De Amerikaanse presidentsverkiezingen 2004

Nog tot de presidentsverkiezingen van 2008


Home
About this weblog
Bronnen
Mail mij
Atom
This gif is freely copyable. Just right click, save Powered by
RSSify at WCC

This page is powered by Blogger. Isn't yours?

vrijdag, oktober 03, 2003
Generaal online
Als je later aan je campagne begint, dan duurt het ook even voordat je je eigen weblog hebt. Ik kan tenminste zeggen dat ik al een weblog had voordat generaal Clark er een had (sterker, voordat hij zich kandidaat had gesteld). Maar ik ben dan weer geen presidentskandidaat.
Clarks weblog heet “Generally speaking”. Hij zal er zo’n een keer per week in schrijven. De rest zal worden gevuld door andere bloggers, onder wie zijn zoon Wesley Clark Jr. Er mag ook door de lezers van het weblog gediscusieerd worden. Dat leverde al snel de volgende opmerking op: "I’ve been a Democrat for 30 years. Clark’s been one for less than a month? It is not realistic to think you can join the party one month and be the leader of that party." Good point.



The money trail
De deadline voor het inzamelen van campagnegeld voor het derde kwartaal was 30 september. De Democraten werden, zoals verwacht driemaal ingehaald door president Bush, met één hand voor zijn ogen en de andere op zijn rug gebonden. In de laatste drie maanden haalde hij tussen de 48 en 50 miljoen dollar op.
Dean wilde de 15 miljoen dollar ophalen, en had nog 1400 fondsenwerfactiviteiten (gelinkt via een conference call) te gaan. De Dean-campagne, net als andere, ontkende in de fondsenwerving last gehad te hebben van de kandidatuur van Wesley Clark. Clark haalde overigens zo’n 2,5 miljoen dollar binnen.
John Kerry haalde tussen de 4,5 en 5 miljoen dollar binnen, Lieberman 4 miljoen en Edwards 2,5 tot 3 miljoen. Gephardt en Graham wilden nog geen cijfers vrijgeven. De campagne van Sharpton was niet te bereiken, en die van Moseley Braun had nog geen totalen, al moet het natellen van die ene schoenendoos vol geld toch niet zo’n probleem zijn.



Clark zoekt steun in Washington
Generaal Clark bezoekt het Capitool in de hoop Afgevaardigden en Senatoren warm te maken voor zijn jonge campagne. Hij ging langs bij meer dan 60 Democratische afgevaardigden. Velen werden enthousiast gemaakt. Bijvoorbeeld Brian Baird die voor Washington in het Huis zit: "If the American people could spend an hour asking questions of Wesley Clark without a script and spend an hour asking questions of George Bush, Wesley Clark would win by 20 points. He was informed, articulate and has a clear vision for the country." Clark kan tevreden zijn.



Leegloop bij Sharpton
Dominee Al Sharpton is eigenlijk de hele campagne al kansloos geweest. Hij is in ieder geval stukken minder succesvol dan zijn Democratische evenknie dominee Jesse Jackson ooit is geweest. Nu wordt bekend dat zijn campagneleider, Frank Watkins, de Sharpton-campagne heeft verlaten. Samen met diens campagnecoördinator in South Carolina Kevin Gray. Beiden hadden voor Jesse Jackson gewerkt in de jaren tachtig. Beiden zeggen Sharpton te blijven steunen en op hem te stemmen. Yeah, right. Blijf dan.



donderdag, oktober 02, 2003
Stratego
Nu Dean miljoenen binnensleept en generaal Wesley Clark de peilingen binnenstormt, wat doen de andere Democratische presidentskandidaten dan?
Ze veranderen hun campagne van koers. Anders is het einde oefening.
Bob Graham, senator uit Florida zet alles op alles in Iowa. Eindig bij de top-4 in die staat en hoop op een wonder in de vorm van momentum. Geld binnenhalen is hem voor het derde kwartaal op rij niet goed gelukt.
Joe Lieberman wordt juist geadviseerd Iowa te laten schieten. Dat bespaart geld dat hij dan kan steken in de race na Iowa en New Hampshire, namelijk in Arizon, Delaware, Oklahoma en South Carolina.
John Edwards zal zich waarschijnlijk richten op Iowa en South Carolina en minder op New Hampshire. Verder is hij met meer kritiek op zijn concurrentie gekomen, als deel van een vooropgezet plan om hem juist nu te profileren. Zeggen zijn adviseurs.
Dick Gephardt haalt genoeg geld binnen om zich wel te kunnen richten op Iowa, waar hij zeker kansrijk is. Verder gaat hij door met het veroveren van vakbondssteun, maar omdat de AFL-CIO-vakbondskoepel nog steeds niet zijn rechtstreekse steun aan Gephardt geeft, moet dat dus vakbond voor vakbond.
John Kerry is gefrustreerd, omdat de vroege koploper Dean aan zich heeft moeten laten voorbijgaan, en nu de aandacht van Clark moet doorstaan. Maar hij heeft geld en in New Hampshire, de staat waar hij eigenlijk MOET winnen, laten de peilingen hem steeds dichter bij Dean komen.
Carol Moseley Braun, Dennis Kuchinich en Al Sharpton: ach…



That’s entertainment
Het blijft een gok. Weg van de vertrouwde politieke zondagochtendprogramma’s maar juist als gast in een late night show optreden. Howard Dean, de Democratische presidentskandidaat, durft wel. Hij ging langs bij Jaaaaaaaaay Leno! Grote kin. Juist. Die.
Veel kijkers, dus veel potentiële kiezers. Dus de bekende reeks van grappig bedoelde stukjes. Het blijft Jay Leno. “Live, from Burbank, California, here’s…”
En daar stond Dean, gitaar spelend op een straathoek, gitaarkist geopend voor hem, voor geld. Borden naast hem maakten de bedoeling duidelijk. Anders begrijpen de voorbijgangers hem niet. Want goede kans dat ze nog nooit van Dean hebben gehoord: “Your change for real change” en “Will strum for presidency.” Amerikaanse humor.



We want Moore
Hij is erg links (voor Amerikaanse begrippen), erg dik en erg Amerikaans: documentairemaker, activist en auteur Michael Moore, die iedereen zou kunnen kennen van de documentaire Bowling for Columbine of van tv-series als TV Nation of The Awful Truth. En vergeet zijn boeken niet! Stupid White Men werd door zijn uitgever uit de schappen van de boekwinkels gehouden, zo vlak na 11 september 2001. De inhoud was zo confronterend, daar zou Amerika niet op zitten te wachten. Nationale held president George Bush werd overigens ook keihard aangepakt in het boek. Dat zou ook een reden kunnen zijn geweest. Maar het boek verscheen toch, en werd meteen een bestseller. Voor maanden. Ook in Europa.
Moore komt weer met een boek: “Dude, where’s my country?” Wederom is niemand veilig in dit boek. George Bush en zijn zakenvriendjes voorop. Maar ook wetgevers en zelfs je rechtse schoonbroer, “who manages, year after year, through his babbling idiocy, to ruin Thanksgiving dinner. ”Het is bijna sinterklaas (ik zag in ieder geval alweer pepernoten in de Albert Heijn. Op 30 september).



Peilgeil in South Carolina
John Edwards doet het goed in South Carolina. Hij is senator voor North Carolina, dus dat mag geen enorme verrassing heten. Wat wel opvalt is dat in de staat 42 procent van de Democratische kiezers nog geen keus heeft kunnen maken tussen de kandidaten. Edwards had 16 procent. Lieberman en Wesley Clark hadden beiden 7 procent, Dean had 6 procent en Kerry, Gephardt en Sharpton stonden op 5 procent. Lieberman deed het in de vorige peiling in South Carolina nog een stuk beter. De grote hoeveelheid mensen die het nog niet weet maakt de peiling overigens vrijwel waardeloos.



Nieuw record voor Bush
President Bush krijgt een eigen sectie in het Guinness Book of Records. Vast niet, maar hij verdient het wel. Hij brak zijn eigen record van geld inzamelen op één dag in het Amerikanse Midden Westen, met slechts twee stops. Eindresultaat (tromgeroffel) 5,3 miljoen dollar. 1700 supporters van Bush betaalden ieder 2000 dollar voor een boterham en een speech van Bush. In de daarop volgende recepties kwam het eindbedrag tot stand. Sommige Democraten halen dat bedrag niet eens in driekwart jaar.



woensdag, oktober 01, 2003
Plannen Dean
Democraat Howard Dean heeft aangekondigd dat hij een evenwichtig budget belangrijker vindt dan uitgaven voor een aantal bij Democraten geliefde binnenlandse programma’s. Maar hij zegt ook dat hij het creëren van banen belangrijker vindt dan de staatsschuld. Dan maar wat langer in het rood. Dean heeft nog steeds geen economisch plan ontvouwd, maar delen ervan zijn in interviews wel al aan bod gekomen. Heilig doel is het terugbrengen van de staatsschuld in het zwart in 2008. Dean en zijn campagneteam weten nog niet zeker of dat gaat lukken. Maar hij zal daarvoor niet op de militaire uitgaven beknibbelen en hij wil ook meer geld uitgeven aan ziektekostenverzekeringen, speciaal onderwijs en fondsen voor stadsvernieuwing. Hij wil niet bezuinigen, maar de uitgaven inperken. Tegenstanders zullen dat een woordspel noemen. Gephardt heeft Dean al aangevallen op het weglaten van Medicaid als beschermd programma.
Verder had Dean complimenten over voor ex-president Clinton, die hij het grootste politiek talent noemde sinds Franklin Roosevelt.



The T-word
Aardige discussie tussen Tim Russert, presentator van het belangwekkende NBC-programma Meet the press en Democratische presidentskandidaat Dick Gephardt:

MR. RUSSERT: Can you tell the American people we have to raise taxes?
REP. GEPHARDT: I will tell the American people that we need an economic plan, a lot like we had in the early ’90s. It’ll be different because we had different circumstances. But an economic plan that does all the right things to get us to the right economy. There was an article yesterday in The New York Times, Roger Gibboni of Mexico, Missouri, lost his job. He was making $19 an hour with benefits; now he’s making $8, $9 an hour without benefits. And he said in the article, “The tax cut isn’t helping me. I need a job that has good benefits.” That’s what we need to produce and I will as president. That’s what I want to do.

MR. RUSSERT: Even if it means raising taxes as part of that puzzle?
REP. GEPHARDT: I’m gonna have an economic plan that is gonna be fair, that is gonna move us in the right direction. I’ve done it. This is no mystery anymore. We know how to do this. The Republicans mess it up every time they get a chance. We know how to do this and I will do it.


Gephardt kan het niet over zijn lippen krijgen om op tv te zeggen dat hij de belastingen zal verhogen. Hij geeft dus geen rechtstreeks antwoord op de vraag. Geeft hij wel rechtstreeks antwoord, dan kan hij zijn campagne namelijk afblazen. Het is onmogelijk in de VS de presidentsverkiezingen te winnen als je als kandidaat aankondigt de belastingen te verhogen, geeft niet wat je voor moois met het geïnde geld gaat doen. Ook dat is politiek in Amerika.



dinsdag, september 30, 2003
Opvallend
Generaal Wesley Clark doet het goed in de peilingen, maar volgens de Wall Street Journal toonden twee peilingen in Iowa aan dat wanneer “generaal” wordt weggelaten, blijkt dat bijna niemand weet wie Clark is. OK, een van de peilingen was in opdracht van Dick Gephardt en John Edwards, Clarks Democratische concurrenten, maar ook de onafhankelijke SuveyUSA-peiling wees hetzelfde uit. Maar de vraagstelling is natuurlijk academisch. Er staat generaal voor de naam, en dat zal Clark zeker gaan uitbuiten.



Met de muziek mee
Boys on the bus. Zo heten de journalisten die achter een kandidaat aan reizen en daar verslag van doen. En er dan na de verkiezingen een boek over schrijven (mocht de kandidaat het tot de verkiezingen in november uithouden). Een boek dat ik dan weer koop. Iedere journalist wil nu graag mee met generaal Wesley Clark. Journalisten wedden niet graag op het verkeerde paard, dus proberen ze met hun verslaggeving bij te dragen aan het succes van de kandidaat die ze volgen. Gewoon, voor die boekendeal. Erg hè?
Soms is de kandidaat zo vervelend dat de journalisten hem alsnog de grond in schrijven. Vraag maar aan Al Gore. Of liever aan de journalisten die hem volgden.
De journaliste van Newsweek mag van haar baas met Clark mee. Clark is op dit moment nog heel open naar de pers. Hij klaagt ook in hun bijzijn over andere journalisten. Heerlijk, vinden journalisten dat. Mooie stukjes. Persoonlijk relaas. Straks, mocht Clark de Democratische kandidaat worden, zitten de journalisten achterin de campagne-Boeing, en neemt de afstand tot de kandidaat alleen maar toe. En hij wordt voorzichtiger. Dus nu is het moment om gebruik te maken van de onervarenheid en openheid van Clark. Dat weten ze bij Newsweek heel goed. Dat weten ze bij de hele pers heel goed.



Peilgeil met Bush
De laatste Newsweek-peiling is binnen. Het algehele optreden van president Bush is weer eens gepeild. Hij staat op 52 procent en dat is weer 1 procent hoger dan vorige week. Gejuich in de West Wing. De waardering voor zijn binnenlandse veiligheidsbeleid is vier procent gestegen naar 70 procent. Nog meer gejuich. Zijn Irak-beleid staat echter op 47 procent. Onschuldig gefluit, staren naar het plafond. Papiertje verfrommelen en in de prullenbak gooien. Ontkenningsfase. Nog maar eens naar elkaar kijken: 70 procent! Goed doet onze president het, toch?

Intussen blijft landelijk gezien Clark de populairste kandidaat. Hij steeg 2 punten naar 16 procent gevolgd door Howard Dean (12 procent) en John Kerry (10 procent).
Maar in een strijd tegen president Bush verliezen alle Democratische kandidaten het nog steeds.
Clark – Bush: 43-49
Kerry – Bush: 42-50
Dean en Gephardt staan 14 punten achter op Bush als zij nu de Democratische kandidaat zouden zijn. Vreemd is daarom het resultaat van de vraag: moet Bush herkozen worden? 46 procent van de ondervraagden zegt ja, 47 procent zegt nee. Tot zover de betrouwbare opiniepeilingen.



Geveinsd onverschillig
Bush is niet bang. Hij gaat vast en zeker winnen. Toegegeven, een paar maanden eerder was hij er iets meer van overtuigd. Maar gelukkig heeft hij zijn gelijkenis als action figure nog om hem aan die mooie tijd te herinneren. Maar de opgeruimde “niets aan de hand”-houding van nu begint wat ongeloofwaardig te worden. Dus wat roep je dan? Of in het geval van Bush, laat je dan roepen? "We've always said that the election will be close," zegt de opiniepeiler van Bush-Cheney, Matthew Dowd. Maar het lijkt steeds meer een foto finish te worden.
De situatie lijkt weer zoals hij was voor de oorlog tegen terrorisme en Irak, twee werelden, ernstig verdeeld, als in de nadagen van de vorige verkiezingen. Een Republikeinse strateeg zegt: "We're looking at, in effect, two nations that, on some level, barely seem to know or understand each other." Wat is dus nodig? Zoveel mogelijk stemmers uit je eigen wereld mobiliseren, en maar vergeten wat er in de andere wereld gebeurt.



zondag, september 28, 2003
Peilgeil in New Hampshire
De eerste peiling met nieuwe kandidaat generaal Clark heft niet veel verrassends opgeleverd. Howard Dean leidt nog steeds, en goed ook. Hij heeft een flinke voorsprong op zijn naaste rivaal John Kerry: 36 tegen 24 procent. Generaal Clark heeft slechts 8 procent. Rekenen de onderzoekers ook de onafhankelijke kiezers mee die de intentiehebben om mee te stemmen met de Democratische voorverkiezing, dan zijn de cijfers iets anders: Dean 35 procent, Kerry 22 procent, Clark 11 procent. Het wachten is op de volgende peilingen, wanneer Clark de kans heeft gehad om ook daadwerkelijk campagne in New Hampshire te voeren.



Giro 527
In het licht van de wijzigingen in de wet op de campagnefinanciering is het aardig om te weten dat er politieke fondsenwervingsgroepen zijn die 527’s heten. Zij zijn vernoemd naar een sectie van de belastingwet waarin deze non-profitgroepen staan omschreven. Zij zijn met de wetswijziging namelijk nog belangrijker voor de Democraten geworden dan zij al waren. Zij gaven in 2002, dus tijdens de tussentijdse verkiezingen voor het Congres, 185 miljoen dollar uit voor Democratische doelen. Dat was het dubbele van wat de Republikeinse 527-groepen uitgaven in dat jaar.
De Democraten kunnen deze 527-groepen gebruiken ter compensatie van het verlies van de donaties van de rijke aanhangers van de Democraten (de “soft money”), die onder de nieuwe wet niet meer onbeperkt geld mogen storten. De 527-organisaties mogen onbeperkt geld inzamelen en voor vrijwel alle verkiezingsactiviteiten aanwenden, met uitzondering van donaties aan en reclamespotjes voor specifieke kandidaten.
Ook organisaties die onder andere secties van de belastingwet vallen kunnen geld uitgeven om verkiezingen, wetgeving en openbaar beleid te beïnvloeden. In de afgelopen drie jaar zamelde de Democratisch georiënteerde American Federation of State, County and Municipal Employees het meeste geld in en gaf het ook weer uit: 37 miljoen dollar. De grootste individuele contribuant van 527-organisaties was Jane Fonda, die 13 miljoen dollar gaf aan pro-abortusdoelen.



Where’s Bob?
Al weer een tijd niets van gehoord: Democratische kandidaat Bob Graham, senator voor Florida. Het geld wil maar niet binnenstromen, en media-aandacht gaat ook al niet zijn kant op. Zijn fondsenwerfcoördinatoren voor California en New York zijn er mee opgehouden. Een van hen heeft zich bij de campagne van Wesley Clark aangesloten. De overblijvers in het Graham-kamp ontkennen dat er ook maar één vuiltje aan de lucht is. "The notion that somehow there is a dark cloud hanging over the campaign is just baloney," zei campagnemanager Paul Johnson. De campagne wacht in ieder geval de fondsenwerfperiode af en beslist dan of de kandidatuur van hun kandidaat nog levensvatbaar is. Graham heeft een uitweg: hij kan een vierde termijn als senator dienen. Dat lijkt op dit moment het beste wat hij er uit kan slepen.



Bush bashing tijdens het eten
Ja, tijdens een fondsenwerfdiner, na het debat tussen de Democratische kandidaten, kwamen ze pas echt los. Toen werd gedaan wat voor de camera’s was nagelaten: de aanval op Bush werd ingezet. Te laat natuurlijk. Maar Howard Dean ging voor.
De 650 donoren, die minstens 1000 dollar per couvert betaalden, mochten zich vergapen aan vrijwel alle kandidaten en komiek Al Franken, die gastspreker was. De voorzitter van de Democratische Nationale Commissie, Terry McAuliffe, was strijdvaardig: “we beat the father, and we’re going to beat the son.” Maar daarvoor moeten ze ook nog de heilige geest verslaan.



Smerige t-shirts
T-shirts die deze zomer op een conventie van College Republicans, studerende Republikeinen, werden aangeboden, hebben de woede van Democraat John Kerry op de hals gehaald. De shirts hadden teksten zoals "No Muslims No Terrorism" en "The Clinton Legacy", met daarop het World Trade Center nadat er een vliegtuig in was gevlogen. Kerry verstuurde een e-mail met daarin de oproep hem te steunen en zo een tegenstem te bieden tegen de verdelende politiek die sommige Republikeinen proberen op een nieuwe generatie over te brengen. De College Republicans zeggen van niets te weten en de Bush-campagne heeft zich van deze zaak gedistantieerd.




© Marc van Gestel 2003 - 2004