De Amerikaanse presidentsverkiezingen 2004
Nog tot de presidentsverkiezingen van 2008 Home About this weblog Bronnen Mail mij
Archief 08/10/2003 - 08/17/2003 08/17/2003 - 08/24/2003 08/24/2003 - 08/31/2003 08/31/2003 - 09/07/2003 09/07/2003 - 09/14/2003 09/14/2003 - 09/21/2003 09/21/2003 - 09/28/2003 09/28/2003 - 10/05/2003 10/05/2003 - 10/12/2003 10/12/2003 - 10/19/2003 10/19/2003 - 10/26/2003 10/26/2003 - 11/02/2003 11/02/2003 - 11/09/2003 11/09/2003 - 11/16/2003 11/16/2003 - 11/23/2003 11/23/2003 - 11/30/2003 11/30/2003 - 12/07/2003 12/07/2003 - 12/14/2003 12/14/2003 - 12/21/2003 12/21/2003 - 12/28/2003 12/28/2003 - 01/04/2004 01/04/2004 - 01/11/2004 01/11/2004 - 01/18/2004 01/18/2004 - 01/25/2004 01/25/2004 - 02/01/2004 02/01/2004 - 02/08/2004 02/08/2004 - 02/15/2004 02/15/2004 - 02/22/2004 02/22/2004 - 02/29/2004 02/29/2004 - 03/07/2004 03/07/2004 - 03/14/2004 03/14/2004 - 03/21/2004 03/21/2004 - 03/28/2004 03/28/2004 - 04/04/2004 04/04/2004 - 04/11/2004 04/11/2004 - 04/18/2004 04/18/2004 - 04/25/2004 04/25/2004 - 05/02/2004 05/02/2004 - 05/09/2004 05/09/2004 - 05/16/2004 05/16/2004 - 05/23/2004 05/23/2004 - 05/30/2004 05/30/2004 - 06/06/2004 06/06/2004 - 06/13/2004 06/13/2004 - 06/20/2004 06/20/2004 - 06/27/2004 06/27/2004 - 07/04/2004 07/04/2004 - 07/11/2004 07/11/2004 - 07/18/2004 07/18/2004 - 07/25/2004 07/25/2004 - 08/01/2004 08/01/2004 - 08/08/2004 08/08/2004 - 08/15/2004 08/15/2004 - 08/22/2004 08/22/2004 - 08/29/2004 08/29/2004 - 09/05/2004 09/05/2004 - 09/12/2004 09/12/2004 - 09/19/2004 09/19/2004 - 09/26/2004 09/26/2004 - 10/03/2004 10/03/2004 - 10/10/2004 10/10/2004 - 10/17/2004 10/17/2004 - 10/24/2004 10/24/2004 - 10/31/2004 10/31/2004 - 11/07/2004 11/07/2004 - 11/14/2004 11/14/2004 - 11/21/2004 11/21/2004 - 11/28/2004
|
zaterdag, december 27, 2003
De Democratische kandidaten die per vliegtuig door het land vliegen worden op vliegvelden regelmatig onderworpen aan veiligheidsinspecties, vooral wanneer ze gewoon met een lijnvliegtuig vliegen. Het komt regelmatig voor dat zij hun schoenen uit moeten trekken en gefouilleerd worden door de medewerkers van de Transport Security Administration (TSA), ingesteld na de aanslagen op 11 september 2001. De fouilleerders herkennen de kandidaten inmiddels, maar er wordt voor hen geen uitzondering gemaakt. Sterker nog, zij worden er meer dan gemiddeled uitgepikt voor een extra controle. De kandidaten op hun beurt ondergaan de controle gelaten. Zij willen onderstrepen dat ze helemaal achter de veiligheidsmaatregelen tegen terrorisme staan. Er wordt al vaak genoeg geïnsinueerd dat zij niet genoeg tegen het terrorisme zijn, meer kritiek kunnen zij niet gebruiken. Als een kandidaat zijn eigen vliegtuig chartert (Howard Dean en John Kerry doen dat vaak) blijft hij verschoont van zulke controles. Dick Gephardt stond aan de basis van de oprichting van de TSA en omdat hij vaak van lijnvluchten gebruik maakt komt hij de detectiepoortjes en controleurs regelmatig tegen. Een reden van de extra zware controle kan zijn dat de kandidaten vaak op het laatste moment een kaartje, en meestal een enkeltje, kopen. Dan gaan bij de TSA de alarmbellen rinkelen. Typische terroristenaankoop namelijk, een enkeltje op het laatste moment.
Zowel president Bush als Howard Dean beweren bij hoog en bij laag dat opiniepeilingen niet zo belangrijk zijn. Zo zei Bush: "I remain skeptical about polls. I don't run my administration based upon polls and focus groups." En Deans campagnemanager Joe Trippi zei: “We've got better ways to find out what people think." In de tussentijd betaalde het Republican National Committee honderdduizenden dollars aan de opiniepeilers van de president en ontving opiniepeilingsbureau Fairbank, Maslin, Maullin & Associates van de Dean-campagne al zo’n 113.000 dollar voor hun diensten.
In de staat waar Democraat Howard Dean niet helemaal bovenaan staat is weer een peiling gehouden, ditmaal door de American Research Group. Goed nieuws voor Dean, want hij is aan een opmars bezig in deze staat en gaat volgens de peiling nu wel aan de leiding. Dean staat op 16 procent (een bijna verdubbeling vergeleken met de keer daarvoor), gevolgd door Wesley Clark en Al Sharpton met 12 procent en John Edwards, de voormalige koploper in South Carolina (hij komt zelf uit buurstaat North Carolina), met 11. De lichte voorsprong van Dean betekent vooral dat de strijd nog open is (foutmarge is plus of min 4). De voorverkiezingen in South Carolina zijn op 3 februari.
Volgens de Australian, een dagblad uit (inderdaad) Australië, heeft president Bush in oktober tegen de Australische minister-president John Howard gezegd dat Joe Lieberman de lastigste Democratische kandidaat zou zijn om als tegenstander in de verkiezingen te hebben. De krant vindt het ironisch dat de arrestatie van Saddam door de regering-Bush de kandidatuur van Lieberman alleen maar dichterbij heeft gebracht. Dat meldt tenminste de Washington Post, want knippen en plakken is ook in de media gemeengoed. Ik vind het nogal een “iffy” veronderstelling.
Howard Dean heeft een interessante steunbetuiging binnen. De gouverneur van New Jersey, James McGreevey, heeft afgelopen vrijdag als eerste gouverneur zijn steun uitgesproken voor zijn Democratische oud-collega Dean. McGreevey is een centrist en dat kan Dean helpen om hem van zijn linkse imago af te helpen. Overigens staat de gouverneur van New Jersey onder druk in zijn eigen staat, dus wellicht gebruikt hij zijn steunbetuiging aan Dean ook voor zijn eigen politieke gewin.
Volgens de Washington Post zal in South Carolina de beslissing vallen wie er van de kandidaten gaat afvallen. Ook in zes andere staten zijn dan voorverkiezingen, een week na New Hampshire en 15 dagen na Iowa. South Carolina, Delaware, Oklahoma, Missouri, North Dakota, New Mexico en Arizona zijn staten die niet te vergelijken zijn met Iowa en New Hampshire, de zwarte gemeenschap is er veel groter, de economische recessie is er veel concreter en de sociale standpunten zijn veel conservatiever. Een heel ander soort race dus dan in de eerste twee staten. Maar de meeste aandacht gaat uit naar South Carolina, want daar is de uitslag op 3 februari, vanwege de tijdzones, het eerste bekend en dus kan de winnaar daar het langst van zijn overwinning genieten.
vrijdag, december 26, 2003
Het moest er een keer van komen: de verkiezingen als computerspelletje. Het heet President Forever en echte verkiezingsverslaafden kunnen hun hart ophalen. Strategieën plannen gebruik maken van realistische verkiezingsmodellen, verschillende gedetailleerde kandidaten, noem maar op. Voer campagne door het hele land, zendt reclamespotjes uit om kiezers te winnen, geef speeches, bereid je voor op de debatten alles kan met dit spel. Platform: Windows 85 tot en met XP.
Informatie is te krijgen op de website en via hotpot@hotpotsoftware.com. Dertig december komt er nog een Candidate Editor uit voor bezitters van deze simulatiesoftware. Helaas, geen shoot-out game dus. Noot: ik heb het programma niet uitgeprobeerd. Misschien bestaat het helemaal niet, maar het zou me niets verbazen als het echt is. Update 26-12: Ik kreeg van Freek Bos, een van mijn lezers en webmaster van www.politiekenjongeren.tk op dit bericht de volgende reactie, die ik u niet wil onthouden: naar aan leiding van het berichtje op je site over het spel President forever. Heb ik de demo gedownload. ik kan je zeggen dat het een bijzonder origineel spel is. Aan alle facetten van een campagne moet worden gedacht, van debat tot reclame-campagne. Van dag tot dag beheers je de campagne. In de demo 'stopt' de campagne 3 weken en 1 dag voor tijd. Maar er zullen zeker mensen zijn die er 12 dollar voor over hebben, ondanks het feit dat het een moeilijk spel is. Je verliest veel en je kan niet onbeperkt geld uitgeven. En ook je kanidaat kan door zijn engerie raken, zelfs daar is aan gedacht. ik raad het iedereen aan om zeker de demo te spelen. (bij alles kan, een paar details niet) en om daarna de volledige versie te kopen.
In South Carolina mogen vooral de zwarte gemeenschappen zich verheugen in de aandacht van de Democratische kandidaten in de aanloop naar de voorverkiezingen. Omdat verwacht wordt dat 40 tot 50 procent van de Democratische stemmers uit die gemeenschappen komen is dat ook niet verwonderlijk. South Carolina wordt door Democratische strategen gezien als de staat waarin de kandidaten het momentum van koploper Howard Dean kunnen vertragen. Dean loopt volgens meerdere peilingen in deze staat achter op de rest en zijn tegenstanders grijpen alles aan om de nominatie van Dean te dwarsbomen. Veel Democraten in de staat geloven niet dat een anti-oorlogs-Democraat uit New England de verkiezingen kan winnen. Dus Dean gaat het hier nog moeilijk krijgen.
Na het grote succes op internet zit de Dean-campagne niet stil. Want supporters die via e-mail hun steun betuigen moeten nu ingezet gaan worden als vrijwillige campagnemedewerkers. Daarvoor is het sturen van een mailtje niet voldoende, dus de campagnestaf van koploper Howard Dean reist nu stad en land af om die digitale supporters in levenden lijve te ontmoeten om ze in hun gemeenschappen actief te krijgen voor de goede zaak. Een nogal low-tech benadering van de digitale burgers.
Intussen blijft de website van de Democratische koploper blogforamerica.com goedbezocht. Meer dan 40.000 bezoekers komen elke dag langs en er wordt nog steeds geld gestort via de website. Maar om alle neuzen dezelfde kant op te krijgen via een gedecentraliseerd en niet-hiërarchisch systeem als het internet is een uitdaging. Daarom zoekt men de Dean-supporters toch maar liever persoonlijk op.
De politieke beweging MoveOn.org, alleen actief via het internet, heeft een wedstrijd uitgeschreven om de beste anti-Bush reclame te maken. De winnaar zou zijn spotje uitgezonden zien worden tijdens de week in januari waarin president Bush zijn State of the Union uitspreekt. Er zijn honderden spotjes van 30 seconden binnengekomen.
1017 spotjes staan nu online op www.bushin30seconds.org en websurfers kunnen stemmen op hun meest favoriete spotje. In de eerste paar uur werden al 5700 stemmen geteld. De spotjes met de meeste stemmen worden nog bekeken door een jury waarin onder andere muzikant Moby en filmmaker Michael Moore zitting hebben. Uit de inzendingen blijkt dat de komst van goedkope digitale videocamera’s en standaard videobewerkingssoftware de bevolking heeft uitgetild boven het niveau van video-trouwreportages. De professionaliteit is enorm gestegen. Maar de inhoud is lekker overdreven, wat te verwachten is als er een anit-Bush spotje wordt gevraagd. Zo is er bijvoorbeeld een spotje van Tracy Spaight, een geschiedenislerares op een highschool in Houston Texas, die een kijkje neemt bij “Bush Chenety Auto World” een garage waarin een gladde autoverkoper zijn motto geeft: "Where we always say what you want to hear." Andere deelnemers zijn onder andere pas afgestudeerden aan de gerenommeerde Kennedy School of Government, stand-up comedians en een DJ. MoveOn.org probeert 15 miljoen binnen te halen om in te zetten tegen de herverkiezing van president Bush. Deze wedstrijd is een mooi reclame-instrument.
Als er een bedrijf heeft geprofiteerd van het gebruik van internet voor fondsenwerving en communicatie met de achterban, dan is het wel Convio Inc. een klein bedrijf uit Austin, Texas. Convio maakt software voor klanten die op het internet fondsenwefwebites willen opzetten, e-mail-databases willen creëren en inzicht willen krijgen in online donaties van supporters. Het bedrijf had begin dit jaar een aantal kleine non-profit organisaties als klant. En toen kwam de grote vis: Howard Dean. De Democratische kandidaat haalde zoals bekend meer dan 25 miljoen binnen en dat succes had grote gevolgen voor Convio: de telefoons stonden roodgloeiend. Andere politici en non-profit organisaties hingen aan de lijn en wilden ook gebruik maken van de software. De omzet van het bedrijf is inmiddels al met 500.000 dollar gestegen. Verkoop komt op ongeveer 7 miljoen dollar dit jaar. De verwachting is dat dat bedrag gaat verdubbelen volgend jaar. Overigens is het bedrijf voor de rechtbank gedaagd door concurrent Kintera, dat Concio ervan beschuldigt computercode van hen te hebben gekopieerd voor de websoftware. Kinterea heeft echt grote klanten, zoals Hillary Clinton en Arnold Schwarzenegger.
John Edwards komt er achter hoe de Amerikaanse media de verkiezingen verslaan: die kijken alleen naar de koplopers. Dom van Edwards dat hij er nu pas over begint, want de horse-race-methode van verslaggeving gebeurt al jaren. De verkiezingen zijn een wedstrijd, in de ogen van de media, en die zijn dus niet geïnteresseerd in wie er hard mee draaft voor een vijfde plaats.
Waar Edwards zich vooral over opwindt is dat de aanvallen van Joe Lieberman, John Kerry en Dick Gephardt op koploper Howard Dean alle aandacht opsouperen. Edwards wil het hebben over zijn eigen campagne. Niet over Dean. Hij wil dus in een debat ondervraagd worden over zijn toekomstig beleid als president. Niet of hij denkt dat Dean een kans maakt. Dat is helaas het lot van de achterligger in de verkiezingen. En, het moet gezegd, Edwards klacht bracht het tenminste tot nieuwsbericht van AP. Dus helemaal zonder aandacht gaat hij niet door het leven. donderdag, december 25, 2003
Hoog tijd om mij maar weer eens te storten op het om de vier jaar terugkerend gezelschapsspel: voorspel wie de nieuwe president van de Verenigde Staten wordt. Dat doe ik ook nu weer aan de hand van de meestervoorspeller, waarzegger en oud-docent van mij, professor Allan Lichtman van American University. In zijn boek The Keys to the White House heeft hij een methode uitgewerkt waarmee hij van de laatste paar verkiezingen ruim van tevoren de winnaar heeft voorspeld. Zo wist hij dat Vader Bush, terwijl het met hem in de peilingen erg slecht ging, gekozen zou worden als opvolger van Reagan en voorspelde hij al vroeg dat diezelfde Bush niet herkozen zou worden, terwijl hij op de top van zijn populariteit verkeerde na de Golf-oorlog. Interessant genoeg om nog eens naar die methode te kijken, hoe zeer ik ook huiverig sta tegenover het voorspellen van de verkiezingen.
Zijn boek heb ik een aantal maanden geleden al besproken, inclusief de theorie. Ik zal mij daarom nu beperken tot de essentialia. De theorie is gebouwd rondom het uitgangspunt dat de kiezers met hun stem het optreden beoordelen van de afgelopen vier regeringsjaren. Wie de uitdager ook is, hij is slechts van marginaal belang. Lichtman zelf heeft zijn stellingen ook al in stelling gebracht. Dertien stellingen heeft Lichtman ontwikkeld. Is het antwoord op de stelling bevestigend, dan gaat er een punt naar de kandidaat van de partij die aan de macht is. De theorie heeft alleen voorspellende waarde wanneer de verkiezingen zijn zoals alle andere, dus zonder revolutionaire ontwikkelingen. Daarbij moet aangetekend worden dat zelfs invoering van het algemeen kiesrecht niet revolutionair genoeg was om de theorie onderuit te halen. Maar misschien zou het meedoen van de eerste vrouwelijke presidentskandidaat dat wel voor elkaar krijgen. Maar dat lijkt dit keer nog niet aan de orde. De stellingen: 1. Na de laatste midterm-verkiezingen heeft de partij die aan de macht heeft meer zetels in het Huis van Afgevaardigden dan in de midterm-verkiezingen daarvoor. Klopt: de Republikeinen wonnen zetels. 2. Er is geen strijd om de nominatie binnen de partij die aan de macht is. Bush is enige Republikeinse kandidaat. 3. De kandidaat van de partij die aan de macht is, is de huidige president. Bush is president. 4. Er is geen belangrijke derde partij of onafhankelijke campagne. Is er nog niet en verwacht ik ook niet. De Green Party is geen belangrijke derde partij, hoe hard iedereen ook roept dat ze verantwoordelijk zijn voor het verlies van Al Gore in 2000. Boven de 5 procent komt waarschijnlijk geen enkele derde partij komend jaar. 5. De economie is niet in recessie tijdens te presidentscampagne. Dit gaat om de korte-termijn-economie en het lijkt er op dat de recessie tot een eind gekomen is. Volgens Lichtman is deze stelling nog een twijfelgeval. 6. De jaarlijkse per-capita economische groei tijdens de afgelopen presidentstermijn is even groot of groter dan die van de twee termijnen daarvoor. Jammer, maar deze stelling klopt niet, onder Clinton ging het enorm veel beter dan nu onder Bush. 7. De zittende partij heeft zorggedragen voor grote veranderingen in het nationale beleid. Er is weinig gebeurd dat de naam “grote verandering” mag hebben. Ook de belastingverlaging is niet iets unieks. 8. Er is geen langdurige sociale onrust tijdens de termijn. Het is inderdaad rustig gebleven in de VS. Geen rellen, geen grote aanhoudende demonstraties. 9. De zittende regering is niet besmet door een groot schandaal. Een groot schandaal is een schandaal dat rechtstreeks terug te herleiden is tot de president of zijn nauwste getrouwen. Is afgelopen vier jaar niet het geval geweest. 10. De zittende regering heeft geen nederlaag geleden op het gebied van buitenlandse politiek of in een oorlog. Twijfelgeval: telt 11 september mee? Toch maar wel. 11. De zittende regering heeft een succes behaald op het gebied van buitenlandse politiek of in een oorlog. Klopt tot op zekere hoogte. Afghanistan en Irak zijn overwinningen. Als Bush in staat is om de rust in Irak te herstellen, dan heet hij deze stelling in de zak. 12. De zittende president heeft charisma of is een oorlogsheld. Nee. Franklin D. Roosevelt had charisma, Eisenhower was een oorlogsheld. Bush valt niet in deze categorie. 13. De kandidaat van de uitdagende partij heeft charisma of is een oorlogsheld. De Democratische kandidaat is nog niet gekozen. Maar charisma heeft geen van de negen uitdagers en of oorlogsveteranen Wesley Clark en John Kerry voor oorlogsheld mogen doorgaan is de vraag, net als de kans dat zij het tot Democratisch kandidaat schoppen. Dus de stand is als volgt: Bevestigend: 1, 2, 3, 4, 8, 9, 11, 13 Ontkennend: 6, 7, 10, 11 Onzeker: 5 Ik vermoed dat de korte termijneconomie zal verbeteren, dus dat stelling 5 alsnog in de bevestigende kolom terecht komt. Twijfelpunt blijft de situatie in Irak, maar daar staat nog steeds het succes in Afghanistan en het initiële succes in Irak tegenover. Als we het zaakje optellen, dan wordt president Bush volgend jaar november herkozen, wonderen en dramatische ontwikkelingen uitgezonderd. woensdag, december 24, 2003
Ralph Nader, de kandidaat van de Green Party vier jaar geleden, en kwelgeest van de Gore-Lieberman-campagne destijds, heeft eindelijk een beslissing genomen. Niet om zich kandidaat te stellen, want daar twijfelt hij rustig nog een tijdje over door. Maar om zich niet kandidaat te stellen namens de Green Party. Nader vindt dat de Greens slechts een middelmatige campagne op de rails kunnen zetten en dat is volgend hem niet genoeg om president Bush het Witte Huis uit te krijgen. De Green Party heeft teleurgesteld gereageerd. De voortdurende discussie binnen de partij om wel of niet actief campagne te voeren in staten waarin de Democraten nauwe winstkansen hadden (en waar de campagne van de Green Party de winstkansen van de Democraten kan verkleinen), kan hebben bijgedragen aan Naders besluit.
Mocht Nader zich alsnog kandidaat stellen dan is dat als onafhankelijke kandidaat.
Newsweek heeft een top-10 van grappen van presidentskandidaten samengesteld. Vanzelfsprekend staat de leukste kandidaat, Al Sharpton, op 1. Hij is namelijk de enig die de grappen meestal ook goed brengt, terwijl de rest doorgaans in staat is veelbelovende grappen in een moeras van foute timing en slechte presentatie te laten wegzinken.
In een ode aan het betere knip- en plakwerk is hier de hele top-10: 10 - Dick Gephardt: "You've got to get the help of our friends. He keeps saying we've got 30 countries helping us. Yes, Togo sent one soldier." 9 - Carol Moseley Braun: "I am the clearest alternative to George Bush. I don't look like him. I don't talk like him. I don't think like him. And I don't act like him." 8 - Wesley Clark: "The last election I was in was for home-room student council representative. We put our heads down on our desks, the teacher asked us to raise our hand. And I voted for my best friend. And after it was over, I said, ‘Well, you voted for me, right?’ He said, ‘No, I didn't.’ He won by one vote." 7 - John Edwards: "You all know that drug companies say to us, they're spending all their money on research and development. Aha, turn your television on. And of course, you've all seen the ads, you know. You buy their medicine and you take their medicine, that night you and your spouse will be skipping through the fields holding hands." 6 - Joe Lieberman: "I know that we, and I particularly, can beat George W. Bush next year. You know why? Because Al Gore and I already did it, didn't we?" 5 - Carol Moseley Braun: "I'm reminded of the true story of my parent's worst argument. The toilet broke and there was water going everywhere. My mother sent my father to the hardware store. He came back with a new lawnmower. That's really what's happened to us in this country. We were chasing bin Laden and they gave it up." 4 - Howard Dean (courtesy James Carville): "If the percent of minorities that's in your state has anything to do with how you can connect with African-American voters, then Trent Lott would be Martin Luther King." 3 - John Kerry: "There are two ways for you to have lower prescription drug costs. One is you could hire Rush Limbaugh's housekeeper. Or you can elect me president of the United States." 2 - President Bush: "It's great to be in the Inland Empire. With the 38th governor of the great state of California. We did have a good visit, and during that visit I was able to reflect upon how much we have in common. We both married well. Some accuse us both of not being able to speak the language. We both have big biceps. Well, two out of three isn't bad." 1 - And the best joke of all? It’s a tie - both told, naturally, by Al Sharpton: "If I were president, I would go in and say, ‘We were wrong.’ Tony Blair and George Bush had a meeting, acted as though it was a world summit. Two guys in a phone booth acted like the whole world had met." ... and ... "Mr. Bush will not be, in a Sharpton administration, the head of missing persons. He can't find bin Laden. We don't know if Hussein is living or dead, and we can't find the weapons of mass destruction."
Net uitgelezen: The Right Man: An inside account of the surprise presidency of George W. Bush, van David Frum. De auteur was speechschrijver van Bush en heeft hem het eerste deel van zijn presidentsschap meegemaakt, van het moeizame begin via de aanslagen van 11 september tot de daadkracht van de president daarna.
Ook Frum ontkomt er niet aan om hier een daar de werkelijkheid naar zijn hand te zetten (zo beweert hij al vroeg in het boek dat de helft van de Amerikanen op Bush heeft gestemd, terwijl de helft van de Amerikanen helemaal niet heeft gestemd en de andere helft zeker niet in zijn geheel op Bush). Maar dat zij hem vergeven, want het is verder een aantrekkelijk boek, vooral voor mij want ik hou van boeken die geschreven zijn door mensen die met hun neus op de ontwikkelingen hebben gestaan. Frum gaat vanzelfsprekend dieper in op zijn eigen werk, het schrijven van speeches voor de president en de mate waarin Bush is betrokken bij de totstandkoming van een toespraak. Hier in Europa hebben sommigen van ons het beeld van Bush als een tweede Ronald Reagan, die zich zo min mogelijk met het beleid bemoeide. Dat is niet helemaal waar. Bush houdt stevig de touwtjes in handen van de brede beleidslijn die zijn presidentsschap moet volgen en hoewel Bush niet altijd alle details weet op te lepelen, gebeurt er niets waar hij niet van op de hoogte is. Vriend en vijand moet onderkennen dat de Bush uit begin 2001 is vervangen door iemand die niet meer uitstraalt dat hij het ook allemaal niet weet. Wat de president allemaal doet is niet onomstreden, maar hij is consequent en twijfelt zelden. Dat waarderen Amerikanen in ieder geval zeer.
Het NIST, het National Institute of Standards and Technology, de beheerders van de atoomklok in de VS gaat proberen om het vertrouwen van de Amerikanen in kiestechnologie te herstellen. E-voting staat onder druk omdat kiesmachines vaak slecht beveiligd zijn en controle op de uitslag vrijwel onmogelijk is. Het belangrijkste twistpunt is de afwezigheid van een “paper trail” bij gebruik van een stemcomputer, waardoor hertelling onmogelijk blijkt. Voorstanders van e-voting vinden dat er een hoop paniek om niets is.
De Help America Vote Act moet er voor gaan zorgen dat de oude stemsystemen, die problemen kunnen geven zoals in Florida in 2000, worden vervangen. Daarvoor is 3,8 miljard dollar beschikbaar. De stemcomputers die de oude systemen vervangen blijken nog niet zo veilig en beter als wel werd gehoopt. Daar wordt nu dus aan gewerkt, ondermeer door het NIST en de eindelijk aangestelde Election Assistance Commission, die de 3,8 miljard mag gaan verdelen. Er zijn nu nog nauwelijks standaarden voor computerstemmen en –machines. Daar moet snel verandering in komen. dinsdag, december 23, 2003
Aanstaande donderdag kom ik met "mijn" voorspelling van wie de nieuwe president van de Verenigde Staten wordt. Ik weet ook wel dat het nog veel te vroeg is om te doen, maar gebruik makend van de theorie van professor Allan Lichtman van American University in Washington DC wil ik toch een poging wagen. Allemaal inloggen dus, na het kerstdiner donderdag.
In een toespraak zei Howard Dean, Democratisch koploper, kortgeleden het volgende:
While Bill Clinton said that the era of big government is over, I believe we must enter a new era for the Democratic Party—not one where we join Republicans and aim simply to limit the damage they inflict on working families. … I call now for a new era, in which we rewrite our Social Contract. We need to provide certain basic guarantees to all those who are working hard to fulfill the promise of America." Dean positioneert zichzelf tegenover Bill Clinton, maar volgens het internettijdschrift Slate lijkt Dean meer op Clinton dan hij zegt. Hij valt Clinton alleen aan zodat zijn toehoorders de politieke agenda van Dean niet Clinton-achtig vinden. Maar de overeenkomsten zijn volgens Slate duidelijk: Clinton advocated a "New Covenant." Dean advocates a "New Social Contract." Clinton promised basic guarantees to all those who worked hard. Dean promises "basic guarantees to all those who are working hard." Clinton proposed $10,000 a year in college aid. Dean proposes $10,000 a year in college aid. Clinton proposed a retirement savings program. Dean proposes a retirement savings program. Clinton created Americorps as a model of community service. Dean calls Americorps a model of community service. En zo gaat het nog even door. Maar Slate ziet ook twee verschillen. Clinton beloofde belastingverlaging voor de middenklasse, Dean wil de hele belastingverlaging van Bush terugdraaien, inclusief die van de middenklasse. Het andere verschil is dat Clinton werd gekozen. Dus dat ziet Slate bij Dean niet gebeuren.
De Federal Election Commission (FEC) heeft een nieuwe voorzitter gekozen. Het is Bradley Smith, een Republikein en groot tegenstander van de nieuwe wet op de campagnefinanciering. Smith zal 1 januari beginnen en zal dan ironisch genoeg belast worden met de uitvoer van die nieuwe wet, de McCain-Feingold Campaign Finance Law. Groepen al het onpartijdige Center for Responsive Politics hebben al aangekondigd om zeer grondig toe te zien dat de ideologische standpunten van Smith geen invloed zullen hebben op de manier waarop de FEC de wet zal toepassen. Smith reageerde met: “I think they need to relax and see what happens.”
De FEC bestaat uit zes leden, drie Democraten en drie Republikeinen. Om het jaar wordt een nieuwe voorzitter gekozen, wisselend tussen Democraat en Republikein.
De Clark-campagne wordt steeds positiever over de kansen van de ex-generaal in New Hampshire. Toen het team van Wesley Clark neerstreek in de staat, hoopte men op een vierde plaats, achter New Englanders John Kerry, Howard Dean en Joe Lieberman. Maar de laatste peilingen laten zien dat Clark kans maakt op een derde plaats en dat hij zelfs binnen de foutmarge ten opzichte van Kerry komt. Dean leidt in de peilingen, op ruime afstand gevolgd door Kerry. Lieberman lijkt terug te vallen, waardoor Clark een plaatsje opschuift. Een derde of zeer optimistische tweede plaats zal door Clark gewoon als overwinning gevierd worden.
Howard Dean staat op het punt om een belangrijke “endorsement” in Iowa te krijgen. Senator Tom Harkin is de grote prijs volgens The New Republic, want de meest geliefde Democraat van de staat, meer nog dan gouverneur Tom Vilsack. Mocht deze steuntoezegging binnenkort komen, dan zal dat in de peilingen in Iowa te merken zijn, net als toen Al Gore zijn steun voor Dean uitsprak.
De campagne van Dick Gephardt heeft in Iowa voedsel ingezameld voor de daklozen in de staat. Daar kan je een cynische campagnestunt in zien, maar in de VS wordt er over dit soort activiteiten heel anders gedacht. Daar wordt de actie juist gezien als een genereuze actie om de armere inwoners van Iowa een beetje prettiger door de feestdagen heen te helpen. Dat de inzameling ook nog stemmen voor de caucus kan opleveren is minder relevant en nog maar de vraag, want andere campagnes zullen ongetwijfeld soortgelijke acties hebben ontplooid.
Er heerst een griepgolf in de VS. Meer dan ontvankelijk voor de griep zijn mensen die veel buiten zijn in de kou, weinig slapen, met meerdere mensen samen leven en groepsbijeenkomsten organiseren – inderdaad, de presidentscampagnes in bijvoorbeeld New Hampshire. Zij zijn juist nu onmisbaar en zouden dus veel hebben aan een griepprik, hoewel de griep nog geen vat heeft kunnen krijgen op de politiek activisten in de koude staat New Hampshire. Dus de griepprik blijft voorlopig achterwege. Ook al omdat het vaccin schaars begint te worden. Op de kantoren van de kandidaten duimt iedereen dat de griepgolf aan hun deur voorbij gaat.
maandag, december 22, 2003
Bij sommige Democratische kandidaten wordt het een beetje armoedige kerst. Het geld dat ze zouden krijgen aan overheidssubsidie voor de campagne komt pas begin volgend jaar dus Joe Lieberman heeft zijn staf voorgesteld om betaling van hun salaris tijdelijk op te schorten en Dick Gephardt heeft al eerder dit jaar een aantal salarissen van stafleden verlaagd om met deze tijdelijke geldnood om te kunnen gaan.
John Kerry heeft inmiddels eigen geld in de campagne gestoken en alleen Howard Dean en Wesley Clark zien genoeg geld binnenkomen om zich voorlopig geen zorgen te hoeven maken voor de uitbetaling van salarissen van medewerkers.
Niet alle Democraten richten al hun pijlen op koploper Howard Dean. John Kerry doet wat wel, maar hij werd op zijn beurt ludiek aangepakt door de campagne van Wesley Clark, die Kerry’s steeds veranderende mening over de oorlog in Irak bekritiseerde.
Het werd ze maar niet duidelijk over Kerry nu voor de oorlog was (in de VS-de Hawk-positie) of juist tegen (de Dove-positie). Daarom stuurden de jongens van Clark een doos lekkere kippenvleugels, bereid door de in Washington bekende Hawk and Dove Bar, naar de staf van John Kerry. "We know John Kerry likes fowl, but we were confused it was hawk or dove. So we decided to send some wings," aldus de campagne van Clark. Boodchap: Kerry is geen Hawk, geen Dove maar een chicken. Dit soort flauwe maar leuke grappen wordt te weinig uitgehaald dit jaar.
De tv-spotjes van veel kandidaten lijken in toon op elkaar. Als je wat teksten uit spotjes naast elkaar zet, wat Associated Press deed, zie je de overlap.
John Kerry, de kandidaat met "the courage to do what's right." Wesley Clark, iemand met "a quiet, real American courage" die "stood up for what he believed was right." Joe Lieberman en Dick Gephardt die alle twee doen "what's right." Elke kandidaat probeert anders te zijn dan anderen, maar ze proberen dezelfde mensen aan te spreken, dus dat anders-zijn, leidt weer tot grote overeenkomsten in de spotjes. De thema’s van de spotjes zijn vaak gelijk, want interne peilingen van de kandidaten leiden tot de zelfde punten die Democraten belangrijk vinden. Zie je dan nog maar eens te onderscheiden. Right?
Democratische kandidaat John Kerry leent uit zijn eigen vermogen 850.000 dollar aan zijn verkiezingscampagne. Dat doet hij door een hypotheek te nemen op zijn huis in Boston. Kerry is de eerste kandidaat in deze verkiezingen die zijn eigen vermogen aanspreekt om zijn campagne te ondersteunen. Kerry komt tot deze zet omdat hij net als Democratsich koploper Howard Dean heeft afgezien van overheidssteun voor zijn campagne. Kerry is overigens redelijk vermogend, al staat het grootste deel van het vermogen (meer dan 500 miljoen dollar) op naam van zijn vrouw Theresa, die erfgename is van het Heinz-fortuin. Dat geld mag Kerry volgens de regels niet gebruiken voor zijn campagne. Zijn vrouw mag dat, met enige beperkingen, wel gebruiken, maar niet rechtstreeks aan de campagne.
In vorige verkiezingen waren het vaak Republikeinen of onafhankelijke kandidaten die eigen geld in de campagne staken, zoals Steve Forbes en Ross Perot, die er miljoenen in staken.
De League of Conservation Voters, een groep van milieuactivisten, heeft Democraten John Kerry en Joe Lieberman aangewezen als de kandidaten met de meeste aandacht voor milieuzaken. Dat baseert de groep op hun stemgedrag, beleidsplannen, ingevulde enquêtes en interviews met de kandidaten. Maar de groep zal nog niemand officieel steunen, want de kwalificaties van alle kandidaten loopt van “very good” tot “spectacular.” Elke kandidate is volgens de League beter voor het milieu dan president Bush.
Een New York Times/CBS News-peiling wijst uit dat er vergeleken met 2000 weinig verschuivingen in het kiezersspectrum zijn opgetreden. Dat betekent dat de Democraten net als vier jaar terug een kans hebben volgend jaar, maar ook dat de Democratische kandidaten geen grote verschuivingen hebben kunnen bewerkstelligen onder de kiezers. Daarvoor is het misschien ook een beetje te vroeg.
Van de ondervraagden zegt 45 procent waarschijnlijk op president Bush te gaan stemmen, tegen 39 op de Democratische kandidaat, wie dat dan ook wordt. 38 procent zegt te vinden dat Bush niet legitiem gekozen is in 2000, vrijwel hetzelfde percentage als een maand na de vorige verkiezingen. Maar Bush staat er nog steeds beter voor. De kiezers denken dat de Republikeinse partij geschikter is voor het voeren van buitenlands beleid en beleid wat betreft de binnenlandse veiligheid. Uit de cijfers blijkt de invloed die de arrestatie van Saddam Hussein heeft gehad op de ondervraagde. Drie van de vier kiezers denken nu dat Bush wel zal worden herkozen. De ondervraagden hebben nog steeds geen duidelijk beeld over de Democratische kandidaten. Meer dan de helft van de Democraten zegt nog niet genoeg van Howard Dean te weten om te kunnen beslissen of ze op hem zullen stemmen. Een kwart van de geregistreerde Democraten heeft al een negatieve mening over Dean. De mening over Joe Lieberman, een groot voorstander van ingrijpen in Irak, steeg flink na de arrestatie. 37 procent staat nu positief tegenover Lieberman, en voor de arrestatie was dat 25 procent. zondag, december 21, 2003
Ik heb de laatste weken drie boeken gelezen die zeer kritisch zijn over president Bush. In de VS hebben ze alledrie hoog in de bestsellerlijst gestaan, meestal samen met boeken waarin Liberals, Democraten en oud-president Clinton hard werden aangepakt. Waar we in Nederland het demoniseren als grootste dreiging voor de rechtsstaat hebben verheven, daar is het in de VS aan de orde van de dag. Leve de vrijheid van meningsuiting, is daar nog steeds het adagium. De drie boeken waren, Dude, where’s my country, van Michael Moore (maker van de documentaire Bowling for Columbine), Big Lies, van Joe Conason en Lies and the lying liars who tell them , door Al Franken.
Er zijn grote overeenkomsten tussen de drie boeken. Alledrie zijn het partijdige en openlijk eenzijdige verhalen waarin de aanval wordt geopend op president Bush en zijn conservatieve kornuiten in de media. Alledrie baseren zich op feiten en citaten die soms onjuist of uit hun verband zijn gerukt. Grappig is daarbij wel dat in het trio boeken vaak de cijfers en feiten worden weerlegd waarmee de Liberal-haters in hun boeken mee komen. De aanvallen richten zich naast Bush vooral op Ann Coulter (na het lezen van haar boeken lijkt een bad in zoutzuur opeens een prettig moment), Bill O’Reilly, Sean Hannity, Bernard Goldberg en meer rechtse commentatoren die vaak te zien zijn in discussieprogramma’s bij voorkeur op Fox News, te horen zijn bij talkradioprogramma’s van bij voorkeur Rush Limbaugh en te lezen zijn in boeken uit de bestsellerlijst van alle grote kranten. Een heleboel kritiek snijdt hout. De rechtse commentatoren zijn van dik hout zaagt men planken en nemen het met de feiten niet zo nauw. Hun grote probleem is dat zij liberals, democraten en de antichrist Clinton zo haten dat zij volstrekt humorloos zijn geworden en dat maakt hun boeken en praatjes erg slecht te pruimen. Nu kan je van Al Franken en Michael Moore een hoop zeggen, maar met hun gevoel voor humor is niet veel mis. Maar wat weer tegen hun boeken spreekt is dat ook zij steken laten vallen in hun feitenonderzoek en soms ook erg vrij citeren, natuurlijk in hun eigen voordeel. Dat doet af aan de kracht die hun boeken in potentie hebben. Joe conason pakt het van de drie nog het meest serieus aan, maar ook hij heeft al moeten toegeven dat zijn feiten niet altijd klopten. Maar alledrie beweren dat het idee achter hun boeken nog steeds overeind staat, en de liberals en Democraten (en oud-president Clinton) zullen ze daarin gelijk geven. Persoonlijk vond ik Al Frankens boek het meest om te pruimen, maar welk boek u ook zou gaan lezen, u doet er goed aan om na het lezen even langs te gaan bij Spinsanity.com en de Dailyhowler.com, twee sites die als geen ander door de luchtballonnen van de linkse en rechtse boekenschrijvers heen prikken. Zolang u maar beseft dat u geen wetenschappelijke verhandeling leest, is er niets aan de hand. Oh, en lees ook eens een boek van een van die conservatieve jongens en meisjes, dan is uw beeld tenminste compleet.
Joe Lockhart, voormalig woordvoerder van president Clinton en tegenwoordig voorzien van de prachtige titel Democratisch strateeg, werd in Inside Politics van CNN gevraagd naar zijn mening over de rol die de arrestatie van Saddam speelt bij de positie van Howard Dean, koploper bij de Democraten en fel tegenstander van de oorlog in Irak.
LOCKHART: Well, the conventional wisdom says it hurts him and I'm a firm believer that conventional wisdom is wrong 99 percent of the time. I think he's got to expand his campaign beyond being against the war, but he had to do that anyway in order to be successful I think beyond Iowa and New Hampshire. And to be successful in the general election should he get that far. So I think in a strange way, this may be a blessing for him. It's going to put him to a test. As a Democrat, I'm glad this test is coming before we decide who the nominee is and not after. […] And let me do conventional wisdom bashing No. 2, which is that this campaign was over. Let's remember, a week ago, we were sitting around in rooms like this saying, the campaign has been remade with the Al Gore endorsement. Where's that now? It's gone. This will be gone. This will -- this is -- they're exactly right, the other campaigns, that when we get to January, this is crunch time. This is a good test, a hard battle, demolition derby, whatever we want to call it. It's good for Democrats. So I think this is good for Edwards, this is good for potentially Kerry, good potentially for Wes Clark. I think we will get an alternative to Howard Dean. We'll have a good battle. And, again, as a Democrat, I'm glad we're having this battle, because we're going to get the best candidate out of this.
|