De Amerikaanse presidentsverkiezingen 2004

Nog tot de presidentsverkiezingen van 2008


Home
About this weblog
Bronnen
Mail mij
Atom
This gif is freely copyable. Just right click, save Powered by
RSSify at WCC

This page is powered by Blogger. Isn't yours?

zaterdag, mei 22, 2004
Vanaf september weer debatten?
De landelijke presidentiële debatten worden georganiseerd door de Commission on Presidential Debates. Daarin zijn de Democraten en Republikeinen gelijkelijk vertegenwoordigd, maar een derde partij heeft geen stem, tot groot ongenoegen van de derde partijen en onafhankelijke kandidaten, die vinden dat zij ook gehoord moeten kunnen worden.
Deze tekst staat prominent op de website: "The Commission on Presidential Debates (CPD) was established in 1987 to ensure that debates, as a permanent part of every general election, provide the best possible information to viewers and listeners." Maar is het de "best possible information to viewers and listeners" als de andere kandidaten dan de Democraat en Republikein geen stem hebben? Ik vind dat ze een punt hebben.
Wel opvallend dat de data voor de vier debatten (drie keer presidentieel en eenmaal vice-presidentieel) al als bekend op de website staan. Ik vertrouw erop dat daar nog wel verandering in komt:

First presidential debate:
Thursday, September 30
University of Miami
Coral Gables, FL

Vice presidential debate:
Tuesday, October 5
Case Western Reserve University
Cleveland, OH

Second presidential debate:
Friday, October 8
Washington University
St. Louis, MO

Third presidential debate:
Wednesday, October 13
Arizona State University
Tempe, AZ



Misverstanden: verkiezingsbeloften worden vrijwel nooit gehouden
Het is aantoonbaar onjuist om te beweren dat verkiezingsbeloften niet gehouden worden. Wie hard heeft moeten lachen om de uitspraak van George H.W. Bush "Read my lips, no new taxes" moet er rekening mee houden dat falen altijd breed wordt uitgemeten en succes niet. Onderzoek heeft uitgewezen dat presidenten hun verkiezingsbeloften voor het grootste deel nakomen. De meeste na-oorlogse presidenten, inclusief Bush en Clinton, verwezenlijkten vaak meer dan zestig procent van hun verkiezingsbeloften. Alleen was dat in de perceptie van het publiek een stuk minder. Lees daarvoor ook het interessante "Everything You Think You Know About Politics...and Why You're Wrong", door Kathleen Hall Jamieson, wetenschapster van het Annenberg Public Policy Center, dat weer onderdeel is van de University of Pennsylvania.



vrijdag, mei 21, 2004
Scoren met Google
Site waarop je twee termen kan invoeren die daarna door de Google database gehaald worden. Eindresultaat is een top-tien van kandidaten die voor die termen de hoogste relevantiescore in Google halen. Dus bij "war" en "president" wint president Bush, bij "Miserable failure" ook, al wordt hij op de voet gevolgd door Joe Lieberman en Howard Dean. De nummer 1 bij het intoetsen van "stiff" en "French" moet wel John Kerry zijn, maar is tot mijn verbazing ook weer George Bush. Zou hij altijd als eerste eindigen? Het lijkt er wel op, want "winner" en "november" levert ook winst op voor Bush. Probeer het zelf.
De site doet tien Google-zoekvragen tegelijk en is daarom niet zo snel. De organisatie achter de site heeft overigens geen connectie met Google.



American Rhapsody – Joe Esterhasz
Boek waarin fictie en werkelijkheid ongemerkt in elkaar overgaan. De auteur schreef ook het script van Basic instinct, dat voorlopig zijn succesvolste werk zal blijven. In dit boek laat de auteur zijn fantasie los op – wie anders? – Bill Clinton en het gedoe rond Monica Lewinsky. Essayistisch, vol Hollywood-roddels en de fictie is duidelijk te onderscheiden van de werkelijkheid omdat het vetgedrukt staat. Soms flauw (ontboezemingen van Willard, het presidentieel lid), soms leuk (idem, het hangt er een beetje van je humor af). Maar bij elkaar, weinig nieuws. Voor de liefhebber dus.



donderdag, mei 20, 2004
Lachen om Bush
Is het negatief als een president op internet zoveel kritische en satirische sites krijgt? In eerste instantie wel, als je kijkt vanuit het standpunt van president Bush. Maar het feit dat er nauwelijks leuke sites over John Kerry zijn te vinden pleit toch ook niet voor die kandidaat. Kennelijk is hij niet interessant genoeg of te saai om er een site aan te besteden. Deze site – Bush-Orwell '04 – is duidelijk met liefde gemaakt, alleen niet met liefde voor het onderwerp. Werkelijk elk onderdeel van het presidentschap van Bush wordt hier op de hak genomen, dus de site is alleen maar leuk voor fervent tegenstanders van president Bush, waar er in Nederland volgens mij genoeg van zijn te vinden.
In de fotogalerij vooral veel aandacht voor Barney, de hond van de president.



Primary Colors – Anonymous (Joe Klein)
Soms lijkt fictie erg veel op de werkelijkheid. In deze sleutelroman vertoont de hoofdpersoon, gouverneur Jack Stanton, beangstigend veel overeenkomsten met Bill Clinton. De sterke vrouw aan zijn zijde is dan natuurlijk de evenknie van Hillary. Destijds grote ophef over het boek omdat de auteur van het boek anoniem bleef, terwijl uit de details snel duidelijk werd dat de auteur een politiek insider moest zijn. Iedereen in de inner circle van Clinton werd wel als de auteur aangewezen, maar uiteindelijk bleek het boek geschreven door journalist Joe Klein, die de campagne van Clinton inderdaad van nabij had meegemaakt. Ook verfilmd en nog redelijk goed ook, met John Travolta en Emma Thompson in de hoofdrollen.



woensdag, mei 19, 2004
Is our children learning?
Leuke site met Bushisms, verzameld door internettijdschrift Slate. De laatste tijd lijkt president Bush zich minder snel te verspreken dan helemaal in het begin van zijn presidentschap, maar dat is schijn. Zijn tekstschrijvers maken niet meer de beginfout dat zij teveel woorden met teveel lettergrepen in een zin stoppen. Sommige woorden kunnen nog wel omdat de president die woorden toch uitspreekt alsof ze maar twee lettergrepen hebben (bijvoorbeeld: "terrorism", dat Bush uitspreekt als "terrism"). Maar in ongescripte momenten, zoals persconferenties, gaat de president nog steeds in de fout en produceert hij zinnen waar soms geen touw aan vast te knopen is. Vandaar dat de president geen groot fan van persconferenties is. Hij weet ze meestal te vermijden.
Overigens moet er wel bij gezegd worden dat een president die niet zo graag uit de losse pols verhalen ophangt aan de verzamelde pers niet per definitie een slechte president is. Al heeft hij de perceptie tegen. Een voorbeeld:
"The march to war affected the people's confidence. It's hard to make investment. See, if you're a small business owner or a large business owner and you're thinking about investing, you've got to be optimistic when you invest. Except when you're marching to war, it's not a very optimistic thought, is it? In other words, it's the opposite of optimistic when you're thinking you're going to war." —Springfield, Missouri., 9 februari, 2004



Misverstanden: de presidentsverkiezingen zijn een race tussen twee kandidaten
Voor het gemak worden elk jaar de andere kandidaten voor het presidentschap vergeten of bereiken met moeite de kleine lettertjes in de opiniepeilingen. De Amerikaanse pers vindt dat de bevolking recht heeft op overzichtelijke verkiezingen en daarbij past het volgen van slechts twee kandidaten. Soms maakt een verdwaalde opiniepeiling gewag van het bestaan van Ralph Nader of Pat Buchanan, de ex-Republikein die vier jaar geleden de Reform Party had overgenomen. Partijen als de Libertarian Party, de Natural Law Party en vele andere extreem links en rechtse splinterpartijen worden slechts een enkele keer, in folkloristische context, genoemd.
Ten onrechte want veel politieke onderwerpen zijn ooit onder de aandacht gebracht door derde partijen: het afschaffen van de slavernij, het vrouwenkiesrecht, en recenter het balanced budget en de hervorming van de campagnefinanciering. De huidige Republikeinse partij was zelf ooit een derde partij.



dinsdag, mei 18, 2004
The Songs of Donald Rumsfeld (apologies - not very presidential)
You just have to go listen to some of the work these people have done setting the words of U.S. Secretary of Defense Donald Rumsfeld to music.

A quote from their site: "Welcome to the detail page for the disarmingly funny set of songs, The Poetry of Donald Rumsfeld. The new songs have been featured on CNN, NPR, the BBC, and elsewhere in the media and are available on CD from Stuffed Penguin Music.
You can scroll down to read the lyrics—all of which are direct quotes from Rumsfeld's Pentagon briefings and other interviews—and listen to sound clips in mp3 format. Keep scrolling! There are seven songs in the set."

Sample lyrics:

The Unknown

As we know,
There are known knowns.
There are things we know we know.
We also know
There are known unknowns.
That is to say
We know there are some things
We do not know.
But there are also unknown unknowns,
The ones we don't know
We don't know.
Department of Defense news briefing
Feb. 12, 2002



Werk
Presidentskandidaat Ronald Reagan kwam in 1980 aan in Detroit, waar de Republikeinse conventie zou worden gehouden. Hij vertelde journalisten van een droom die hij had gehad: "Ik droomde dat [president] Jimmy Carter mij opzocht en mij vroeg waarom ik zijn baan wilde. Ik vertelde hem dat ik zijn baan helemaal niet wilde hebben." Na een korte pauze voegde Reagan toe: "Ik wil president worden."



George Bush, dark prince of love – Lydia Millet
Hilarische roman over Rosemary, een ex-criminele vrouw die om onbegrijpelijke redenen er van overtuigd raakt dat president George H.W. Bush haar ware is. Ze raakt verslaafd aan hem tijdens zijn inaugurele rede. Daarna volgt ze zijn publieke optredens met groot enthousiasme. Ze begint hem brieven te schrijven en gaat zelfs zo ver om een tv-spotje te maken waarin ze hem haar liefde verklaart. Daarna nemen de gebeurtenissen haar het initiatief uit handen, maar op en wijze die zij niet voor mogelijk hield. Mooi plot, vlot geschreven.



Voorverkiezingen in het zuiden en noordwesten
Vandaag nog een stapeltje voorverkiezingen. Democraten in drie staten maken uit wie hun gedelegeerden zal krijgen: Arkansas, Kentucky en Oregon. Maar sterk van de lijn van de afgelopen tijd zullen ze niet afwijken. De gedelegeerden gaan in grot meerderheid naar de lijstaanvoerders.



maandag, mei 17, 2004
Handel in de kandidaten
Een aantal sites bieden je de mogelijkheid om te handelen in aandelen presidentskandidaten. Bijvoorbeeld de 2004 US Presidential Vote Share Market. De achterliggende gedachte is dat de koers op zulke beurzen een indicatie vormen voor hoe het met de kandidaten zal aflopen in de presidentsverkiezingen van 2 november. Ik ben nog niet helemaal overtuigd. Zo vraag ik me af of de marktmechanismen die ongetwijfeld een rol spelen op deze beurs wel zomaar één op één overgenomen kunnen worden in de presidentsrace. Maar interessant is het wel en er zijn meer sites die iets soortgelijks doen, zoals:
Newsfutures.com
Presidentialmartket.org



Democraten in Boston
De Democratic National Convention vindt dit jaar plaats van 26 tot en met 29 juli in Boston, Massachusetts, toevallig ook de woonplaats van John Kerry, die op deze conventie gekozen zal worden als Democratisch kandidaat voor het presidentschap. Maar dat was nog niet bekend toen de locatie bekend werd gemaakt van de conventie van dit jaar. Er komen 4319 gedelegeerden op het evenement af, waarvan de meerderheid op Kerry zal stemmen.
Vroeger was het nog spannend wie er gekozen zou worden op de conventie, maar tegenwoordig wordt het al redelijk snel duidelijk wie de kandidaat wordt, al tijdens de voorverkiezingen. Dus zijn de conventiedagen vooral bedoeld om reclame te maken voor partij en vooral kandidaat. De nationale media zijn niet meer zo geïnteresseerd en hebben hun camera's niet meer alle dagen rechtstreeks gericht op het podium. Alleen de acceptance speech van de kandidaat mag rekenen op ruime belangstelling van de networks. De nieuwszenders (Fox News, CNN) zijn er wel vrijwel de hele conventie bij.



Deadline symposium
Vandaag is de laatste dag dat u zich kunt inschrijven voor het symposium "De Nederlandse media en de Amerikaanse presidentsverkiezingen", dat op 22 mei 2004 zal worden gehouden in Utrecht. De details vindt op de website.



zondag, mei 16, 2004
The White House Mess – Christopher Buckley
Dit boek is een parodie op alle opgeblazen memoires van oud-medewerkers van het Witte Huis, nadat zij het veld hebben moeten ruimen voor de volgende ploeg. Het beste voorbeeld daarvan is natuurlijk All too human, van George Stephanopoulos, een van de naaste medewerkers van president Clinton.
Alles gaat mis in het Witte Huis van president Thomas N. Tucker (TNT), en wordt opgeschreven door de persoonlijk assistent van Tucker, Herbert Wadlough. Het begint bij de inauguratie van Tucker en de weigering van oud-president Reagan om het Witte Huis te verlaten. Een oorlog tegen een nietszeggend eilandje mag niet ontbreken (in dit geval Bermuda) en de seksuele spanningen tussen president en First Lady maken de chaos compleet.



Misverstanden: op 2 november kiezen de Amerikanen hun president
Op 2 november kiest de Amerikaanse bevolking geen president. Ze kruisen wel een vakje aan achter de naam van hun kandidaat maar in werkelijkheid kiezen ze kiesmannen. Deze kiezen op hun beurt weer de president. Het staat de kiesmannen in principe vrij om te kiezen wie ze willen, maar aangezien de kiesmannen uitgekozen worden door de partij en allen trouwe partijgenoten zijn, zal de uitslag van het kiescollege zich volledig conformeren aan de stemming van het volk.
Amerika is in districten ingedeeld met één kiesman per district volgens het "winner takes all"-principe. Staten met een grote bevolking hebben meer districten en dus meer kiesmannen te verdelen. Daarom zijn staten als Californië, New York, Florida en andere grote "east coast"-staten zo belangrijk.
Een interessante situatie zou zich voordoen wanneer de president elect (degene dus die volgens het optellen van de kiesmannen zou winnen) komt te overlijden voordat het kiescollege gestemd heeft. Als de vice-president (die overigens niet gekozen wordt, maar door de presidentskandidaat is aangewezen) een incompetente persoon is, dan zijn de kiesmannen niet verplicht om hem te kiezen. Echte verkiezingsliefhebbers hopen dit scenario ooit mee te maken. Maar journalist Jeff Greenfield (politiek analist bij CNN, vroeger bij ABC) heeft een roman geschreven met dit probleem als basis: The people's choice.



geen nieuws uit Las Vegas
Als de Amerikanen (generalisatie) zich ergens druk over maken, dan is dat het gedoe in Irak. Maar ook dat staat niet echt in de weg van het dagelijks leven. Ik kan dus, hoe dicht ook bij de bron, weinig nieuws melden. Of het moet zijn dat de keus van John Kerry van zijn VP de gemoederen in Washington bezig houdt. John McCain blijft maar opduiken maar die wil nog steeds niet. Jeff Greenfield van cnn gaat voor Harry Truman. Er staat nergens dat de VP in leven moet zijn. Zoek maar op.
Tot zover de VS. Ik ga gokken. Ongetwijfeld op het verkeerde paard.




© Marc van Gestel 2003 - 2004