaar van de Iowa-caucus bekend gemaakt. Een zeer getrapte vorm van verkiezingen dus.
Een complicerende factor is dat kiezers die stemmen op een kandidaat die de kiesdrempel niet haalt hun stem opnieuw moeten uitbrengen op een van de andere kandidaten. Dat maakt het voorspellen van de uitslag van de Iowa caucus een hachelijke zaak voor de media. Iowa haaft sinds 1984 niet meer op een Republikeinse kandidaat voor het presidentschap gestemd.
Er zijn nu kort op elkaar twee stukken van Diederik van Hoogstraten verschenen in het weekblad Elsevier en beide stukken blinken uit in overbodigheid. Nu is dat niets nieuws bij Elsevier, maar wel jammer van het papier. Bij het blad is het de traditie om partij te kiezen voor de Republikeinen (geeft niet wie het is) en tegen de Democraten (geeft ook niet wie). Dat is gezien de politieke signatuur van Elsevier wel te begrijpen, maar ik snap niet waarom er ter verdediging van dit ideologische standpunt zulke grote onzin wordt geschreven.
Het begint in het artikel van 17 januari 2004 natuurlijk al met de tendensieuze kop "Smeken om stemmen." Alsof alleen die jammerlijke Democraten zich door de staten slepen met de vraag of iedereen toch maar op hun wil stemmen. Dat is een basisprincipe van de Amerikaanse verkiezingen, of Van Hoogstraten moet een vergevorder inzicht hebben dat hem er van overtuigt dat de kiezers als bijen op de honing op de Republikeinen afkomen en dat alleen de Democraten moeten bedelen. Sneu inzicht. Verder toont de auteur zich de traditionele mediavolger die enthousiast inzet op de horse race die de verkiezingen volgens de Amerikaanse media zijn, en laat zich in zijn enthousiasme niet hinderen door zijn gebrekkige feitenkennis. Niets nieuws overigens, de hele Nederlandse paers doet daar enthousiast aan mee. Zo hebben de Democraten in Iowa volgens Van Hoogstraten slechts 61.000 geregistreerde stemmers. Interessant om te weten is dat hij dat helemaal nog niet kan weten, want de kiezers dienen zich bij elke verkiezing opniew te registreren en de meesten in Iowa doen dat pas aan de vooravond van de caucus. Er zijn nu al sterke vermoedens dat het aantal geregistreerde Democraten dit jaar het dubbele zal zijn dan het aantal vier jaar geleden. Nieuwe kiezers die voor een groot deel gemobiliseerd zijn door Howard Dean, die Van Hoogstraten voor het gemak maar indeelt bij de populistische oud-linksers. Gebrek aan inzicht moet je maar vol bravoure brengen, moet Van Hoogstraten denken. Dean is alles behalve een oud-linkser, wat onze scherpschutter van Elsevier ook onder dat vage begrip mag verstaan. Een populist is hij zeker, maar dat zijn meestal de interessantste kandidaten. De ijverige correspondent in New York diskwalificeert zich tenslotte volledig wanneer hij weet te melden dan oud-president Clinton niets ziet in Howard Dean. Dat betekent dat Van Hoogstraten of kind aan huis is bij Clinton, of dat hij geruchten opwaardeert tot feiten. Clinton houdt zijn mond stijf dicht als het gaat om zijn voorkeur voor een Democratische kandidaat en het is vrij zeker dat hij de uiteindelijke Democratisch presidentskandidaat zonder problemen zal steunen, dus ook Dean. Dat de campagne van Clark een hoop oud-Clinton-medewerkers kent, dat Clark net als Clinton uit Arkansas komt en onder Clinton generaal was zegt op zich vrij weinig. In ieder geval niet genoeg om er zeker van te zijn dat je de gedachten van Clinton kan lezen. Vooringenomen lawaai-journalistiek, Elsevier waardig.
Goed nieuws voor de liefhebbers van de tv-serie The West Wing, de veelgeprezen dramaserie over de Amerikaanse president en zijn staf in de West Wing van het Witte Huis. Serie 1 en 2 zijn al op dvd te krijgen, maar serie 3 en vier komen als alles goed gaat nog dit jaar uit op dvd. Serie 3 in april/mei en serie 4 in september/oktober. Voor mensen die de serie niet kennen zal als alles een beetje meezit RTL serie 1 uitzenden na de zomer. Maar daarna wilt u toch de serie op dvd hebben. Of er een versie uit is/komt met Nederlandse ondertiteling weet ik niet.
Het gaat in de Amerikaanse media vandaag en morgen nog maar om 1 ding: de caucus in Iowa. Peilingen vliegen je om de oren, kandidaten vliegen elkaar spreekwoordelijk in de haren en niemand kan ook maar een wilde gok doen wie er maandag de caucus gaat winnen.
Een paar kanttekeningen. Doet het er toe wie er morgen de caucus gaat winnen? Volgens mij zijn er nog altijd zo’n vijftig staten met een voorverkiezing, in wat voor vorm dan ook. Iowa is dan wel de eerste staat, maar er wordt haast hysterisch geroepen dat Iowa en New Hampshire het verloop van de verkiezingen gaan bepalen. Ik ben daar niet zo zeker van. Ik wil best geloven dat een vroege winst behalen een zekere mate van voordeel kan hebben, maar de geschiedenis heeft uitgewezen dat winst in Iowa alles behalve zekerheid geeft over de uitkomst van de voorverkiezingen voor welke partij dan ook. De opwinding is dus een beetje misplaatst. De opwinding is voor het grootste deel op het conto te schrijven van de media in de VS. Elke vier jaar proberen zij het proces te confisceren omdat het zoveel en zo eenvoudig gevulde kolommen en zendtijd oplevert. Wat we in de krant lezen en op tv zien is meer een afspiegeling van de mediakoorts dan die van de kiezer. De media proberen grip op de kiezer te krijgen door het houden van een onbegrijpelijk groot aantal opiniepeilingen. Elke procent verandering wordt als een dramatische ontwikkeling gebracht. Momenteel geven de peilingen aan dat het in Iowa een race tussen vier kandidaten wordt. Dat wil ik best geloven. Maar dat het weer een halve pagina waard is om te melden dat John Kerry twee procentpunten is gestegen lijkt me overdreven, vooral omdat de laatste spectaculaire ontwikkelingen zijn gebaseerd op peilingen met een foutmarge van plus of min 4,5 (dat is een eufemisme voor plus of min 5). Werkelijk alles kan. Howard Dean, Dick Gephardt, John Kerry en wellicht ook John Edwards kunnen de Iowa caucus winnen. De kiezer beslist uiteindelijk. Het feit dat de peilingen een zo spannende race voorspellen, geeft al aan wat de uitslag zal betekenen. Niet idioot veel namelijk. Het is de eerste uitslag, in een kleine boerenstaat, waar volgens mij meer Republikeinen wonen dan Democraten. Als bij de uitslag van de caucus de verschillen even klein zijn als in de peilingen, wie van de kandidaten kan zich dan trots op de borst kloppen en zijn winst van de daken schreeuwen? Verlies voor Gephardt zal hem waarschijnlijk opbreken, een plaats hoger dan plek vier voor Edwards zal hem tot morele winnaar maken (althans, dat zal zijn campagne er van maken), maar een eerste of tweede plaats voor Dean of Kerry maakt niet zoveel uit. Dan wordt het dinsdag. De media zijn de uitslag vrijwel meteen vergeten, want op dinsdag houdt president Bush in het Capitool in Washington de State of the Union. Het hele circus verplaatst zich naar de hoofdstad, de uiteindelijke winnaar in Iowa achterlatend met een nog lang niet voltooide strijd. Halverwege volgende week vertrekken de journalisten weer naar de volgende staat, New Hampshire, waar het hele spektakel weer van voor af aan begint. Iowa mag dan wel het begin zijn, maar het is ook niet meer dan dat.
Voor de liefhebbers van bewegend beeld bij de Amerikaanse politiek en voor mensen die daarboven een breedbandverbinding hebben, is de website van C-SPAN een aanrader. C-SPAN is een kabelzender in de VS die de hele dag Amerikaanse politiek uitzendt. Vroeger nam de zender alleen het signaal in het Huis van Afgevaardigden over, maar nu zendt het alles uit wat los en vast zit, dus debatten tussen presidentskandidaten, persconferenties, speeches, hoorzittingen. Aangezien CNN International nog wel eens wil inbreken op programma’s als Late Edition met Wolf Blitzer (ongeveer het enige Amerikaanse politieke programma dat nog op Europese tv te zien is) is de breedbandversie van C-SPAN een uitstekend alternatief. C-SPAN registreert, en geeft dus geen mening. Op zijn hoogst in de selectie van de gebeurtenissen die geregistreerd worden. Maar reken maar dat rond de verkiezingen alle aandacht naar de kandidaten uitgaat.
Wie wil zien hoe een campagnestop van Dean in Iowa er uit ziet, moet bij C-SPAN even kijken in het rijtje “Most watched video.” Daar staat een langfragment van 14 januari. Erg mooi.
|