De Amerikaanse presidentsverkiezingen 2004

Nog tot de presidentsverkiezingen van 2008


Home
About this weblog
Bronnen
Mail mij
Atom
This gif is freely copyable. Just right click, save Powered by
RSSify at WCC

This page is powered by Blogger. Isn't yours?

zaterdag, december 06, 2003
Dilemma: tegen Bush of tegen Dean?
De tegenstanders van Howard Dean hebben een probleem. Dean ligt redelijk comfortabel aan kop en zij moeten een keus maken: president Bush aanvallen of Dean. Vallen zij Bush aan dan blijft Dean ruim aan de leiding en vallen zij Dean aan dan is de aandacht weer op hem gevestigd en zullen veel kiezers Dean wellicht zien als de ideale anti-Bush kandidaat. Het is ook nooit goed. Maar zijn Democratische tegenstrevers denken echt dat Dean niet de geschikte kandidaat voor hun partij is. Hij schijnt te opvliegend te zijn, zijn hart op de tong te hebben, eigenwijs te zijn en hij heeft geen ervaring in buitenlands en defensiebeleid (maar dat had Bush ook niet). Maar openlijke kritiek durft geen democraat te geven, want een splijting in de Democratische partij zal zeker leiden tot een nederlaag in november volgend jaar.
Maar alle kandidaten weten dankzij de campagne van Bill Bradley vier jaar geleden hoe het niet moet. Bradley liep qua campagne en fondsenwerving lang gelijk op met Al Gore, maar vergat op tijd met stevige kritiek op Gore te komen, waardoor de kiezer geen reden zag om niet met de vice-president de verkiezingen in te gaan.



Cheney boert goed
De fondsenwerfactiviteiten van vice-president Dick Cheney leiden hier en daar tot rumoer. De bezoeken lijken soms een militaire operatie. De vice-president is zo weer verdwenen en lijkt niet geïnteresseerd in het reilen en zeilen van de gemeenschap die hij bezoekt. Hij houdt bovendien geen persconferenties en zijn contacten met leiders uit de gemeenschap blijven privé. Daardoor krijgen de mensen die tegen zijn bezoek en de regering die hij vertegenwoordigt protesteren ruim aandacht in de lokale media. Daar ligt leuk werk voor Cheneys PR-man. Maar gezegd moet worden: de bezoeken van Cheney leveren heel veel geld op voor de Bush-Cheney herverkiezingscampagne: tot nu toe 12,9 miljoen dollar.



vrijdag, december 05, 2003
Show me the money
Ook president Bush (of iemand die zeer op hem lijkt) maakte zijn opwachting in de Tonight Show van Jay Leno, zij het voor maar heel even:

JAY LENO, "TONIGHT SHOW" HOST: What are you doing here? "

GEORGE W. BUSH, PRESIDENT OF THE UNITED STATES": Jay, I tell you, I couldn't pass up an opportunity to stop by and say hello to you, mingle with the folks, shake some hands. I tell you -- you know me. I love fund raisers.

LENO: Hold it. All due respect, Mr. President, this is not a fund raiser. This is the "Tonight Show" audience.

"BUSH": These folks didn't pay five grand apiece to get in here.

LENO: No, sir, they did not.

"BUSH": I'm outta here.



Bush on the bus
Een van de favoriete regels uit de speech van Howard Dean is de belofte dat er voor Bush een “a one-way bus ticket back to Crawford, Tex.” Klaar ligt. Maar er is een problem: er gaat geen bus naar Crawford. Het dichtstbijzijnde Greyhound busstation is dat van Waco en ligt op 18 mijl van Crawford. De lokale bus gaat maar tot de stadsgrenzen.
De New York Times zocht voor de president uit hoe hij daar dan tenminste kan komen. Er blijken drie opties.
1. Vertrek om 1:50 uur ’s ochtends, met een aankomst om 14:50 uur, een dag later. Dat zijn 29 haltes met maar één overstap.
2. Vertrek om 9.30 uur ’s ochtends, waardoor de tocht drie uur en drie kwartier korter is, maar met drie keer overstappen. Met alle bagage is dat niet prettig.
3. Of met vertrek om 11 uur ’s avonds, kortste weg, maar vanwege de slechte aansluitingen zitten daar twee overnachtingen in en hij komt dan om half acht ’s ochtends in Waco aan.
In alle gevallen moet hij nog naar zijn ranch in Crawford. Het kaartje is slechts 145 dollar, en als hij een week van tevoren reserveert zelfs maar 79 dollar. Maar het vermoeden bestaat dat Bush toch maar liever Airforce One neemt, het traditionele afscheidsvervoer van de scheidend president (maar ik weet bijna zeker dat Bush er van uit gaat dat deze tocht volgend jaar niet op het programma staat).



Ken ik u ergens van?
Dick Gephardt is in de voetsporen getreden van onder andere Howard Dean en John Kerry: hij is op bezoek gegaan bij Jay Leno in zijn ‘Tonight Show.’ Daarin bekende hij dat hij soms nauwelijks wordt herkend. Hollywoodsterren zouden hem daarom benijden, maar voor een politicus die presidentskandidaat is, lijkt het me een enorm probleem. Zo vertelde Gephardt Leno dat hij kortgeleden op een vliegveld in Texas werd aangezien voor verzekeringsagent en in St. Louis dacht een vrouw dat hij of een CNN-weerman of ex-vice-president Dan Quayle was. Jay Leno vroeg, terecht, of Gephardt toen niet direct besloot om zijn kandidatuur in te trekken. Maar nee.
De rest van het gesprek ging over serieuze verkiezingsonderwerpen zoals het homohuwelijk, en het conflict in Irak. En natuurlijk over president Bush, die volgens Gephardt niet is geschikt was voor zijn baan.



Nader twijfelt rustig door
Zal het komende jaar tussen president Bush en een Democratische kandidaat gaan of mengt een derde partij zich weer in de strijd? Ralph Nader, vier jaar geleden kandidaat van de Green Party, twijfelt in grote mate of hij zich weer zal onderdompelen in het verkiezingscircus. Een beslissing lijkt nog ver weg, maar hij heeft in oktober vast een comité benoemd die zijn kansen gaat onderzoeken. Hun website is al geclaimd, maar nog maagdelijk leeg: http://www.naderexplore04.org/
De voorzitter van het comité is Theresa Amato. Nader steekt voorzichtig zijn teen in het verkiezingswater. Hij is nu vooral bezig met "talking to people, calling people, seeing what level of support there is," Aldus Amato. Nader beantwoord geen telefoontjes en verwacht wordt dat hij niet eerder dan begin volgend jaar een beslissing zal nemen. Nader steunt momenteel Democratisch kandidaat en goede vriend Dennis Kucinich.



Dean-documenten toch openbaar?
Volgens de New York Times is Howard Dean bereid om de verzegelde staatsdocumenten uit zijn gouverneursperiode in Vermont toegankelijk te maken. De Dean-campagne is er nog niet helemaal uit, want sommige documenten zijn gevoelig van aard, of persoonlijk en men heeft niet de behoefte om die openbaar te maken. De laatste dagen is er openlijke kritiek op de ex-gouverneur omdat op hij de documenten uit zijn regeerperiode een embargo van tien jaar heeft gezet, vier jaar langer dan die van zijn twee voorgangers in Vermont. Dean had eerder gemeld dat hij zijn documenten wel openbaar wilde maken als president Bush dat ook deed met de documenten uit zijn tijd als gouverneur van Texas. Maar het bleek dat Bush die al eerder onder druk van de publieke opinie naar had moeten brengen, terwijl hij die helt liefst voor 50 jaar in de presidentiële bibliotheek van zijn vader had willen opbergen.
Het is overigens mogelijk dat Dean helemaal niet kan beslissen over het openen van zijn gouverneursarchief. Hij is namelijk geen gouverneur meer en alleen de huidige gouverneur zou toestemming kunnen verlenen, aldus de New York Times. Uit onderzoek blijkt dat van 42 onderzochte staten er 29 eisen dat de gouverneurspapieren na zijn ambtsperiode direct openbaar worden gemaakt. In de andere staten worden ze tussen de vijf en dertig jaar verzegeld.



Op Super Tuesday valt beslissing
De politiek strategen zijn het er over eens: 3 februari wordt een cruciale dag voor de Democraten. Waarom? Op die dag zijn er maar liefst zeven voorverkiezingen in Arizona, Delaware, Missouri, New Mexico, North Dakota, Oklahoma en South Carolina. Vergeet de strijd in Iowa en New Hampshire, want op 3 februari barst het circus pas echt los en in geen van de zeven staten heeft een Democratische kandidaat al een afgetekende voorsprong in de peilingen. Daar kan dus van alles gebeuren. Na die dag zal het voor een groot aantal kandidaten over en uit zijn met hun presidentiële aspiraties en zal het veld slinken tot een kandidaat of vier. En zelfs zoveel hoeven er niet over te blijven. Na 3 februari is tien procent van de 2159 delegates (de mensen die op de Democratische conventie een president gaan kiezen) vergeven.



donderdag, december 04, 2003
Er is er een jarig, kassa, kassa!
Democratische kandidaat Howard Dean werd op 17 november 55. Zijn verjaardag vierde hij, hoe toepasselijk, met iedereen die in Washington langs wilde komen bij een politieke bijeenkomst en daar 55 dollar voor over had. Drankjes waren op eigen kosten.
Hij was niet helemaal origineel. Dennis Kucinich, mede-Democraat, vierde op 8 oktober zijn 57ste verjaardag voor, u begreep het al, iedereen die 57 dollar voor zijn campagne over had. Het heeft beide kandidaten geen windeieren gelegd.
Oud-generaal Wesley Clark wordt 59 op 23 december. Zijn staf is nog druk bezig met de voorbereidingen.
Op 11 december is John Kerry jarig. Hij wordt 60, maar hij verwacht dat zijn verjaardagsvisite tussen de 250 en 2000 dollar in de kas stort. En daarom wordt Kerry geen president. Geldwolf met gebrek aan humor.



Rode dominee
Volgens CNN’s Crossfire staat Al Sharpton flink in het rood. Hij schijnt al 177.000 dollar schuld te hebben en nog maar 24.000 dollar cash ter beschikking te hebben. CNN haalt die informatie uit de New York Post, een conservatieve krant die nooit te beroerd is om de Democraten er zo lullig mogelijk uit te laten komen. Maar ja, als Sharpton logeert in het Four Seasons Hotel in LA (kosten: 7000 dollar) en een limousine huurt voor 1700 dollar, dan is het duidelijk dat de dominee het geld misschien wat minder wijs spendeert.
Ik wil dan wel het voorbehoud maken dat eerst een echte krant dit uitzoekt. Want de New York Post vertrouw ik voor geen cent.



Een brug te ver?
Howard Dean wil niet alleen president worden, maar hij zal zich ook inspannen om er voor te zorgen dat er ook een Democratische meerderheid in het Congres komt om zijn politieke agenda uit te gaan voeren. Dat zal een moeilijke strijd worden, want de Republikeinse meerderheid in het Huis van Afgevaardigden is zo ruim (229 tegen 205) dat Democratische winst daar uiterst onwaarschijnlijk lijkt. De nieuwsorganisatie Congressional Quarterly verwacht dat de Republikeinen hun winst in het Huis van Afgevaardigden kunnen uitbreiden naar 234-136.
Maar kandidaat Dean voegt daad bij word en zal zijn aanhang via een e-mail aansporen om geld te doneren voor de campagne van Democratisch Afgevaardigde Leonard Boswell van Iowa, op wiens zetel de Republikeinen ondubbelzinnig azen. Dean wil zijn netwerk inzetten voor een stuk of twintig Democratisch kandidaten die onder druk staan bij de verkiezingen voor het Congres in 2004. De inspanningen van Dean zijn niet geheel altruïstisch. Met zijn steun aan Boswell probeert hij weer steun in vooral Iowa te krijgen, de staat die hij koste wat het kost wil winnen van Dick Gephardt. Ook Kerry, oud-Vietnamveteraan, net als Boswell, zit achter de steun van de afgevaardigde uit Iowa aan.



You've got mail
Gesteund door een ongekende hoeveelheid dollars is het Bush-herverkiezingsteam bezig om kiezers te mobiliseren om de verkiezingen van volgend jaar in het voordeel van de huidige president uit te laten vallen. Daarbij wordt er ruim gebruik gemaakt van de elektronische middelen die beschikbaar zijn. Zo kan de campagne beschikken over een e-maillijst van 6 miljoen mensen, tien keer zoveel als de lijst die Howard Dean, de “internetkandidaat”, heeft. Het Bush-team is bovendien bezig om een eveneens ongekende drie miljoen nieuwe Republikeinse kiezers te registreren. Nog nooit heeft een Republikeinse kandidaat zich zo ingespannen om de doorsnee kiezer te bereiken als nu.



Bijlessen voor Dean
Tijdens zijn gouverneurschap van Vermont deed Howard Dean ervaring op met zaken als hervorming van de gezondheidszorg, werkloosheid, onderwijs, milieu, belastingen en budget management. Maar in een staat met 616.000 inwoners en jaarlijkse uitgaven van 3,4 miljoen dollar had hij natuurlijk niets van doen met immigratie, defensie, buitenlandse zaken en financieel beleid op grote schaal. Dus Dean is zich aan het inwerken. Hij heeft gesproken met beleidsexperts op alle gebieden waar hij nog wat te leren heeft, voornamelijk met academici en leden van denktanks. Maar ook met oud-politici en beleidsmakers, zoals oud-minister van buitenlandse zaken Madeleine Albright, oud-minister van defensie William Perry en oud-veiligheidsadviseur Anthony Lake. Die drie hebben overigens hun kennis ook al gedeeld met andere Democratische kandidaten. Deans expert in buitenlandse zaken is een vrijwilliger, Danny Sebright, die vice-president is van het consultancybedrijf van voormalig minister van defensie van Bill Clinton, William Cohen. Sebright is voor Dean rapporten geschreven met de gewenste standpunten over Israel, Noord-Korea en nucleaire proliferatie. Voor economie zoekt Dean steun bij Nobel-prijswinnaar Jospeh Stiglitz, Alan Blinder van Princeton University en Jeffrey Sachs van Columbia University. Voor binnenlandse zaken wordt Dean gesouffleerd door Christopher Edley, hoogleraar in de rechten aan Harvard en diens vrouw Maria Echeveste, die hulp-stafchef onder Clinton was.

Waarom noem ik al die namen? Ten eerste omdat ze laten zien hoe serieus Dean zich voorbereidt en ten tweede omdat uit dit team van adviseurs vaak ministers voorkomen, mocht de kandidaat tot president gekozen worden. En dan heeft u die namen het eerst bij mij gehoord. Dat schijnt heel belangrijk te zijn, in het wereldje van Amerika-experts. En wie ben ik om me daar niet aan te conformeren?



woensdag, december 03, 2003
Geschuif met kiesmannen
De verkiezingen van 2004 zullen anders zijn dan vier jaar geleden. Zelfs al wint president Bush precies dezelfde staten als vier jaar terug, dan scheelt hem dat nog steeds 7 kiesmannen. In zijn voordeel. In een aantal staten is de bevolking namelijk zoveel toegenomen dat zij voor meer kiesmannen in aanmerking komen dan in 2000. Florida kreeg er twee bij (al kun je blijven discussiëren of Bush die staat wel nou echt gewonnen heeft), net als Texas, Georgia en Arizona. North Carolina, Nevada en Colorado kregen er op basis van hun bevolkingsgroei ieder 1 kiesman bij. Wat maakt dat nou uit, kiesmannen? De kiesmannen kiezen uiteindelijk de president. Elke staat is goed voor een bepaald aantal kiesmannen, afhankelijk van de hoeveelheid inwoners van die staat. De partij van de kandidaat die in een staat wint, vaardigt dan het voorgeschreven aantal kiesmannen af naar het kiescollege, dat in december van het verkiezingsjaar de president kiest. Wie de meeste kiesmannen heeft, wordt president. Vier jaar geleden was het verschil tussen Bush en Al Gore 5 kiesmannen, in het voordeel van Bush. Gore had de meeste stemmen, maar zo werken de verkiezingen dus niet. De virtuele winst in kiesmannen geeft Bush in ieder geval wat meer ademruimte. Hij zou bijvoorbeeld een kleine staat, zeg West Virginia (vijf kiesmannen), kunnen verliezen en dan nog steeds de verkiezingen winnen.



Dean's staatsgeheimen
Ex-gouverneur Howard Dean wordt er op aangekeken dat hij aan het eind van zijn gouverneurschap de documenten van die periode heeft laten verzegelen voor tien jaar. Erg vreemd is dat niet voor documenten met een doorgaans gevoelige inhoud. Dean is dus ook niet onder de indruk van de kritiek. Hij verwijst naar de documenten uit het gouverneurschap van nu president Bush die zelfs naar de bibliotheek van zijn vader zijn gestuurd, waardoor ze zelfs voor vijftig jaar niet ter inzage zijn. Dean: "I'll unseal mine if he'll unseal all of his."
Volgend onderwerp.



Carter over de Democratische kandidaten
Het weekblad Time heeft ex-president Jimmy Carter ondervraagd en natuurlijk konden vragen over de presidentsrace van 2004 niet uitblijven:

THE DEAN CAMPAIGN EVOKES SOME MEMORIES OF YOUR CANDIDACY IN '76. WHAT DO YOU MAKE OF HIS CHANCES? He seems to be doing quite well. He came down to Georgia when he was just planning the campaign and talked to me and my wife about the basic tactics of '76. On occasion, he has called me to give me a report on his campaign or to ask a question.

ARE YOU A SUPPORTER OF HIS CANDIDACY? No, I'm going to support whoever I think will have the best chance next November.

WAS DEAN OFFENSIVE OR JUST TOO HONEST IN SAYING HE WANTED THE SUPPORT OF "GUYS WITH CONFEDERATE FLAGS IN THEIR PICKUP TRUCKS"? As I told him afterward, if you had just said you want the support of Southern whites that drive pickup trucks, the same message would have got across. But when he threw in the Confederate flag, it showed a little bit of an incompatibility with national opinion.

DO ANY OF THE DEMOCRATIC CANDIDATES HAVE A CHANCE AGAINST BUSH? It depends on two things. One is what's going on in Iraq and the war against terrorism. And the other is the economy. I think it's too early to say what's going to be happening in either.



Dean's vertrouwelingen
Wanneer Howard Dean het land door reist neemt hij nog geen grote hofhouding mee. Dat komt later wel. Op dit moment neemt het soms zelfs maar één topassistent mee, Kate O’Connor, die 14 jaar geleden voor Dean kwam werken toen hij nog luitenant-gouverneur van Vermont was. Zij gokt dat zij sindsdien elke dag wel een keer met Dean heeft gesproken. Het was in haar woonkamer dat Dean in 2002 zijn presidentiële plannen ontvouwde.
Naast O’Connor neemt Dean maar weinig mensen in vertrouwen. Zelfs zijn vrouw Judith speelt (in ieder geval op dit moment) geen rol in de campagne. Wie dan wel? Natuurlijk campagnemanager Joe Trippi, een veteraan als onder de politiek adviseurs. Trippi stond aan de basis van de internetactiviteiten van Dean. Verder een van de vice-campagnemanagers Bob Rogan, die hij ook nog uit zijn tijd als adviseur kent. Daarnaast nog twee zakenpartners van Trippi, Steve McMahon en Mark Squier, professionele consultants. Dit is de kern van de campagne gebleven, al kwam er na de goede uitslagen in de peilingen nog drie personen bij, opiniepeiler Paul Maslin, Mike Ford en Gina Glantz, die nadat ze de presidentscampagne van Bill Bradley in 2000 runde bij de Service Employees International Union was gaan werken – de vakbond die zijn steun inmiddels aan Dean heeft vergeven.



Money talks
Open the floodgates. Met een paar bezoeken aan Michigan en New Jersey heeft president Bush wederom een leuk bedrag voor zijn presidentscampagne binnengehaald. Afgelopen maandag was dat 1,75 miljoen dollar waarvoor hij slechts twee speeches hoefde te geven..



dinsdag, december 02, 2003
Waar rook is…
“I did not inhale,” zei Bill Clinton toen men hem vroeg of hij ooit en joint had gerookt. Een slap antwoord vond men, al schijnt de astmatische aandoening van Clinton de echte reden te zijn geweest dat hij niet inhaleerde. Achteraf had hij beter gewoon kunnen zeggen dat hij wiet gerookt had. Dan was de opwinding sneller verdwenen. Al Gore had het ook gewoon toegegeven.
Hoe zit het met de huidige Democratische kandidaten? Die blijken geen enkel probleem te hebben om toe te geven dat ze wel eens marihuana hebben gerookt. Of niet, wanneer ze dat niet hebben gedaan. Voor de meeste kandidaten althans is het geen onderwerp van discussie meer. John Kerry, John Edwards en Howard Dean vertelden eerder dit jaar wiet gerookt te hebben. Al Sharpton, die zeer religieus is opgevoed, rookte niet, net als Joe Lieberman en Wesley Clark. De Republikeinen doen er moeilijker over, al hebben ook vooraanstaande Republikeinen toegegeven wel eens marihuana te hebben gerookt. Over president Bush gaat het hardnekkige gerucht dat hij cocaïne gesnoven heeft. Maar daarover weigert hij elk commentaar.



Vermont steunt “zijn” gouverneur
Vroegere politieke tegenstanders van Howard Dean binnen de Democratische partij van Vermont staan nu als een man achter de ex-gouverneur. Ondanks hun kritiek en de onenigheid die zij op en met Dean hadden, steunen zij zijn campagne omdat zij uit de eerste hand hebben gezien wat Dean voor Vermont heeft gedaan en omdat zij zijn presidentscampagne wel zien zitten. Onder de supporters zijn vooral leden van het congres van de staat Vermont. Dat zijn vaak zeer “liberal” congresleden, die vaak moeite hadden met de pragmatische politiek van fiscale conservatief Dean. Maar de gezamenlijke afkeer van president Bush doet alle verschillen vergeten. De pers in Vermont en zelfs de kritische milieuactivisten staan ook overwegend positief tegenover de kandidatuur van Dean.



Kerry en zijn vermogen
John Kerry, die kortgeleden besloot om in navolging van Howard Dean geen beroep te doen op publieke campagnefinanciering, zal waarschijnlijk zijn eigen fortuin moeten aanspreken om de campagne in de vaart te houden. Dus zijn huis in Boston (waarde 10 miljoen dollar) zou onderpand kunnen worden voor een persoonlijke lening. Zijn vrouw Teresa is erfgename van het fortuin van de Heinz-familie, bekend van de ketchup. Dat vermogen wordt geschat op 500 miljoen dollar. Dat mag zij echter niet rechtstreeks in de campagne stoppen. Wel mag zij onafhankelijk en buiten medeweten om van haar echtgenoot en de campagne uitgaven doen die de campagne ten gunste komen. Zij zei in een interview dat ze dat alleen zal doen wanneer zij denkt dat haar echtgenoot oneerlijk wordt aangevallen. Ze zou dan een onafhankelijke advertentiecampagne kunnen beginnen.
Kandidaten die publieke campagnefinanciering accepteren mogen tot 50.000 dollar van hun eigen vermogen aanwenden in de voorverkiezingen. Voor kandidaten die van de financiering afzien, zoals Kerry en Dean, geldt die beperking niet. Kerry mag redelijk vermogend worden genoemd. Hij bezit op eigen naam rekeningen en trusts tussen de 400.000 en 1,8 miljoen dollar. Samen met zijn vrouw bezit hij tussen de 300.000 en 600.000. Deze gegevens komen uit een openbaarmaking van bezittingen, maar volgens campagnemedewerkers besit Kerry nog verscheidene miljoenen die hij niet op hoefde te geven omdat die niet met investeringsdoeleinden in zijn bezit zijn.



Boek cadeau
Al eerder op dit weblog schreef ik over het nieuwe boek van Democratische kandidaat John Edwards: Four Trials. Het boek wordt een nog aantrekkelijker cadeau voor kerstmis, want als u 35 dollar naar de Edwards-campagne overmaakt, ontangt u het boek cadeau. Maakt u 250 dollar over, dan zet de kandidaat er bovendien zijn handtekening voor u in. Als dat geen plekje onder de kerstboom en daarna op de salontafel verdient, dan weet ik het niet meer.
Het gebruiken van een eigen boek voor het werven van fondsen is niet nieuw. Senator Arlen Specter deed dat al in 2001 en de activiteit werd goedgekeurd door de Federal Election Commission (FEC). Maar voorwaarde is dat de kandidaat geen persoonlijk voordeel heeft van de activiteit. Edwards heeft zijn boek in bulk gekocht van de uitgever, en zijn winst als auteur daarvan stopt hij in de Wade Edwards Foundation, die genoemd is naar Edward’s zoon wade die hij verloor in 1996 in een auto-ongeluk.



Clark ten aanval
Altijd je tegenstander op zijn zwakste punt raken. Dat moet oud-generaal Wesley Clark hebben gedacht toen hij de aanval inzette op Democratisch koploper Howard Dean. Dus maakte Clark een punt van Deans ontduiken van de dienstplicht ten tijde van de oorlog in Vietnam. Dean werd toen uitgeloot voor militaire dienst vanwege een zwakke rug, maar hij wachtte de uitslag af op de skipistes van Aspen, Colorado. Dat klonk toch allemaal naar ritselwerk, vond Clark die in de tijd die Dean skiënd doorbracht, herstelde van de verwondingen die hij opliep in Vietnam.
De timing van de aanval op Dean was een beetje ongelukkig. De ex-gouverneur was namelijk in Hawaii, waar hij het hoogstwaarschjinlijke stoffelijke overschot van zijn broer Charles ophaalde, die in de Vietnam-oorlog was omgekomen en ziens lichaam onlangs in een graf in Laos was teruggevonden. Met uitzondering van John Kerry en Wesley Clark diende geen van de kandidaten, Democratisch of Republikeins, in Vietnam.



maandag, december 01, 2003
Kucinich verhuurt stagiairs
Dennis Kucinich blijft met afstand de origineelste kandidaat bij de Democraten. Hij komt nu met het initiatief “Adopt an intern,” waar aanhangers van Kucinich kunnen bieden op een stagiar(e), die vervolgens, afhankelijk van de hoogte van het sponsorbedrag, de gulle gever persoonlijk op de hoogte zal houden van de activiteiten van de campagne van Kucinich. Dat gaat van e-mails tot telefoontjes. De opbrengsten komen natuurlijk ten goede aan de stagiair, die maandelijks 400 dollar ontvangt. Het overschot wordt gebruikt om nieuwe stagiaires aan te nemen. Doneert iemand tussen de 10 en 24 dollar per maand, dan mag hij zich “best friend” van de stagiair noemen. Voor 50 tot 99 dollar ben je al “parent.” Elk bedrag boven de 100 dollar per maand levert de donateur de titel “guardian angel” op.



Strategisch spotje RNC
Een spotje van het Republikeins Nationaal Comité (RNC) heeft in de pers veel stof doen opwaaien. In het spotje wordt gezegd dat president Bush wordt aangevallen op het feit dat hij de terroristen heeft aangevallen. Met andere woorden: de Democraten zijn on-Amerikaans en onpatriottisch.
Het was een heel slim spotje. Het was namelijk gemaakt en uitgezonden om oproer in de pers te veroorzaken. En dat is prima gelukt. De cijfers bewijzen het. Het spotje is maar een dag of twee uitgezonden en er is per dag maar 20.000 dollar aan besteed. Dat is in totaal 40.000 dollar en dat is een koopje gezien de grote hoeveelheid gratis aandacht die het spotje in de daaropvolgende dagen genereerde.



Gephardt en Dean smijten met geld
Nog meer nieuws over de tv-reclame-oorlog tussen Howard Dean en Dick Gephardt in Iowa. Wat cijfertjes: Howard Dean heeft in Iowa al 800.000 dollar aan reclamezendtijd uitgegeven, maar dat is slechts 40 procent van zijn totaal aan reclame-uitgaven. Dick Gephardt daarentegen heeft in Iowa 600.000 dollar in spotjes gestoken, maar dat is goed voor maar liefst 80 procent van zijn uitgaven voor reclamespotjes in de totale voorverkiezingen.
Bovendien heeft Dean het initiatief in handen. Hij komt met spotjes waarin hij Gephardt aanvalt. Gephardt is haast verplicht om daar met nieuwe spotjes op te reageren. Dat is een dure grap.
In de strijd om de derde plaats in Iowa gaat het tussen John Kerry en John Edwards. De helft van een ieders reclamebudget wordt momenteel in de tv-markt van Iowa gepompt. Beide willen hier echt derde worden, en dat zie je aan hun uitgaven. In de laatste 20 dagen kocht Kerry voor 300.000 dollar aan reclamezendtijd in.
Ook groepen buiten de kandidaten om kopen flink in om hun boodschap en hun impliciete steun aan een kandidaat naar buiten te brengen. De Alliance for Economic Justice, een ogranisatie die tegen het vrijhandelsverdrag NAFTA is, en daarom Gephardt steunt, heeft samen met een andere pro-vakbondsgroep in een paar weken al voor 70.000 dollar aan spotjes in Iowa uitgezonden.



Congreszeden belicht
Een zijpaadje. De nieuwe Mediacare-wet is aangenomen in het Congres. Maar denk niet dat elk congreslid zijn stem zonder druk van buitenaf kan geven. Robert Novak, de conservatieve commentator en een panellid van het CNN-programma Crossfire, vertelt over een aantal schrijnende voorbeelden, waarin Republikeinen onder druk worden gezet door hun eigen partij en lobbyisten:

ROBERT NOVAK, CO-HOST, "CROSSFIRE": There are such hard feelings left over from that all-night session, where they really put a lot of heat on Republicans to vote for the bill on conservatives. Congressman Nick Smith of Michigan, who is retiring, was told that business interests would pay his son $100,000 in campaign contributions if he voted for the bill. His son is running for Congress.

When Nick refused to, then they turned around and said, we are going to defeat your son unless you vote yes. Tom Feeney of Florida […] was the speaker in the vote recount in 2000, considered the most likely freshman to succeed. He was told if he voted no on this bill, his entrance into the leadership would be delayed for at least three years. He voted no.

Both of them voted no. But enough Republicans had their arms twisted yes to pass the bill.

Dat neemt niet weg dat het aannemen van de wet een grote PR-stunt is voor de Republikeinen en dat kan bij de verkiezingen voor het congres in 2004 nog sterk in het voordeel van de zittende Republikeinen uitvallen.



Peilgeil in South Carolina
John Edwards doet het verrassend goed in de peilingen in South Carolina. Een peiling van de Feldman Group geeft hem en eerste plaats met 17 procent, even verrassend gevolgd door Al Sharpton met 12 procent. 32 procent had nog geen keuze kunnen maken. Vier weken geleden leidde Wesley Clark in een peiling van de American Research Group nog met 17 procent tegen 10 procent voor Edwards.
Clark staat nu op 10 procent. In de peiling was 49 procent van de ondervraagden zwart, een percentage dat waarschijnlijk overeen zal komen met de opkomst bij de voorverkiezingen. Sharpton kreeg van de zwarte ondervraagden de meeste stemmen, gevolgd door Edwards. Howard Dean haalde 11 procent en werd dus derde in deze peiling.



Gephardt vol vertrouwen in Iowa
Dick Gephardt gaat winnen in Iowa. Tenminste, daarvan is hij zelf overtuigd:

GEPHARDT: The better way maybe is to say, I'm going to win Iowa. I really have the best organization there. But I've also got the best ideas. The boldest, biggest, but most realistic ideas that are built on my experience. And I think I'm making a connection with the voters out there that I can really do this job well and I can bring these ideas in to being. And that's important to people in the world we're in.
[…]
I'm going to win it. I don't think about other alternatives because I'm convinced I'm going to win there.
[…]
GEPHARDT: I'm proud of the endorsements I've gotten. I've been endorsed by 21 international unions that represent 95,000 workers in Iowa. Now, only about 110,000 people are going to show up for the Iowa caucuses. Getting 30,000 votes is probably a winner.

If I can just produce a third of the union members that have endorsed me, I'm going to win the Iowa caucuses. And then that doesn't take into account their family members, or farmers, or senior citizens who aren't active union members today. So we've got a great operation, and we've got a great chance. People are getting excited about these caucuses.



zondag, november 30, 2003
Het geloof en de kandidaten
Uit sommige peilingen blijkt dat de ondervraagden graag meer willen horen over de plaats die religie in het leven en de politiek van de kandidaten inneemt. Voor president Bush is het eenvoudig. Met afstand neemt bij hem religie de meest prominente plaats in van alle presidenten van de afgelopen decennia. In woord en gebaar.
De Democratische kandidaten houden zich meer op de vlakte. Zij zeggen alle negen religieus te zijn, maar ze houden hun geloof voor zichzelf tijdens de campagne. Slechts twee Democratische kandidaten hebben het regelmatig over hun geloof, de Joodse kandidaat Joe Lieberman en dominee Al Sharpton. Lieberman zegt dat de laatste twee Democratische presidenten (Jimmy Carter en Bill Clinton) het vaak over hun geloof hadden en dat meer kandidaten dat zouden moeten doen. Om hun kansen te vergroten bij de verkiezingen is dat inderdaad geen loos advies.
Dus hier een lijstje kandidaten en de club waartoe zij behoren:
Joe Lieberman: Joods
John Edwards: Methodist (was Baptist)
Wesley Clark: Katholiek ( bezoekt regelmatig Presbyteriaanse diensten)
John Kerry: Katholiek
Dean: Congregationalistisch Christen
Dick Gephardt: Baptist

Van de kiezers zegt een overgrote meerderheid religious te zijn. Bij de Democraten is dat 70 procent en bij de Republikeinen is dat zelfs 80 procent. Van de Amerikaanse gelovigen zijn volgens politicologen twee groepen in te delen als “swing voters” (die dus niet altijd op dezelfde partij stemmen). De eersten zijn “freestyle Evangelicals,” die in de buitenwijken wonen, sociaal conservatief zijn en politiek onafhankelijk. De anderen zijn “convertible Catholics,” die cultureel gematigd tot conservatief zijn en zeer hangen aan sociale rechtvaardigheid. De kandidaten proberen ook hun aanhang te vergroten bij de zwarte Christenen, die sociaal conservatief zijn vooral op het vlak van schoolkeus en homorechten. Carter en Clinton waren populair bij die laatste groep. Bush heeft geprobeerd ze voor zich te winnen, maar dat lijkt mislukt.
Dean bijvoorbeeld wil minder aandacht voor de religieus gevoelige zaken. In Texas zei hij onlangs: "We've got to stop voting on guns, gods, gays and school prayer." Dat zou hem nog stemmen kunnen kosten onder de religieuze groepen die hij probeert voor zich te winnen. Maar het past allemaal in het voornemen van Dean om ook bij die groepen zijn seculiere politieke boodschap uit te dragen. Banen, huisvesting en ziektekostenverzekering zijn net zo belangrijk voor gelovigen als niet gelovigen, vindt Dean.



Dean verhoogt druk op Gephardt
Howard Dean grijpt maar eens flink in de schatkist en verdubbelt zijn reclame-uitgaven in Iowa. In die staat gaat hij nek aan nek aan de leiding met Dick Gephardt en omdat in Iowa de eerste caucus is, wille beide kandidaten daar koste wat het kost winnen. Voor tien dagen aan reclame geeft Dean 400.000 dollar uit. Als gevolg van deze extra investering kwam uit het kamp van Gephardt de beschuldiging dat Dean probeert de Iowa caucus te kopen, er voor het gemak van uitgaand dat alleen geld de beslissende factor is in de voorverkiezingen. Gephardt heeft gepland om voor 160.000 dollar aan reclamezendtijd in te kopen in dezelfde periode.
De spotjes van Dean zijn 60 seconden, twee keer zo lang en dus twee keer zo duur als gewoonlijk. Het zijn biografische spotjes, waarin de kiezer meer te weten moet komen over de persoon Dean. Reclamezendtijd is overigens relatief goedkoop in Iowa en niet reclame is doorslaggevend in winst in Iowa, maar de activiteiten om mensen zover te krijgen dat ze op komen dagen bij de caucus, waar de uiteindelijke stemming plaats vindt.




© Marc van Gestel 2003 - 2004