De Amerikaanse presidentsverkiezingen 2004

Nog tot de presidentsverkiezingen van 2008


Home
About this weblog
Bronnen
Mail mij
Atom
This gif is freely copyable. Just right click, save Powered by
RSSify at WCC

This page is powered by Blogger. Isn't yours?

zaterdag, oktober 25, 2003
RTL Boulevard of broken dreams
Een van de eerste actualiteitenrubrieken op de Nederlandse tv die wat dieper op de Amerikaanse verkiezingen in ging was natuurlijk RTL Boulevard. Jammer dat ze mijn weblog niet hadden gelezen, want vrijwel elke nieuwtje bleek niet te kloppen. Ook een gave op zich. Zo noemden ze Bob Graham nog, terwijl die zijn campagne al heeft opgedoekt, noemden ze Howard Dean een controversiële huisarts (dan waren Jimmy Carter en Michael Dukakis ook controversieel), of wisten ze – net als een aantal Nederlandse kranten – te melden dat sommige kandidaten zich diep in het rood had gewerkt door miljoenen meer uit te geven dan ze hadden binnen gehaald. Als ze even hadden teruggebladerd hier, dan hadden de koene redacteuren van RTL Boulevard kunnen zien dat een aantal Democratische kandidaten meer hadden uitgegeven dan ze in het derde kwartaal aan financiën hadden binnengesleept. Maar reken maar dat er nog geld in de schatkist zit, hoewel we ook zeker kunnen zijn dat dat voor sommige kandidaten na januari niet meer het geval zal zijn.
Hoe dan ook: ik moet niet al teveel zeuren, want Beau en zijn beestenboel besteedden in ieder geval wel aandacht aan mijn hobby. Dat heb ik Nova en Twee Vandaag nog nauwelijks zien doen.



Te(ge)n aanval
Gisteren op de boekenbijlage van NRC Handelsblad een hele pagina van Marc Chavannes, de NRC-correspondent in de VS, over alle kritische boeken die verschenen zijn over Bush en zijn regeringsperiode. Ik heb er al een paar bij Amazon besteld, maar als lezer werd je niet veel wijzer van de boekbesprekingen. Zo behandelde Chavannes ook een aantal titels van de Bush-fanclub, zoals van de giftige blondine Ann Coulter, die haar boeken met onverdund accuzuur schrijft en Bill O’Reilly, die zijn boek de feitelijk onjuiste titel The O’Reilly factor. The spin stops here, heeft meegegeven. U begrijpt dat waar in de titel “stops” staat “starts” had moeten staan. Slordige uitgever. Maar wat de enorme stroom van anti-Bush literatuur (Michael Moore – Dude where’s my country?, AL Franken – Lies and the lying liars that tell them, Molly Ivins – Bushwacked) onderscheidt van de anti-“Liberal” werken van Coulter (“Slander” en “Treason” en Bernard Goldberg (Bias. A CBS insider exposes how the media distort the news) is dat de linkse schrijvers hun feiten checken en lekker weglezen en dat de rechtse schrijvers boos en verzuurd zijn en met hysterische aanvallen op de man spelen, niet gehinderd door de feiten. Er is eigenlijk maar één rechte auteur die humor weet te verwerken in zijn boeken en dat is P.J. O’Rourke (“Parliament of whores” en “Eat the rich”). Maar van hem is er geloof ik recentelijk niets verschenen. Jammer, want ik mag zulke boeken graag lezen, van beide kanten.



vrijdag, oktober 24, 2003
Zoeken op de vuilstort van Vermont
Zo is het jarenlang stil bij de staatsarchieven in Montpelier, Vermont, en zo lijkt het alsof het hele land zee en bezoekje wil brengen. Wat is het geval? Howard Dean is ex-gouverneur van Vermont. Als er ergens zaakjes met een kwaaie reuk over Dean te vinden zijn, dan is het in het staatsarchief van Vermont. Dus daar lopen journalisten, concurrerende campagnes, politieke tegenstanders en zelfs leden van Deans staf de deur plat. Op zoek naar “dirt.” Archiefmedewerkers noemen de nieuwsgierigen de “Dean Divers.” Die spitten nu 600.000 pagina’s gegevens door van de 12 jaar dat Dean gouverneur is geweest. Er is nog niets geïndexeerd, dus het zoekt niet echt makkelijk. De archiefstaf zit er met zijn neus bovenop om ervoor te zorgen dat er niet stiekem iets gewijzigd wordt of meegepikt. Een deel van het archief uit de periode van Deans gouverneurschap is trouwens nog niet publiek toegankelijk. Die gaan pas tien jaar na archivering open.



Follow that truck!
Angstig moment voor Howard Dean. Bij een campagnestop in New Hampshire sprong hij even voor de lol achterop bij een truck die langzaam voorbij reed, in de veronderstelling dat de chauffeur toch aan het stoppen was. Maar die had de Democratische kandidaat niet gezien en reed er vandoor, met Dean die zich goed moest vasthouden. De camera van een campagne-staflid filmde de “ontvoering” van de kandidaat. Gelukkig stopte de truck al binnen de minuut. Als de geheime dienst er bij was geweest om de kandidaat te beschermen, was er waarschijnlijk een vuurgevecht ontstaan.



Kandidaatsvlucht
Kandidaten vliegen het hele land door, maar liefst niet in lijnvliegtuigen. Zij maken gebruik van Air Force One (die natuurlijk alleen beschikbaar is voor president Bush, die overigens braaf betaalt voor de kerosine en het wc-papier aanboord) of van vliegtuigen die door vakbonden, bedrijven en andere belangengroepen tegen betaling beschikbaar worden gesteld. John Edwards heeft al voor 138.000 dollar gevlogen met een vliegtuig van een advocatenkantoor uit Dallas (krijgt hij dan ook airmiles?). De kosten moeten een equivalent van normale vliegtickets zijn, maar het vliegen met een privé-vliegtuig heeft als voordeel dat het zijn eigen dienstregeling heeft, namelijk die van de kandidaat zelf.
Dick Gephardt gebruikt ook privé-vliegtuigen, onder ander op kosten van een vakbond (maar dat viel te verwachten bij Gephardt, voor wie mijn weblog al langer volgt). Maar Gephardt stapt ook nog regelmatig in een lijndienst. Sommige kandidaten maken sporadisch gebruik van privé-vliegtuigen. Alleen Dennis Kuchinich vliegt principieel alleen met lijndiensten.



Nog meer debatten
Op 24 november is alweer het zesde nationale debat met de Democratische presidentskandidaten. Ditmaal in Des Moines, hoofdstad van Iowa. Dus vooral daar zal met meer dan gemiddelde interesse worden afgestemd op MSNBC of het lokale WHO-TV, een affiliate van netwerk NBC. Debatsleider is Tom Brokaw, voorlezer van NBC News. Op 26 oktober is debat nummer 5, in Detroit en uitgezonden door Fox News Channel. Het zevende en laatste debat zal zich in New Hampshire afspelen. Datum nog onbekend.



Heel Gallië? Nee…
New Hampshire de eerste staat waar voorverkiezingen zijn? Niet waar. Die zijn in Washington DC. De partijen negeren dat en Iowa en New Hampshire kijken boos naar het kleine stadsstaatje, omdat het de jarenlange traditie onder druk zet. Maar Washington heeft de voorverkiezingen niet naar voren geschoven om meer macht of geld te krijgen, maar om de aandacht te vestigen op het dramatische gebrek aan kiesrecht in DC. De hoofdstad heeft als staat namelijk weinig in te brengen in de Amerikaanse politiek. Er is bijvoorbeeld niet eens een senator voor DC. De stadstaat is de enige staat die niet wordt vertegenwoordigd in het Amerikaanse Congres. Ze hebben niet eens een eigen budget. Maar beide grote partijen vinden het wel best zo en doen alsof Washington DC niet bestaat.



donderdag, oktober 23, 2003
Opa en oma tegen Bush
De populariteit van president Bush daalt bij de oudere kiezers. Zij waren als blok belangrijk voor de Republikeinen in 2002, dus het is een zorgwekkende ontwikkeling. Onder de kiezers van 65 jaar en ouder heeft hij nu de voorkeur van 41 procent, volgens een peiling van de New York Times en CBS News. Dat was in mei 63 procent en in juli 44 procent. De belangrijkste redenen, het is niet nieuw meer, zijn de economie, de aandelenmarkt, de situatie in Irak en de vaste zorgpunten Medicare en de prijs van medicijnen.



e-mail commando
Ik dacht dat ik al redelijk fanatiek was in het vullen van dit weblog, maar het kan – gelukkig – nog veel erger. David Sirota werkt zich elke ochtend door stapels informatie heen, pikt daar alles uit wat president Bush en zijn kabinet in een kwaad daglicht stelt en stuurt het resultaat per e-mail naar alle journalisten en politieke adviseurs die Washington rijk is. Time promoveerde Sirota tot “e-mail commando.” Zijn mails zijn nog niet dodelijk, maar wel hinderlijk. Hij is in zijn eentje wat in 1992 de “War Room” was, de plek waar de politiek adviseurs van Clinton hun tegenstanders en de media in de gaten hielden en bij elk blipje op het radarscherm in actie kwamen om het voor “hun” kandidaat op te nemen.
Zo maakte Sirota het minister van buitenlandse zaken Colin Powell moeilijk door hem te confronteren met een uitspraak van Powell uit 2001, waarin hij zei dat Irak geen gevaar was voor zijn buren, omdat ze toch geen masavernietigingswapens hadden. Oeps.
Sirota’s mails zijn in lijn met een nieuwe beweging binnen de Democratische partij die vindt dat ze dezelfde agressieve tactieken moeten gebruiken als de conservatieve Republikeinen. Die lopen 24 uur per dag te hoop tegen centristisch beleid, de e-mails van Sirota moeten het omgekeerde bewerkstelligen. Hij is online te vinden bij het Center for American Progress, waar hij het Progress Report bijhoudt.



Kandidaten pesten
Columnist Andy Borowitz probeert van de brave campagne tot nu toe toch nog iets leuks te maken in zijn eigen column. Ik neem hem maar in zijn geheel over. Dat vult weer lekker en het scheelt een klik naar Time Online:

‘Real Mature’
Tag-team Dems go nasty in Iowa fight

The race for the Democratic presidential nomination took a nasty turn tonight as Sen. John Kerry (D-MA) and Rep. Richard Gephardt (D-MO) were caught keying the car of former Vermont Governor Howard Dean in the parking lot of the town hall in Davenport, Iowa.

THE BRAZEN ACT of vandalism occurred during a candidates’ forum in Davenport, as Kerry and Gephardt took advantage of a long-winded comment by Sen. John Edwards (D-NC) about his humble beginnings to slip out of the town hall building and into the parking lot.

The two mischievous Democratic hopefuls then used their keys to make disfiguring white scratches the length of Gov. Dean’s taupe-colored Toyota Camry.
In an official statement, Gov. Dean blasted his two rivals, saying, “Real mature.”

Political insiders say that the prank, coming on the heels of another incident over the weekend in which Kerry and Gephardt hurled rolls of toilet paper into the trees on Gov. Dean’s front yard, may be signs that the two candidates are growing desperate because their campaigns have yet to catch fire.

But Timothy Vincent, who teaches a graduate course in babyish political pranks at the University of Minnesota, says that such tactics can be surprisingly effective.

“In 1988, Al Gore dropped out of the race after Michael Dukakis sprayed shaving cream on his door knob,” Vincent says. “The rest is history.”



Peilgeil in Iowa
De meningen in Iowa, toneel van de eerste Caucus (meervoud volgens Frans Verhagen van amerika.nl: Caucasussen. Tuurlijk), zijn weer eens gepeild. En zoals te verwachten richt de strijd zich op Howard Dean en Dick Gephardt. De Zogby Poll heeft Gephardt op 22 procent en Dean op 21 procent, met een ruime 26 procent van de waarschijnlijke Democratische kiezers nog onbeslist. De rest van het veld doet eigenlijk niet mee. De foutmarge is een verbazingwekkend grote plus of min 4,5 procent. Dat is wel heel erg ruim en betekent dat er maar een relatief klein aantal mensen is gepeild.



Invloed van Dean op Democratische partij
De discussie in de Democratische partij over de vraag of Howard Dean wel een geschikte kandidaat is, zal nog wel een tijdje doorgaan, maar volgens velen staat vast dat zijn kandidatuur hoe dan ook van groot belang is voor de Democratische partij. Wat er ook gebeurt, Dean is bezig een nieuwe basis te leggen voor de partij, wat betreft groepen kiezers en dus ook wat betreft financiële basis.
Sommige partijbazen vergelijken hem met kansloze Democraten zoals George McGovern, Walter Mondale en Michael Dukakis. Maar dat doet hem geen recht. Zijn aanhang is namelijk veel nuchterder en minder “liberal”dan die van zijn vermeende voorgangers. Zij wijken helemaal niet zoveel af van de “mainstream” Democraten, al blijft het partij-establishment sceptisch. Maar toch: Dean verandert de dynamiek van de traditionele Democratische presidentscampagne. Hij gebruikt internet als geen ander, haalt ongekende bedragen aan donaties binnen en bouwt een supportersbasis op vanaf de grond, zonder daarbij zijn hoofd te laten hangen naar belangengroepen.
Samuel Popkin, politiek wetenschapper aan de University of California: "New blood is important whether it wins right away or not. There are 'new blood' losers and bad losers" Dean is de te kloppen man.



Grote broers
Zowel de Democraten als de Republikeinen lijden aan dezelfde verzamelwoede: die van gegevens van individuele kiezers. Het Democratisch Nationaal Comité (DNC) heeft zelfs twee systemen. Het eerste, DataMart, is een database met kiezersinformatie met 158 miljoen records. Het systeem is gekoppeld aan Demzilla, een systeem dat contacten van de partij met donateurs en activisten onderhoudt. De Republikeinen bezitten de Voter Vault, een enorme database met 165 miljoen namen.
Wat doen ze er mee? Precies uitzoeken wie er op welke partij stemt, van stad, straat tot en met individu, zodat de partij op het laatste moment nog de juiste mensen kan mobiliseren om naar het stemlokaal te gaan. En een paar stemmen kunnen net de doorslag geven, zo hebben de partijen geleerd van Florida in 2000. De lijsten zijn niet alleen handig om uit te vinden wie op welke partij stemt, maar om de geschikte personen te overdonderen met e-mails en verzoeken tot individuele donaties. Vroeger moesten bijvoorbeeld de Republikeinen maar hopen dat de lijst met geregistreerde vissers die zij achterover hadden gedrukt aansloot op hun gok dat vissers vast Republikeins stemmen. Nu spuugt de database heel precies uit waar iemand op stemt en wat voor issues hem of haar na aan het hart liggen. Elk record in de Democratische database bestaat uit wel meer dan 300 losse kenmerken. Een precisie-instrument dus.



woensdag, oktober 22, 2003
Iowa overgeslagen
Eindelijk een paar echte beslissingen. Zowel Joe Lieberman als Wesley Clark hebben besloten zich niet meer in te spannen in Iowa, maar zich volledig te richten op andere voorverkiezingen. Dit valt serieus onder de noemer slim campagne voeren. De peilingen geven aan dat het in Iowa tussen Dean en Dick Gephardt gaat. Waarom nog ergens geld in pompen als de kans op winst vrijwel nihil is? De Republikein John McCain deed vier jaar geleden hetzelfde en versloeg daarop George W. Bush in New Hampshire en verstoorde de Republikeinse voorverkiezingen daarmee op magistrale wijze. Ik wed dat Lieberman en Clark nu liggen te dromen van een soortgelijk scenario, met Howard Dean als gedroomde beteuterde tweede.



Het economisch plan van Howard Dean
Dean heeft zijn economische plannen in de openbaarheid gebracht. De opvallendste punten zijn banen en belasting. De ex-gouverneur van Vermont heeft 100 miljard dollar vrij gezet voor het creëren van banen (“Fund to Restore America”) en hij wil belastingmazen sluiten die hem die 100 miljard gaan opleveren. Voor kleine bedrijven wil hij een leenfonds in het leven roepen. Het begrotingstekort (onder Bush weer tot recordhoogte gestegen) moet weer terug naar nul en het belastingsysteem moet eenvoudiger, waarbij de belastingdruk voor bedrijven omhoog moet en die voor de burgers naar beneden.



Bush bidt voor economische groei
Een florerende economie maakt het voor een zittende president makkelijker om herkozen te worden. De recessie in Reagans eerste termijn was net op tijd ten einde om herkozen te worden. Jimmy Carter had de pech dat de verkiezing voor zijn tweede termijn in een diep economisch dal plaats vond. Sneu.
Bush junior probeert te leren van de problemen die zijn vader had en die hetzelfde waren als die van Carter. Een snotverkouden economie. Dus wat zegt Bush keer op keer? Het gaat inmiddels weer goed met de economie. Hij heeft het intussen zo vaak geroepen dat hij het zelf is gaan geloven. De kiezer wil er alleen nog niet aan. En het doet er niet toe hoe gezonds de economie is, zolang de kiezer dat niet geloofd, heeft Bush een probleem. Steun uit het Democratische kamp hoeft hij niet te verwachten. Volgens de Democraten (die ook een en een kunnen optellen) gaat het zwaar slecht met de Amerikaanse economie. Benieuwd of de economie zelf nog aan het woord komt de komende dertien maanden.



Gokken met Clark
Wesley Clark gebruikt het internet nu wel heel origineel om geld voor zijn campagne binnen te halen. De Clark04 Baseball Challenge roept honkbalfans op om een contributie over te maken naar de presidentscampagne van de ex-generaal namens hun favoriete team, de Yankees of de Marlins. Bedroefde fans van de Red Sox en Cubs (zij hebben de World Series niet gehaald) mogen ook TEGEN de Yankees of Marlins inzetten. Het team met de meeste donaties wint. Ik weet niet of het zo’n succes zal worden. Wie kijkt er in Amerika nou honkbal? ;^)



Ook Democraten lekken
De Democratische partij in Florida is van plan om tijdens hun conventie op 5 december al strootje te trekken over wie hun kandidaat moet worden. De uitslag is niet bindend, maar ergert bijvoorbeeld al de nationale bazen van het Democratisch Nationaal Comité. Die stuurden dus meteen een brief naar de Democraten in Florida, waarin zij opriepen om het strootje trekken (voorverkiezing voor spek en bonen) te boycotten. In de brief stond: "Obviously it is important that we keep this letter INTERNAL and CONFIDENTIAL until the campaigns have signed on." Geen wonder dat het de dag erna in de Miami Herald stond. Daar vraag je om met zo’n tekst. De conventie is overigens een te groot evenement voor de kandidaten om te negeren – Clinton begon er in 1991 zijn opmars – dus ze zullen zeker komen opdagen.



Hooray for Hollywood
John Edwards heeft steun uit onverwachte hoek gekregen. Het gaat om acteur Ashton Kutcher, die kijkers van RTL Boulevard zouden kunnen kennen omdat hij “in de touwen hangt” met de vier keer zo oude actrice Demi Moore, voorheen van Bruce Willis. De jonge ster zal aanwezig zijn op een fondsenwerffeestje voor Edwards, thuis bij Vistoria en Dennis Hopper (die van die geweldige schilderijen maakt), en mede georganiseerd door Aaron Sorkin, mijn held en schrijver van de West Wing. Dus ik ben nu helemaal om: stem op senator John Edwards voor president!



dinsdag, oktober 21, 2003
Nerds tegen de politico's
Wesley Clarks beslissing om zich kandidaat te stellen kwam mede door twee websites waarachter een grote groep Amerikanen zich had verzameld met het verzoek aan de generaal om zich kandidaat te stellen. Toen de generaal zich ook daadwerkelijk kandidaat stelde, moest hij op stel en sprong een organisatie uit de grond stampen. In plaats van dat te doen op basis van de vrijwilligers en sympathisanten die zich via Draftclark04.com en Draftwesleyclark.com hadden gemeld, nam Clark alleen een heleboel ervaren campagnevoerders van Clinton en Gore aan. Dat leidde tot ongenoegen bij de supporters van het eerste uur. Maar het gaat inmiddels iets beter tussen de vrijwilligers en professionals. Van de donaties die waren toegezegd op Draftwesleyclark.com is inmiddels de helft binnen en de man die de site had opgezet, Josh Margulies, gaat inmiddels over de internetfondsenwerving binnen de campagne en is plaatsvervangend woordvoerder, en mede-site-oprichter John Hlinko gaat inmiddels over de internet-strategie. De vrijwilligers van Draftclark.com zijn minder tevreden. Zij voelen zich gepasseerd en het ontslag van Clarks campagnemanager Donnie Fowler heeft ook alles te maken met het contrast tussen de vrijwilligers en de betaalde campagnevoerders.



Viersterrenloopbaan
Het campagneteam van Wesley Clark heeft de militaire carrière van de ex-generaal in kaart gebracht. Er is een document van meer dan 200 pagina’s samengesteld waar in de 34 jaar in militaire dienst wordt beschreven, maar daarin is opvallend het eind van de carrière van de generaal, die nogal rommelig is verlopen, achterwege gelaten. De bedoeling van het publiceren van het document is om de burgers de kans te geven eens kritisch naar de daden van hun kandidaat te kijken, aldus de Clark-campagne. Behalve dan dat het publiek geen 200 pagina’s gaat doorworstelen. Daar heeft het publiek de media voor. Ook goed natuurlijk. Het verschijnen heeft natuurlijk niets te maken met de geruchten dat de generaal niet zo perfect was als hij wel doet voorkomen.
De informatie is beschikbaar tot het moment dat hij driesterren generaal werd, en juist uit die periode komen de verhalen dat Clark niet helemaal zuiver heeft gehandeld. Zo heeft hij generaalspetten uitgewisseld met de Bosnische generaal Mladic, die ook onze Karremans het lastig heeft gemaakt, vooral door Karremans een mooie klok (of was het een bureaulamp?) te geven in ruil voor de levens van de Moslimmannen uit Srebrenica (ik chargeer een beetje).
Het leger wilde toen Clark vervangen, maar de minister van defensie en de voorzitter van de chefs van staf voorkwamen dat. In 1999 kwam de NAVO in actie in Kosovo, om de Serven te verdrijven. Clark was toen bevelhebber van de NAVO. Hij kwam toen meer dan eens in conflict met zijn superieuren, de – inmiddels nieuwe – minister van defensie en voorzitter van de chefs van staf. Clark wilde veel sneller met de grondoorlog beginnen dan zijn bazen. Genraal Shelton, voorzitter van de CvS, vond Clark arrogant en niet loyaal en heeft inmiddels gezegd niet op Clark te zullen stemmen. Toenmalig minister van defensie, William Cohen, onthoudt zich van commentaar.



Vakbonden aller landen…
Leuk nieuws voor de fans van Dick Gephardt, de verzamelaar van vakbonds-“endorsements”: de vakbonden die hem al zijn steun hebben toegezegd zullen hun krachten bundelen in de Alliance for Economic Justice. Zij zullen proberen geld in te zamelen en kiezers te mobiliseren. Er staan al 20 vakbonden achter de kandidaat.
De vakbonden zijn verdeeld. Een deel staat dus al achter Gephardt, maar de anderen hebben geen zin om hun steun te geven aan een kandidaat die zich al voor de tweede keer kandidaat heeft gesteld. Zij zetten hun geld en inspanningen graag in voor een kandidaat die ook daadwerkelijk de nominatie krijgt.



Democraten in het rood
De kranten stonden vol van de campagne-inkomsten vorige week. Ook werd bekend dat sommige Democraten meer geld hadden uitgegeven dan ze hadden. Tenminste, dat was de interpretatie van sommige Nederlandse kranten, die helaas niet goed hadden opgelet. De Amerikaanse media meldden dat sommige Democratische kandidaten in het derde kwartaal meer hadden uitgegeven dan ze in hetzelfde kwartaal hadden binnengehaald. De voorraad op de bankrekeningen van de diverse kandidaten zorgt er nog steeds voor dat de boden van de verschillende schatkisten nog niet in zicht is. Wel is er inmiddels een flinke aanslag op gedaan, en het geld is vooral uitgegeven aan reclamespotjes in de belangrijkste markten. Howard Dean, John Edwards, John Kerry en Dick Gephardt hebben met zijn vieren al 6 miljoen dollar uitgegeven aan reclames, waarbij Dean 2 miljoen voor zijn rekening nam.
Het meeste geld werd vanzelfsprekend uitgegeven in de twee staten waar de eerste voorverkiezingen zijn, namelijk Iowa en New Hampshire.



maandag, oktober 20, 2003
Anti-doorlek
Te leuk om niet te noemen. Bush is het lekken uit het Witte Huis meer dan zat:

Concerned about the appearance of disarray and feuding within his administration as well as growing resistance to his policies in Iraq, President Bush - living up to his recent declaration that he is in charge - told his top officials to "stop the leaks" to the media, or else.

News of Bush's order leaked almost immediately.

Bush told his senior aides Tuesday that he "didn't want to see any stories" quoting unnamed administration officials in the media anymore, and that if he did, there would be consequences, said a senior administration official who asked that his name not be used.


De glimlach van de dag is weer binnen;^)



Geldspoor
Vorige week woensdag zamelde president Bush in California tijdens twee campagnestops 1,75 miljoen dollar in. Ik word er nog steeds stil van, hoewel hij zulke kunstjes al eerder heeft geflikt.



Generatie Dean
Er blijkt een duidelijke demografische groep te zijn waaruit Howard Dean zijn steun halt: de Baby Boomers Babies, dus de kinderen van Baby boomers, die het vertrouwen in de politiek al lang hadden opgegeven, maar er nu weer helemaal in lijken te geloven. Generation Dean, jong, tegen de oorlog en voor gratis gezondheidszorg voor mensen onder de 25. Veel studenten dus, maar ook de tot nu toe politiek niet-geïnteresseerde Generaties X en Y. Dean lijkt de jeugd weer een reden tot stemmen te geven, aldus de New York Times.



Hey Joe
Joe Lieberman heeft het moeilijker dan hij had gedacht toen hij aan de race begon. Hij was de meest voor de hand liggende kandidaat toen bleek dat Gore zich niet kandidaat zou stellen, met een grote naamsherkenning, en had al aangetoond, zo liet hij niet na te zeggen, dat hij meer stemmers kon krijgen dan George W. Bush. Maar hij werd opeens verdreven uit het centrum van de aandacht door de anti-oorlogsretoriek van Howard Dean en de aantrekkingskracht op het publiek van Wesley Clark. Plotseling was Lieberman een tweederangs kandidaat geworden.
En wat doe je dan: je vindt jezelf opnieuw uit. Vandaar dat Lieberman een nieuwe tour door de belangrijke staten New Hampshire, Oklahoma, South Carolina, Florida en Michigan zal beginnen onder de naam “Leading With Integrity.” Opvallend is dat Iowa in het rijtje mist. Wellicht dat de Lieberman-adviseurs die staat al hebben afgeschreven.



Democratische Ken
Democraten in Iowa, New Hampshire en South Carolina, de drie staten met de vroegste voorverkiezingen, hebben hun ideale kandidaat omschreven. Hij moet de militaire actie tegen Irak gesteund hebben, maar moet president Bush bekritiseren voor zijn falen om brede internationale steun voor de actie te vinden. Ze hebben liever niet iemand die al vanaf het begin tegen de oorlog was. Dat bericht de Washington Post op basis van een onderzoek van het linkse Democracy Corps. In de drie staten is men nog verdeeld over hun keuze voor de kandidaat. In Iowa zijn Gephardt en Dean grote favorieten, gevolgd door Kerry. In New Hampshire staat Dean ruim voor op Kerry, op ruime afstand gevold door Wesley Clark. In South Carolina heeft John Edwards een lichte voorsprong, maar wordt hij op de voet gevolgd door vijf andere kandidaten, dus daar is nog niets duidelijk. De populariteit van Dean is er dus ondanks zijn vroege kritiek op de oorlog in Irak, waar de kiezer dus minder van gecharmeerd is. Men wil in alle drie de staten liever iemand die voor de “core beliefs” van de Democratische partij staat, dan iemand die zich breder op de onafhankelijke kiezer richt, of anders iemand die de beste kans heeft om Bush te verslaan; verkiesbaarheid wordt zeer belangrijk gevonden.



zondag, oktober 19, 2003
Big Brother is voting for you
Er vindt een stille revolutie plaats in de Amerikaanse verkiezingen. Als de revolutie voorbij is zal de integriteit van de verkiezingen in handen zijn van een aantal grote pro-Republikeinse bedrijven, namelijk de bedrijven die de stemmachines produceren. De Engelse krant The Independent vraagt zich af of democratie in Amerika kan overleven.

Een opvallend voorbeeld kwam uit Georgia, waar de zittende Democratische gouverneur Roy Barnes, ondanks de goede positie in de peilingen, op de verkiezingsdag opeens werd weggestemd. Dat kan natuurlijk aan de peilingen liggen (dat denk ik zelf graag) maar het bleek dat ook een goede verklaring voor de verrassende uitslag het feit kan zijn dat er voor het eerste gestemd werd met touch screen computers, die alles behalve betrouwbaar bleken te zijn, met een verontrustend aantal veiligheidslekken. Computers kwamen vast te zitten en geheugenkaartjes met stemmen erop raakten zoek. De stemmen werden voor het eerst niet geteld door verkiezingsofficials, maar door het bedrijf die de machines had geleverd. De staat mocht zelfs niet met zijn vingers aan de machines komen of de soft- en hardware onderzoeken. Dat was contractueel vastgelegd. Er was zelfs geen papieren backup, dus hertellingen waren onmogelijk geweest. Als Diebold Inc., de leverancier van de computers, dat had moeten doen, dan waren precies dezelfde cijfers uit de machine gerold. Ook de andere grote leveranciers van stemcomputers, Sequoia en Election Systems and Software (ES&S) houden dezelfde eisen aan als Diebold. Ook in Colorado, Minnesota, Illinois en New Hampshire zijn de machines al gebruikt en zijn er verrassende verschuivingen in de uitslagen opgetreden, allemaal in het voordeel van de Republikeinse partij. Alledrie de leveranciers blijken donateurs te zijn van de Republikeinse partij.

Verontruste inwoners van Georgia vroegen zich af of de stemmachines gecertificeerd waren. Dat bleek niet het geval. In principe maakte dat de verkiezingen in Georgia onwettig. Daarnaast bleek de software zo foutgevoelig, dat op het laatste moment een verbetering is geschreven, die via onbeveiligde FTP-verbinding is verspreid, waardoor er makkelijk mee geknoeid kon worden. Voordeel was wel dat de geheimzinnigheid van Diebold Inc. hierdoor omzeild kon worden. Iederen kon bij de software update en ook die bleek nog vol van de fouten te staan. Ook de commentaarregels van de programmeurs waren nog zichtbaar, onder andere “This doesn’t really work”. Diebold deed de kritiek af als afkomstig van onnozel amateurs. Dat zullen de wetenschappers van Johns Hopkins University in Baltimore niet leuk gevonden hebben. Verder zegt Diebold de fouten inmiddels hersteld te hebben, maar alleen op de machines van Maryland.

Er is natuurlijk een reden dat stemcomputers zo snel door heel de VS worden geïntroduceerd: Florida 2000. Bush heeft er veel geld voor over om staten er toe te bewegen om hun oude ponskaartmachines te vervangen (3,9 miljard dollar om precies te zijn). Maar het computersysteem lijkt nog onbetrouwbaarder dan de ponskaartmachines. Onderzoek van onder andere MIT toonde aan dat DRE (direct recording electronic) systemen tot de meest onbetrouwbare systemen behoorde. Het met de hand tellen bleef het meest betrouwbaar.
Bij de machines hoeft niets te zijn wat het lijkt te zijn. De machine kan aangeven dat je op een Democratische kandidaat hebt gestemd, maar gebeurt dat ook in het geheugen van de computer? Problemen worden nog steeds gemeld: machines die 0 stemmen tellen, of die wel kiezers registreren, maar geen stemmen. De mogelijkheden tot fraude zijn eindeloos, mede dankzij het verbod op controle van de geheime soft- en hardware. Denial-of-service attacks, easter eggs, trojan horses, alles kan ingeprogrammeerd worden en niemand mag dat van de leveranciers controleren. Iemand heeft al een eigen systeem ontworpen, de Fraud-o-matic (zie www.weheresthepaper.org) die altijd winst voor een bepaalde kandidaat geeft, wat je er ook in stopt.

De discussie over de zwakke punten van de stemcomputers wil in de VS maar niet op gang komen. De fabrikanten roepen dat de critici alleen maar bang zijn voor nieuwe technologie. Maar het feit dat de fabrikanten gelieerd zijn aan de Republikeinse partij en hun systeem vrij houden van externe controle is genoeg reden tot zorg.

En dan hebben we het nog niet eens over de inspanningen van de regering-Bush om het stemmen via internet makkelijker te maken, voor de troepen overzee en de expats, beiden trouwe Republikeinse stemblokken. Stemmen via internet is nog onbetrouwbaarder en ontvankelijker voor virusaanvallen.

Niet iedereen gaat zomaar mee in de stemcomputergekte. De staat Oregon besloot alleen stemmen via de post toe te staan en New York wil niets weten van computers zonder controleerbare papieren backup. Maar de overgrote meerderheid van staten is minder kritisch. De vraag is of het verstand op tijd terugkeert bij de verkiezingscomités in de staten. Tot slot het commentaar van Roxanne Jekot, die de problemen met de de stemcomputers nu fulltime onderzoekt: "Corporate America is very close to running this country. The only thing that is stopping them from taking total control are the pesky voters. That's why there's such a drive to control the vote. What we're seeing is the corporatisation of the last shred of democracy.”

Nog een artikel over dit onderwerp bij Wired.




© Marc van Gestel 2003 - 2004